Στάχτη στα μάτια...

Έντονη συζήτηση έχει προκαλέσει τον τελευταίο καιρό η ανακοστολόγηση των πολυβασανισμένων (!) φαρμάκων που έγιναν φαρμάκι για φαρμακοποιούς και ασθενείς. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, οι μειώσεις σε όλα σχεδόν τα φάρμακα θα ελαφρύνουν, λέει, το βεβαρυμμένο προϋπολογισμό των συνταξιούχων και των μισθωτών και θα τους δώσουν μιαν ανάσα, λέει… και θα τους κάνουν χαρούμενους, λέει! Καλό το ανέκδοτο, το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Ας εφοδιαστούν με σάκους λοιπόν οι ενδιαφερόμενοι, όπου θα βάλουν τις οικονομίες τους από τα φάρμακα, ώστε να πληρώσουν κάποιον επονείδιστο φόρο στην τριαδική φοροεισπρακτική κυβερνομηχανή.

Ας δούμε όμως τα πράγματα υπό το πρίσμα της αληθείας και τις ειλικρίνειας, διότι η παραπληροφόρηση ή πλημμελής πληροφόρηση ευθύνονται για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και τη δημιουργία λανθασμένων εντυπώσεων. Ας δούμε λοιπόν πόσα απίδια παίρνει ο σάκος ή διαφορετικά ας δούμε στη ζυγαριά αν η πολιτική στο φάρμακο ευνόησε ή όχι από οικονομική σκοπιά τον ενδιαφερόμενο ασθενή.

Στα πλαίσια και καλά του εξορθολογισμού της φαρμακευτικής δαπάνης, ο ασφαλισμένος κέρδισε μερικά ψιχία του ευρώ από τη μείωση των τιμών. Ελάτε να δούμε μαζί τι έχασε.

Έχασε τη δυνατότητα κάλυψης από τα ασφαλιστικά ταμεία, σημαντικού αριθμού φαρμάκων πρώτης γραμμής και προτεραιότητας, τα οποία εντάχθηκαν στην αρνητική λίστα (συνταγογραφούνται αλλά δεν αποζημιώνονται από τα ασφαλιστικά ταμεία).

Πληρώνει από την τσέπη του με 100% συμμετοχή όλα σχεδόν τα απλά αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα που κάθε νοικοκύρης έχει στο φαρμακείο του σπιτιού του (μη συνταγογραφούμενα φάρμακα).

Ο καλοφαγάς Έλλην ασφαλισμένος, πληρώνει εδώ και λίγο καιρό με 25% συμμετοχή όλα τα φάρμακα ελέγχου της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων - προάγγελους στεφανιαίας νόσου, ενώ πλήρωνε 10% συμμετοχή. Ενδεικτικό του υψηλού ποσοστού ασθενών της κατηγορίας είναι η εξαφάνιση του 10% ποσοστού συμμετοχής από τις συνταγές. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Η συμμετοχή των ασφαλισμένων με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου ΙΙ για την ινσουλίνη αυξήθηκε από 0% στο 10%, σε μια κατηγορία φαρμάκων με αρκετά υψηλές τιμές.

Καρκινοπαθείς και άλλοι ασθενείς με ιδιαιτέρως σοβαρά προβλήματα υγείας, καλούνται να πληρώσουν συμμετοχή, ενώ δεν πλήρωναν σε σημαντικό αριθμό σκευασμάτων.

Με τη γενικευμένη εφαρμογή της συνταγογράφησης με βάση τη δραστική ουσία, ο ασφαλισμένος καλείται να πληρώσει, εκτός από τη νόμιμη συμμετοχή του, και τη διαφορά (εν είδη χαρατσιού) μεταξύ της τιμής αναφοράς για τη δραστική ουσία (η τιμή του φθηνότερου γενοσήμου) και της λιανικής τιμής του φαρμάκου που έχει επιλέξει, αν για κακή του τύχη το σκεύασμα που λαμβάνει αποτελεί πρωτότυπο φάρμακο. Και ξέρουμε όλοι, πόσο δεμένοι είναι οι ασθενείς μεγάλης ηλικίας με το φάρμακό τους (κουτί, χρώμα, γράμματα κλπ.).

Σε όλα αυτά θα προστεθεί σύντομα και η περίφημη θετική λίστα, για να λιγοστέψει ακόμα περισσότερο τις επιλογές του ασφαλισμένου στο φάρμακο, το οποίο τυπικά μόνο αποτελεί πλέον κοινωνικό αγαθό.

Έχασε τέλος και… τον ύπνο του. Και μιλώ για τη μικρή Οδύσσεια του ασθενή (απότοκο του ΕΟΠΥΥ) να βρει γιατρό να του συνταγογραφήσει και κλινική ή εργαστήριο για να κάνει τις εξετάσεις του, βάζοντας και πάλι το χέρι βαθιά στην τσέπη. Υπάρχουν άνθρωποι μεγάλης ηλικίας που στήνονται από τις 5.30 τα ξημερώματα έξω από τα περιφερειακά ιατρεία προκειμένου να πάρουν σειρά και να συνταγογραφήσουν τα φάρμακά τους δωρεάν (!). Και εκεί που έρχεται η σειρά τους κατά τις 11.00… πέφτει το σύστημα!

Αν ζυγίσουμε λοιπόν με ακρίβεια τα παραπάνω και παρατηρήσουμε την κατάσταση με διεισδυτική ματιά, θα δούμε τελικά πως ο ασφαλισμένος πληρώνει πολύ πιο ακριβά το μνημονιακό φάρμακο. Και ακόμα και αν δεχθούμε πως όλα αυτά γίνονται για το καλό μας (!) και για την εξυγίανση της εθνικής οικονομίας, είναι ηθικό και τίμιο να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, όπερ μεθερμηνευόμενον εστί, «φάρμακα ακριβά και για λίγους». Όχι άλλη στάχτη στα μάτια του κοσμάκη.