Όλη η επικαιρότητα... σχολιασμένη

Θέμα συνομιλητή…

Το συνολικό ύψος των χρεών των νοσοκομείων προς τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις-μέλη του Σ.Φ.Ε.Ε. ανερχόταν στις 31/12/08 στα 2,68 δισ. €. Ο μέσος χρόνος καθυστέρησης αποπληρωμής των οφειλών ανέρχεται στους 27, 36 μήνες (820, 89 ημέρες), ήτοι οι οφειλές εκκρεμούν –κατά μέσο όρο– από τον Οκτώβριο
του 2006.

Την εξέλιξη των πραγμάτων σε ό,τι αφορά τα λεγόμενα υψηλού κόστους φάρμακα θα βρείτε σε άλλη στήλη του περιοδικού μας, στα «Θέματα Επικαιρότητας». Εκεί θα ενημερωθείτε για τις προσπάθειες της συνδικαλιστικής μας εκπροσώπησης να διαπραγματευθεί με την κυβέρνηση τον τρόπο και τη μέθοδο που δεν θα διαθέτουμε τα συγκεκριμένα φάρμακα έτσι όπως θέλει αυτή, δηλαδή με όρους φιλανθρωπίας (με προσωπική οικονομική δωρεά).

Αλλά γιατί να συνομιλούμε με κυβερνητικούς αξιωματούχους; Αυτοί είναι οι κυρίως ενδιαφερόμενοι; Μπα, δε νομίζω… Κοιτάξτε λίγο πιο προσεκτικά τα πιο πάνω στοιχεία. Η φαρμακοβιομηχανία έχει να πάρει λεφτά (και πολλά λεφτά) από τα νοσοκομεία, δηλαδή την κοινωνική ασφάλιση, κοντά τρία χρόνια. Αν πάμε απευθείας στους φαρμακοβιομήχανους, αντί να τρέχουμε στους κυβερνητικούς μεσάζοντες, και τους πείσουμε ότι θα τους δίνουμε εμείς τα λεφτά τους πιο γρήγορα, είμαι βέβαιος ότι θα εξασφαλίσουμε καλύτερους οικονομικούς όρους και σε έκπτωση και σε πίστωση. Και μετά αυτή η οικονομική συμφωνία εύκολα γίνεται νόμος του κράτους, μην ανησυχείτε καθόλου γι’ αυτό. (Να προσεύχεστε μόνο να μας πληρώνει ο ΟΠΑΔ στο 6μηνο κι όχι στο 3χρονο, όπως αυτούς, γιατί έτσι χάνεται το πιο δυνατό χαρτί μας στη διαπραγμάτευση…).

Καλή ιδέα δεν είναι; Απλά πράγματα, σταράτα. Εμπόριο κάνουμε στο τέλος τέλος. Όλοι μας.

Όταν το συλλογικό είναι –πάντα– πάνω από το ατομικό

Σύμφωνα με ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Π.Φ.Σ., υπεγράφη η συλλογική σύμβαση προμήθειας φαρμάκων μεταξύ του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου και του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου (ΟΠΑΔ/ΤΥΔΚΥ).

Από το Φαρμακευτικό Σύλλογο Αττικής, παρ’ όλα αυτά, τονίστηκε ότι δεν πρόκειται να υπογράψει τη συγκεκριμένη σύμβαση εφόσον αυτή δεν συνυπογραφεί και από το υπουργείο Οικονομικών. Αιτία η επαναλαμβανόμενη ασυνέπεια του ΟΠΑΔ να καταβάλλει εγκαίρως τις οφειλές του προς τους φαρμακοποιούς, κάτι που οδηγεί στην ανάγκη να εγγυηθεί και το υπουργείο Οικονομικών ότι παρόμοια φαινόμενα δεν θα επαναληφθούν. Ο Φ.Σ.Α. επισημαίνει επίσης ότι, σε κάθε περίπτωση, η όποια συλλογική σύμβαση έχει ήδη υπογραφεί με τον ΟΠΑΔ θα πρέπει να καταγγελθεί καθώς, ενώ το κείμενο της σύμβασης ορίζει «εξόφληση των λογαριασμών σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του Νόμου» (εντός 40 ημερών), ο ΟΠΑΔ ήδη χρωστάει στους φαρμακοποιούς οφειλές πολλών μηνών.

Συνάδελφοι των Αθηνών, δεν συμμερίζομαι την ωφελιμιστική άποψη που έχετε για τα πράγματα. Συνέχεια με τα λεφτά, τα λεφτά… Σκεφτείτε επιτέλους ότι «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος»… Αναζητήστε τις
πνευματικές κορυφώσεις αυτής της σύμβασης. Όπως, π.χ., αυτές του εδαφίου 6: «Απαγορεύεται η με οποιονδήποτε τρόπο από διάφορα πρόσωπα, από ιατρούς και λοιπούς παρόχους υγείας υπόδειξη στους ασφαλισμένους να κατευθύνονται σε ορισμένα φαρμακεία για την εκτέλεση των συνταγών τους…» Σας διαβεβαιώ: θα βρείτε κι άλλες αν ψάξετε…

Και για να ξαναρθούμε στα λεφτά, για τα οποία έχετε όλο του κόσμου το δίκιο. Όμως… μια συλλογική σύμβαση είναι κάτι σημαντικό. Είναι μια αρχή. Είναι κάτι, ακόμα, που μπορεί να εξελιχθεί. Με πίεση και διαπραγμάτευση, σύμφωνοι. Όμως, το χειρότερο «συλλογικό» είναι πάνω από το καλύτερο «ατομικό». Ιδίως σε δύσκολους καιρούς, όπως οι δικοί μας, όπου η κοινωνική ασφάλιση ανοίγει θέματα όπως εκπτώσεις, κλιμακωτό ποσοστό κέρδους κτλ. κτλ. Και από την άλλη, η συνοχή του κλάδου –το διαπιστώσατε και στην τελευταία καταγγελία των ατομικών συμβάσεων με τον ΟΠΑΔ– απέχει αρκετά από το να είναι αρραγής. Τι λέτε να το ξανασκεφτούμε το πράγμα;

Βάλτε χρώμα στη ζωή σας...

Μετά τη χρωματική διαφοροποίηση των Μ.Υ.ΣΥ.ΦΑ., παρατηρήθηκε ότι ο ΟΓΑ σε μερικές περιοχές της χώρας, όπως στη Χίο, απορρίπτει συνταγές που τα αναγράφουν και επιπλέον επιβάλλει πρόστιμα.

Κατόπιν αυτού, ο Φ.Σ.Α. ενημέρωσε ότι μετά από προσπάθειές του τα Μ.Υ.ΣΥ.ΦΑ. θα συνταγογραφούνται κανονικά, ανεξαρτήτως χρώματος (καφέ) κουπονιού, μέχρι εκδόσεως του σχετικού καταλόγου.

Μέχρι όμως να (και εφόσον) εκδοθεί ο κατάλογος των Μ.Υ.ΣΥ.ΦΑ., αποτελεί υποχρέωση των άλλων τοπικών φαρμακευτικών συλλόγων να στρέφονται και νομικά κατά του ΟΓΑ, σε περίπτωση που έχει εκδώσει σχετική εγκύκλιο (την οποία επικαλούνται οι τοπικές υπηρεσίες του), ή εναντίον αυτών των υπηρεσιών αν η απόρριψη των συνταγών Μ.Υ.ΣΥ.ΦΑ συνιστά δική τους «πρωτοβουλία».

Μέχρι εκδόσεως του σχετικού καταλόγου… όπως λέμε μέχρι τελικής πτώσεως; Γιατί αυτός ο κατάλογος δεν εκδόθηκε ακριβώς για να περάσει στα μουλωχτά το θέμα των φαρμάκων που διαχωρίζουν οριστικά την αποζημίωσή τους από την κοινωνική ασφάλιση, έτσι ώστε η «βρώμικη» δουλειά να μην έχει πολιτικό κόστος, φωνές, ξεσηκωμό από τους ασφαλισμένους κτλ. κτλ; Τι μας έπεισε ότι ενόψει ευρωεκλογών ή και άλλων κρίσιμων πολιτικών εξελίξεων αυτό το σκεπτικό θα αλλάξει και ο κατάλογος θα εκδοθεί;

Γι’ αυτό σας λέω, βάλτε όσο πιο γρήγορα γίνεται χρώμα στη ζωή σας. Και μη σας φοβίζει ο ΟΓΑ. Αν σκεφτείτε τα άλλα θέματα που μπορεί να «σκάσουν» με τα Μ.Υ.ΣΥ.ΦΑ. στο μέλλον (απελευθέρωση τιμής, διακίνησή τους και εκτός φαρμακείων), το καφέ χρωματάκι θα σας φανεί τόσο παλ σε σύγκριση με το κόκκινο της φωτιάς (…απ’ τα μπατζάκια μας)!

Η δοσολογία της παράνοιας

Έντονες αντιδράσεις προκάλεσε διευκρινιστική ανακοίνωση του υπουργείου Απασχόλησης σχετικά με το σημείο του Π.Δ. 121/2008, με το οποίο ορίστηκε ότι η μη αναγραφή της δοσολογίας σε συνταγές που περιέχονται περισσότερα από 2 εμβαλάγια φαρμάκων αποτελεί λόγο μη εξόφλησης της συνταγής.

Σε απαντητική επιστολή προς το γενικό γραμματέα του υπουργείου Απασχόλησης, ο Φ.Σ.Α. τόνισε ότι: «Είναι εξόχως προκλητικό να μην αναφέρεται πουθενά το ότι για τη συνταγογράφηση αποκλειστική ευθύνη έχει ο γιατρός και όχι ο φαρμακοποιός. Ο φαρμακοποιός δεν συνταγογραφεί και, ως εκ τούτου, οι παραλείψεις που οφείλονται στην συνταγογράφηση θα πρέπει να βαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τους ιατρούς». Και διερωτάται ο Φ.Σ.Α.: «Ποιος ο λόγος να επιβάλλεται δοσολογία στις περιπτώσεις που αναγράφονται φάρμακα άνω των δύο εμβαλαγίων; Για να μετράει ο φαρμακοποιός τα χαπάκια, τις κουταλιές από τα σιρόπια ή τις σταγόνες από τα διάφορα υγρά σκευάσματα ώστε να διαπιστώσει την ορθή ή όχι αναγραφόμενη ποσότητα από το γιατρό στη συνταγή;»

Τελευταίες πάντως πληροφορίες αναφέρουν πως δόθηκε η εγγύηση ότι υπάρχει έτοιμη πρόταση απόφασης για να εξαλειφθεί η υποχρέωση της δοσολογίας για την εγκυρότητα μιας συνταγής.

Ναι, κύριοι του Φ.Σ.Α, αυτό θέλουμε. Γιατί δε ρωτάτε τη γνώμη μας προτού γράψετε τις επιστολές διαμαρτυρίας σας στα υπουργεία; Θέλουμε να μετράμε τις σταγόνες από τα κολλύρια και τις κουταλιές από τα σιρόπια. Γιατί, δηλαδή, να μας «πιάσει Κώτσους» ο άσχετος ο γιατρός του ταμείου; Και σε τελευταία ανάλυση από το να μετράμε τις συνταγές, που έτσι κι αλλιώς θα μας απορρίψουν, και τα λεφτά, που έτσι κι αλλιώς θα χάσουμε, όσες διαμαρτυρίες και να στείλετε, καλύτερα να ασχολούμαστε με κάτι που έχει σχέση με την επιστήμη μας. Γιατί φαρμακοποιός ίσον μέτρηση της δοσολογίας (της παράνοιας) κύριοι, είτε το θέλετε είτε όχι.

Μίγμα εκρηκτικό

Κατεύθυνση-οδηγία για περικοπή όλων των συνταγών με «lifestyle» φάρμακα, ακόμα και όταν αυτές συνοδεύονται από ιατρική γνωμάτευση για συνοδές παθήσεις, υπάρχει εσωτερικά στον ΟΠΑΔ, σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ.Κ.». Το θέμα διερευνήθηκε έπειτα από καταγγελίες φαρμακοποιών για μαζικές περικοπές συνταγών «lifestyle» σκευασμάτων από τον ΟΠΑΔ, γεγονός για το οποίο είναι ήδη ενήμερος και ο Φ.Σ.Α. και έχει ήδη πραγματοποιήσει παρεμβάσεις, χωρίς όμως μέχρι στιγμής κάποιο αποτέλεσμα.

Μήπως θα έπρεπε να το περιμένουμε; Τι πάει να πει πώς και γιατί; Μα είναι απλό. Η φράση «περικοπή lifestyle» αποτελείται από το εκρηκτικό μίγμα δύο διαμετρικά αντίθετων εννοιών λέξεων. Για τα ασφαλιστικά ταμεία –και τους ελεγκτές τους– η λέξη «περικοπή» εκφράζει ό,τι πιο γλυκό και αρμονικό, είναι μια λέξη που δίνει το μέτρο, τη συγκράτηση, μια λέξη που δίνει αιτία και νόημα στην ύπαρξή τους. Από την άλλη, η λέξη «lifestyle» είναι ό,τι πιο μισητό, εκφράζει τη χλιδή, την αμετροέπεια, την υπερβολή, το σπάταλο και χυδαίο. Έτσι, όταν αυτό το εκρηκτικό μίγμα σκάει στ’ αυτιά τους, τα ήδη ταλαιπωρημένα από την «έκρηξη των δαπανών της φαρμακευτικής περίθαλψης», η αγανάκτηση και η οργή τους ξεσπάει στις συνταγές μας. Απορώ πώς δεν το έχετε καταλάβει…

Πολύ προχωρημένο...

Ένα εξειδικευμένο φαρμακείο αποκλειστικά για διαβητικούς ξεκίνησε πρόσφατα τη λειτουργία του στο Κάρλσμπαντ της Καλιφόρνια. Την ιδέα είχε ομάδα φαρμακοποιών που, αναγνωρίζοντας την ανάγκη για πληρέστερη καθοδήγηση του διαβητικού ασθενή στη διαχείριση της πάθησής του, δημιούργησε ένα πρότυπο κέντρο παροχής υπηρεσιών υγείας. Αυτό που κάνει ξεχωριστό το συγκεκριμένο φαρμακείο είναι ότι δεν λειτουργεί ως τυπικό «κατάστημα», από το οποίο ο διαβητικός μπορεί να προμηθευτεί απλά τα φάρμακά του, αλλά ως «κέντρο ενημέρωσης» το οποίο εστιάζεται στην παροχή της φαρμακευτικής συμβουλής, προσαρμοσμένης στις ιδιαίτερες ανάγκες και στα χαρακτηριστικά του κάθε ατόμου. Στόχοι είναι η πληροφόρηση του ασθενή σχετικά με τη φαρμακευτική αγωγή που θα ακολουθήσει, το σωστό τρόπο λήψης των φαρμάκων και τη σημασία της πιστής τήρησης ενός θεραπευτικού προγράμματος, η αποφυγή ανεπιθύμητων ενεργειών από τα φάρμακα ή από τις αλληλεπιδράσεις τους με άλλα φάρμακα ή από τις αλληλεπιδράσεις τους με την τροφή κτλ.

Τώρα ή κάποιοι είναι πολύ προχωρημένοι κι εγώ πολύ πίσω, πράγμα που δεν το δέχομαι –ως Έλλην και συνακόλουθα κέντρο του κόσμου και της εξέλιξής του– ή κάτι άλλο –σίγουρα μεταφυσικό και παράδοξο– συμβαίνει. Εδώ που τα λέμε, πάντως, δεν είναι άσχημη λύση για τον εσωτερικό ανταγωνισμό (μεταξύ των μεγάλων αστικών φαρμακείων, φυσικά). Φαρμακεία κατά πάθηση ή κατά ομάδα ασθενών ή κατά ηλικιακή ομάδα, π.χ. των παιδιών, των υπερηλίκων κτλ. Λοιπόν, να η ευκαιρία!

Aνακυκλωτικά

Ερώτηση για κατάθεση στη Βουλή προς τα υπουργεία Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης και ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. με θέμα τη «Διαχείριση και τελική καταστροφή των “οικιακών φαρμάκων”» υπέβαλε ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.

Στην ερώτηση, που υπογράφουν οι βουλευτές Τσούκαλης, Παπαγιαννάκης και Λεβέντης, τονίζεται ότι πολλά από τα φάρμακα που για διάφορους λόγους δεν χρησιμοποιήθηκαν ή έχουν λήξει, καταλήγουν στους σκουπιδότοπους επιβαρύνοντας το περιβάλλον με χιλιάδες ουσίες, πολλές εκ των οποίων είναι τοξικές και επικίνδυνες. Επισημαίνονται πρωτοβουλίες για τη συγκέντρωση αυτών των «οικιακών φαρμάκων» από τοπικούς συνεταιρισμούς φαρμακοποιών με τη βοήθεια φαρμακευτικών συλλόγων, οι οποίοι με δικά τους μέσα και έξοδα τα προωθούν σε εξειδικευμένες εταιρείες για καταστροφή, αλλά και μεμονωμένα από ευαίσθητους φαρμακοποιούς οι οποίοι συγκεντρώνουν φάρμακα που δεν έχουν λήξει και τα προωθούν για χρήση σε χώρες του τρίτου κόσμου ή σε «κοινωνικά φαρμακεία», χωρίς όμως η προσπάθειά τους να υποστηρίζεται από κάποιο φορέα ή οργανισμό.

Στην ερώτησή του ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. απαιτεί ένα ολοκληρωμένο σχεδιασμό, ο οποίος πρέπει να περιλαμβάνει την τοποθέτηση ειδικών κάδων συλλογής σε όλα τα φαρμακεία, διαφημιστική καμπάνια στο κοινό για την αναγκαιότητα συνεργασίας στην ανακύκλωση των φαρμακευτικών ουσιών και μηχανισμό συλλογής και καταστροφής με όλους τους κανόνες υγιεινής αποσύνθεσης. Παράλληλα ζητά την επανεξέταση του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τα θέματα διατήρησης μη χρησιμοποιημένων φαρμάκων στα φαρμακεία, ώστε να είναι δυνατή η διάθεσή τους για κοινωνικούς σκοπούς.

Αυτός ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ όλα μισά τα αφήνει. Μιλάτε και ενεργείτε, άνθρωποί μου, για ανακύκλωση φαρμακευτικών ουσιών και πολύ καλά κάνετε, δεν λέω. Για την ανακύκλωση απορριφθεισών συνταγών ασφαλιστικών ταμείων δεν σας πληροφόρησε κανένας; Ξέρετε τι χαρτί πετάμε κάθε χρόνο (και λεφτά, αλλά αυτό δεν σας αφορά, πρόκειται για μια αυστηρά προσωπική υπόθεση…). Επίσης, για την ανακύκλωση κουπονιών (αλλιώς: υδατογραφημένων ετικετών) δεν σας μίλησε κανείς; Μα πρόκειται για ένα από τα πιο διαδεδομένα σπορ στο χώρο μας. Θα μπορούσατε να ωφεληθείτε από την τεχνογνωσία μας. Πόσο λίγο, ξέρετε, όμως, το χώρο του φαρμακείου…