Εναλλακτικές στρατηγικές άμυνας στο ιδιοκτησιακό

Η οικονοµική κρίση, που µαστίζει τη χώρα τα πέντε τελευταία χρόνια, έχει φέρει δραµατικές επιπτώσεις και στο φαρµακευτικό κλάδο, µεταλλάσσοντας σηµαντικά το έως τώρα γνώριµο µοτίβο λειτουργίας και συντήρησης του φαρµακείου.

Οι περισσότεροι φαρµακοποιοί µε εµπειρία κάποιων ετών θα έχουν βιώσει –και κατά συνέπεια θα συµφωνήσουν– πως το φαρµακείο του χθες παρουσιάζει ένα αγεφύρωτο χάσµα µε το φαρµακείο του σήµερα. Το φαρµακείο του χθες για τους περισσότερους θα χαρακτηριζόταν έστω αξιοπρεπές. Το φαρµακείο του σήµερα για την πλειοψηφία των φαρµακοποιών είναι δύσκολο, για κάποιους οδυνηρό και µόνο µια µικρή µερίδα συναδέλφων είναι ικανοποιηµένη.

Αν το παρόν είναι δύσκολο, το µέλλον για τους περισσότερους από εµάς προδιαγράφεται δυσοίωνο. Οι αλλαγές που εφαρµόζονται στη χώρα µας σχετικά µε το φαρµακείο (ιδιοκτησιακό, Μ.Υ.ΣΥ.ΦΑ., µειώσεις τιµών, ωράριο) οδηγούν την αγορά προς τις αλυσίδες φαρµακείων πολυεθνικής ιδιοκτησίας.

Αυτό βέβαια δεν σηµαίνει πως πρέπει να σηκώσουµε τα χέρια και να παραδώσουµε τα όπλα! Αντίθετα, χρειάζεται να αντιδράσουµε και µάλιστα γρήγορα. Μέχρι τώρα είχαµε µάθει να λειτουργούµε σε ένα προστατευµένο περιβάλλον, γιατί έτσι επέβαλαν οι κανόνες του συστήµατος υγείας. Τώρα οδεύουµε σε ένα απελευθερωµένο σύστηµα που θα έχει δύο άµεσες και δυσάρεστες συνέπειες. Κατά πρώτον τα φαρµακεία θα εξουθενωθούν οικονοµικά και κατά δεύτερον αρκετοί θα περιµένουν στη γωνία να επενδύσουν στη λιανική πώληση του φαρµάκου, που µόνο ως εµπορικό προϊόν θα το αντιµετωπίζουν.

Σίγουρα, οι φαρµακοποιοί δεν είµαστε έτοιµοι να αντιµετωπίσουµε τη νέα τάξη πραγµάτων, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουµε και σε ατοµικό επίπεδο και σε επίπεδο Π.Φ.Σ. ότι πρέπει να προετοιµαστούµε και να κάνουµε τις ακόλουθες κινήσεις:

● Ως επιτροπή εταιρειών-δικτύων φαρµακείων και πρω-τοβάθµιας περίθαλψης του Π.Φ.Σ. έχουµε κάνει κάποιες πρώτες σκέψεις στην περίπτωση που αρθεί τελικά το ιδιοκτησιακό (το απευχόµαστε και περιµένουµε τα αποτελέσµατα της προσφυγής από τον Π.Φ.Σ.).

Μοναδικό αντικείµενο δραστηριότητας των εταιρειών αυτών θα πρέπει να είναι η διαχείριση των φαρµακείων και οι µέτοχοι θα είναι µόνο φαρµακοποιοί. Υπεύθυνος έναντι της πολιτείας θα πρέπει να είναι ένας εκ των µετόχων, ο οποίος θα εγγράφεται στον τοπικό φαρµακευτικό σύλλογο, ώστε να διασφαλίζεται η τήρηση της φαρµακευτικής δεοντολογίας.

Πιστεύουµε ότι κάθε εταιρεία-φαρµακείο δεν πρέπει να έχει πάνω από ένα κατάστηµα και ειδικά σε άλλο δήµο ή περιφέρεια όπου έχει έδρα το φαρµακείο. Θα µπορεί όµως να ανήκει σε µια οµοσπονδία συνεταιρισµένων εταιρικών φαρµακείων, κάτι ανάλογο του συνεταιριστικού κινήµατος. Επίσης δεν πρέπει να συµµετέχουν στη σύνθεση της εταιρείας γιατροί, δηµόσιοι υπάλληλοι, φαρµακαποθήκες και γενικά άτοµα που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας. Η διεύθυνση και ο συντονισµός της εταιρείας θα γίνεται αποκλειστικά και µόνο από τον υπεύθυνο φαρµακοποιό που είναι εγγεγραµµένος στον οικείο φαρµακευτικό σύλλογο.

Πρέπει να απαιτήσουµε από την πολιτεία να δώσει τη δυνατότητα στους φαρµακοποιούς να δηµιουργούν δίκτυα και εταιρείες φαρµακείων µε τους οικονοµικούς όρους που διέπουν τις µεγάλες εταιρείες (το παράδειγµα των συναδέλφων της Πορτογαλίας απέδειξε ότι οι φαρµακοποιοί ενωµένοι µπορούν να συναγωνιστούν και να ανταγωνιστούν οποιαδήποτε πολυεθνική, αρκεί να παίζουν µε τους ίδιους όρους).

● Το δεύτερο και εξίσου σηµαντικό είναι το φαρµακείο να περάσει πλέον στην εποχή της παροχής υπηρεσιών. Θεσµοθετηµένα και νόµιµα ο φαρµακοποιός πρέπει να αποζηµιώνεται για τις υπηρεσίες που προσφέρει και σήµερα στο φαρµακείο του. Για να γίνει όµως αυτό, πρέπει πρώτα να αποδείξουµε ότι η πολιτεία θα έχει σηµαντικά κέρδη από µια τέτοια ενέργεια. Μπορούµε και θα προσπαθήσουµε να το κάνουµε, αρκεί βέβαια να θελήσουν να µας ακούσουν (η κυβέρνηση, η τρόικα, το ΔΝΤ) και να µπορέσουµε επίσης να προσπεράσουµε και τις αντιδράσεις που θα υπάρξουν.

Συνάδελφοι, οι παραπάνω κινήσεις είναι εκ των ων ουκ άνευ, εάν θέλουµε να επιβιώσουµε. Όµως σηµαντικό ρόλο σε όλα αυτά θα παίξει και το κατά πόσο οι φαρµακοποιοί έχουν πειστεί ότι εδώ και τώρα πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές στη µέχρι σήµερα λειτουργία του ατοµικού µας φαρµακείου. Δυστυχώς οι περισσότεροι δεν φαίνονται να έχουν πειστεί και µακάρι να διαψευστώ. Όµως εάν και τώρα κωλυσιεργήσουµε, το τρένο το χάσαµε οριστικά. Εκτός και αν θέλουµε να επιβεβαιώσουµε τη ρήση των Αµερικανών «ότι εργαζόµαστε για την επόµενη δουλειά µας», η οποία κάλλιστα µπορεί να είναι υπάλληλοι στα φαρµακεία των πολυεθνικών, µε ένα µισθό των 750 ευρώ, ποσό ικανοποιητικό για το µέσο όρο των αµοιβών στην Ελλάδα.

 Ο Γιάννης Τσικανδηλάκης είναι πρόεδρος του Φαρµακευτικού Συλλόγου Ηρακλείου και ειδικός γραµµατέας του Π.Φ.Σ.