Στα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη οι οικονομικές δυσκολίες είναι πιο συχνές σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό, κάτι που δείχνει ότι η παρουσία μιας χρόνιας πάθησης μπορεί να επιβαρύνει τους πάσχοντες και από οικονομικής πλευράς.
Στην ίδια λογική είναι χαρακτηριστικό ότι, είτε πρόκειται για ΣΔ τ.1 είτε για ΣΔ τ.2, τόσο για αναλώσιμα όσο και για φάρμακα υπάρχει ένα ποσοστό πασχόντων που πληρώνουν συμμετοχή στο φαρμακείο για την εκτέλεση της συνταγής τους, με αποτέλεσμα να καταστρατηγείται το άρθρο 62 του κανονισμού παροχών Υγείας, στο οποίο αναφέρεται ρητά ότι απαγορεύεται η μετακύληση κόστους στον πάσχοντα.
Παράλληλα, σοβαρό πρόβλημα παρατηρείται με τη διαθεσιμότητα των αναλωσίμων, ειδικά από τον Σεπτέμβριο του 2023. Οι χρήστες συσκευών συνεχούς έγχυσης ινσουλίνης δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν άλλο προϊόν, λόγω δέσμευσης πενταετίας από τον ΕΚΠΥ του ΕΟΠΥΥ. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση που υπάρξουν ελλείψεις, κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς τα απαραίτητα αναλώσιμα ιατροτεχνολογικά προϊόντα για την υποστήριξη της υγείας τους.
Τα παραπάνω στοιχεία προέκυψαν από μελέτη που διενεργήθηκε από την ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Αθανασάκη, Επίκουρο Καθηγητή Οικονομικών Υγείας και Αξιολόγησης Τεχνολογιών Υγείας στο Τμήμα Πολιτικών Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής την περίοδο 5-25/10/2022 με τη συμμετοχή 843 ασθενών και παρουσιάστηκαν στο 1ο Diabetes Empowerment Forum.
Όπως επισημάνθηκε από τους διοργανωτές (ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ) ένα μείζον πρόβλημα που σχετίζεται με τους ανασφάλιστους πάσχοντες είναι επίσης οι ελλείψεις, καθώς ο μόνος τρόπος να προμηθευτούν τα αναλώσιμά τους είναι είτε από τα Γενικά Νοσοκομεία της χώρας, τα οποία στερούνται, σε πολλές περιπτώσεις, ποιότητας και αξιοπιστίας, ή από Συλλόγους Ατόμων με Διαβήτη, ομάδες διαδικτύου και φίλους. Αυτό συνεπάγεται κακό έλεγχο, κακή ρύθμιση, οικονομική επιβάρυνση των πασχόντων και του ΕΣΥ.