Νέα επιστημονικά δεδομένα αποδεικνύουν την υψηλή αποτελεσματικότητα της φινγκολιμόδης, στη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας. Οι νεότερες έρευνες παρουσιάστηκαν στην 67η Ετήσια Συνάντηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας (ΑΑΝ) στην Ουάσιγκτον των ΗΠΑ.





Συγκεκριμένα, νέα ανάλυση των μελετών φάσης III FREEDOMS/FREEDOMS II, έδειξαν ότι οι ασθενείς με ενεργή υποτροπιάζουσα σκλήρυνση κατά πλάκας, οι οποίοι είχαν λάβει προηγούμενη θεραπεία, όταν έλαβαν φινγκολιμόδη είχαν εξαπλάσιες πιθανότητες να επιτύχουν "απουσία ευρημάτων δραστηριότητας της νόσου” (NEDA4), σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, σε διάστημα δύο ετών. To NEDA4 αποτελεί τον πιο ολοκληρωμένο θεραπευτικό στόχο στη ΣΚΠ και επιτυγχάνεται όταν ο ασθενής δεν παρουσιάζει 1) υποτροπές, 2) νέες βλάβες στην MRI, 3) σχετιζόμενη με τη ΣΚΠ απώλεια εγκεφαλικού όγκου και 4) επιδείνωση της αναπηρίας.

Πρόκειται για μια πρωτοποριακή ανάλυση σε ασθενείς με ενεργή υποτροπιάζουσα ΣΚΠ, οι οποίοι είχαν λάβει κατά το προηγούμενο έτος ενέσιμη θεραπεία, και αξιολογήθηκαν με τη χρήση του ορισμού NEDA4 που περιλαμβάνει και την απώλεια του εγκεφαλικού όγκου. Θέτοντας τον θεραπευτικό στόχο NEDA4, οι ιατροί μπόρεσαν να έχουν μια πιο πλήρη εικόνα των βραχυπρόθεσμων και μακροπροθέσμων παραμέτρων της νόσου, γεγονός που συνέβαλλε σημαντικά στην επιλογή της βέλτιστης θεραπείας.

Επιπλέον, ανάλυση της μελέτης φάσης III TRANSFORMS επιβεβαίωσε ότι μετά από ένα έτος θεραπείας, οι ασθενείς με ΣΚΠ που έλαβαν φινγκολιμόδη είχαν διπλάσιες πιθανότητες να επιτύχουν NEDA4 σε σύγκριση με τους ασθενείς που έλαβαν ενδομυϊκές ενέσεις με ιντερφερόνη βήτα-1a.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μια χρόνια διαταραχή του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ) που διαταράσσει τη φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου, των οπτικών νεύρων και του νωτιαίου μυελού, μέσω της φλεγμονής και της απώλειας ιστών. Η εξέλιξη της ΣΚΠ οδηγεί σε αυξανόμενη απώλεια τόσο σωματικών όσο και νοητικών λειτουργιών (π.χ. μνήμη). Αυτό επιφέρει σημαντικά αρνητικό αντίκτυπο στα περίπου 2,3 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως που πάσχουν από ΣΚΠ, μια νόσο που συνήθως εμφανίζεται στα πρώιμα χρόνια της ενήλικης ζωής.

Η φινγκολιμόδη είναι η μοναδική από του στόματος τροποποιητική της νόσου θεραπεία (DMT) που επηρεάζει την πορεία της υποτροπιάζουσας ΣΚΠ, με υψηλή αποτελεσματικότητα στις τέσσερις βασικές παραμέτρους δραστηριότητας της νόσου (NEDA4). Η φινγκολιμόδη στοχεύει τόσο την εστιακή όσο και τη διάχυτη βλάβη του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ). Εμποδίζει τα κύτταρα που προκαλούν εστιακή φλεγμονή από το να φτάσουν στον εγκέφαλο (αυτό ονομάζεται ?περιφερική? δράση), ενώ επίσης εισχωρεί στο ΚΝΣ και μειώνει τη διάχυτη βλάβη αποτρέποντας την ενεργοποίηση των επιβλαβών κυττάρων που βρίσκονται στο ΚΝΣ (αυτό ονομάζεται ?κεντρική δράση?).

Είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί τόσο η εστιακή όσο και η διάχυτη βλάβη στην υποτροπιάζουσα ΣΚΠ, για την αποτελεσματική παρέμβαση στη δραστηριότητα της νόσου και τη συμβολή στη διατήρηση των λειτουργιών του ατόμου. Το προφίλ ασφάλειας της φινγκολιμόδης είναι πολύ καλά ανεκτό και βασίζεται σε σημαντικά στοιχεία από τρεις μεγάλες κλινικές μελέτες και εκτενείς εμπειρίες σε περισσότερους από 114.000 ασθενείς, ενώ η συνολική έκθεση ασθενών σε φινγκολιμόδη προσεγγίζει πλέον τα 195.000 έτη ασθενών.