Πώς λειτουργεί το "χάπι των τζιχαντιστών";

Το πώς λειτουργεί το δημοφιλές παράνομο διεγερτικό Captagon ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν οι επιστήμονες. Επίσης, τόνισαν πως μπορεί να βρήκαν έναν τρόπο για να καταπολεμήσουν τα αποτελέσματά του. Αυτό το συνθετικό ψυχοδραστικό ναρκωτικό έχει συνδεθεί με την κατάχρηση ουσιών στη Μέση Ανατολή, και όπως διαπιστώθηκε έχει μοναδική χημική πολυπλοκότητα που το καθιστά ιδιαίτερα ισχυρό.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Lifo, το Captagon (ή φαινεθυλλίνη) είναι δημοφιλές στη Σαουδική Αραβία και σε ολόκληρο τον Κόλπο (όπου επίσης αφθονούν τα χάπια - απομιμήσεις). Επίσης, το Captagon έγινε πρόσφατα ιδιαίτερα γνωστό ως το «χάπι των τζιχαντιστών». Σύμφωνα με αναφορές, που ωστόσο έχουν αμφισβητηθεί από κάποιους, το συγκεκριμένο χάπι φέρεται να χρησιμοποιείται από μαχητές του Ισλαμικού Κράτους ως διεγερτικό, για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους, ενώ πιστεύεται ότι αποτελεί και πηγή εσόδων για τους τζιχαντιστές.

Αρχικά, το Captagon ήταν νόμιμο φάρμακο. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1960 στο πλαίσιο θεραπείας για την ελλειμματική προσοχή / υπερκινητικότητα (ADHD) και τη ναρκοληψία, Ωστόσο, κατέστη παράνομο στις περισσότερες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, τη δεκαετία του 1980, όταν η εθιστικότητά του έγινε εμφανής.

Πώς λειτουργεί

Μετά την κατάποση, η φαινεθυλλίνη διασπάται στη διεγερτική αμφεταμίνη και τη θεοφυλλίνη (μια ουσία που μοιάζει με την καφεΐνη, η οποία χαλαρώνει τους μύες γύρω από τους πνεύμονες και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία αναπνευστικών ασθενειών). Μέχρι σήμερα, δεν ήταν σαφές πώς ακριβώς λειτουργεί το φάρμακο στο σώμα. Ο Kim Janda και οι συνεργάτες του από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Scripps διαπίστωσαν ότι ο συνδυασμός θεοφυλλίνης και αμφεταμίνης ενισχύει σημαντικά τις ψυχοδραστικές ιδιότητες της αμφεταμίνης. Αυτό το ναρκωτικό «είναι πολύ πιο επικίνδυνο από ό,τι θεωρούνταν προηγουμένως, σε σχέση με τις συνολικές ψυχοδραστικές του ιδιότητες. Χρειάζεται μεγαλύτερη επίγνωση σχετικά με τα διάφορα ζητήματα και τις επιπτώσεις της κατάχρησής του», δήλωσε ο Janda σε συνέντευξη Τύπου.

Η έρευνα

Οι ερευνητές έφτιαξαν φαινεθυλλίνη στο εργαστήριο (η παραγωγή της είναι σχετικά εύκολη όπως επισήμαναν και γι΄αυτό πιστεύεται ότι αποτελεί πηγή εσόδων για το Ισλαμικό Κράτος). Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν μία επιστημονική τεχνική που περιέγραψαν ως «ανατομή μέσω εμβολιασμού», που τους επέτρεψε να αναλύσουν διάφορα συστατικά του φαρμάκου και να δοκιμάσουν το καθένα από αυτά για να δουν τις επιδράσεις στον εγκέφαλο.

Συγκεκριμένα, εμβολίασαν ποντίκια ενάντια στα διάφορα συστατικά της φαινεθυλλίνης, χορήγησαν το Captagon και καθόρισαν πώς κάθε ουσία επηρέασε την εγρήγορση και την κίνηση τους, καθώς και πώς έγινε η πρόσληψη του φαρμάκου από τον εγκέφαλο και το σώμα. «Οι δύο ουσίες (θεοφυλλίνη και αμφεταμίνη) δρουν συνεργατικά και μεμονωμένα για να φτάσουν στους στόχους τους ταυτόχρονα, και αυτό ενισχύει το συνολικό διεγερτικό αποτέλεσμα. Αυτό που βλέπουμε με το συνδυασμό αυτών των δύο, είναι ότι έχουμε ταχύτερη εμφάνιση των ιδιοτήτων αμφεταμίνης και πολύ πιο ισχυρή από ό,τι θα βλέπαμε κανονικά -αυτό ήταν εντελώς απροσδόκητο και άγνωστο. Εξηγεί πραγματικά γιατί γίνεται τόσο μεγάλη κατάχρηση του Captagon», σημειώνει ο Janda. Μέσω της συγκεκριμένης έρευνας, οι επιστήμονες ανέπτυξαν ένα δυνητικά αποτελεσματικό εμβόλιο που μπορεί να περιορίσει τις επιπτώσεις του Captagon σε ποντίκια - και θα μπορούσε να αναπτυχθεί περαιτέρω για χρήση σε ανθρώπους. Ο Janda αναφέρει πως ο αρχικός στόχος της μελέτης δεν ήταν ένα εμβόλιο για τη φαινεθυλλίνη, αλλά η χρήση μιας προσέγγισης εμβολιασμού για να εξακριβωθούν οι χημικές βάσεις του Captagon. «Αλλά αν υπήρχε ενδιαφέρον για την ανάπτυξη ενός εμβολίου για τον άνθρωπο, θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό». Οι ερευνητές επισημαίνουν πως η προσέγγισή τους με τον εμβολιασμό, θα μπορούσε να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο άλλα φάρμακα επηρεάζουν τον εγκέφαλο.

Τα φυσικά προϊόντα, τα αντικαταθλιπτικά, τα αντιψυχωσικά, τα αντιεπιληπτικά και άλλα σύνθετα φάρμακα έχουν συνήθως πολλαπλούς στόχους και το να καταλάβουμε πώς αλληλεπιδρούν με αυτούς τους στόχους αποτελεί πρόκληση. Η προσέγγιση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καταλάβουμε ποιες επιδράσεις είναι χρήσιμες και ποιες είναι τοξικές ή πιθανώς συνδέονται με θέματα κατάχρησης», καταλήγει ο Janda.

Πηγή: www.lifo.gr