Οι κρυφές συγγένειες του φαρμακοποιού και του ηθοποιού

"Όταν το νυν και το πρώην επάγγελμά σου έχουν την ίδια κατάληξη, το γεγονός σε προκαλεί να ανακαλύψεις κάποια μυστική συγγένεια μεταξύ τους, μάλλον αόρατη στον εξωτερικό παρατηρητή. Ίσως και μόνο για να βρεις το μυστικό νήμα που σε οδήγησε από το ένα στο άλλο", γράφει η Κάτια Σπερελάκη παρουσιάζοντας τον εαυτό της στον "Φαρμακευτικό Κόσμο".

"Φαρμακοποιός-ηθοποιός. Αμφότεροι ποιούν. Τα φάρμακα είναι χειροπιαστά, το ήθος άπιαστο. Ή μήπως όχι; Μάλλον το κοινό σημείο είναι η επαφή με τους ανθρώπους. Είτε φαρμακοποιός είσαι είτε ηθοποιός, στους άλλους απευθύνεσαι. Ο πάγκος του φαρμακείου είναι μια έκθεση στο κοινό, προάγγελος για μένα της πλήρους και ολοκληρωτικής έκθεσης πάνω στη σκηνή.

Μόνο που στη σκηνή η έκθεση καμουφλάρεται πίσω από πολλαπλά προσωπεία. Δεν είσαι εσύ, είναι ο ρόλος που στέκεται εκεί πάνω σε κοινή θέα, έρμαιο των βλεμμάτων και της κριτικής, του θαυμασμού αλλά και του αναθέματος. Υποτίθεται. Πίσω από το ρόλο, είναι ο άνθρωπος που τον υποδύεται. Είσαι μόνη με τον εαυτό σου και αντιμέτωπη με το κοινό, σε μια ρευστή αλληλεπίδραση που μπορεί να σε ανεβάσει στα ουράνια, αλλά και να σε βυθίσει στα τάρταρα.

Όμως οι κρυφές συγγένειες δεν σταματούν εδώ. Γιατί σε τι άλλο αποσκοπεί η φαρμακευτική επιστήμη, παρά στην παρηγοριά από την αρρώστια και τον πόνο και στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας; Και από την άλλη, τι πιο παρηγορητικό από την τέχνη; Οι καλλιτέχνες ξέρουμε ενστικτωδώς να καταφεύγουμε στην αγκαλιά της, έστω κι αν μερικές φορές πρέπει να πληρώσουμε το τίμημα. Όμως μου φαίνεται πως όλοι οι άνθρωποι στρέφονται στην τέχνη για να αντλήσουν κουράγιο σε καιρούς κρίσης. Το θέατρο έχει τη δύναμη να δημιουργεί τη δική του πραγματικότητα και στο θέατρο μπορεί κανείς να βρει τα πάντα: ελπίδα, όραμα, χαρά, κάθαρση…

Από την παρ' όλίγον καριέρα μου στο χώρο της φαρμακευτικής επιστήμης θα έλεγα ότι μου έχει μείνει η επιστημονική περιέργεια και ένας πρακτικός, σε αντίθεση με τον θεωρητικό δηλαδή, τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων.

Η πολλή θεωρία με κουράζει. Από την άλλη, είναι μάταιο να αντιστέκεσαι σε αυτό που πραγματικά θέλεις. Όπως λέει και η Ολυμπιάδα στο έργο μου, στον πιο πρόσφατο ρόλο που έπαιξα, δεν μετανιώνω για τίποτα, έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω. Αν και τον ηθοποιό από τον φαρμακοποιό, τους χωρίζει χάος στον τομέα της οικονομικής ασφάλειας!"

Η Κάτια Σπερελάκη γεννήθηκε στα Χανιά. Είναι πτυχιούχος της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Δραματικής Σχολής Ευγενίας Χατζίκου, ενώ σπούδασε κλασσικό και σύγχρονο χορό (R.A.D., I.S.T.D.). Έχει μεταφράσει πολλά μυθιστορήματα και δοκίμια από διάφορες γλώσσες καθώς και θεατρικά έργα, ενώ έχει γράψει δυο θεατρικούς μονολόγους, τους οποίους έχει ερμηνεύσει.

Τη σεζόν 2018-2019 συμμετέχει σε 2 παραστάσεις: 

1. Ο ΚΗΠΟΣ, του Μπρους Γκουτς, σε παγκόσμια πρεμιέρα, σε δική της μετάφραση, στο θέατρο Από Μηχανής, σκηνοθεσία Δημήτρης Μυλωνάς
2. ΓΟΥΡΟΥΝΙ ΣΤΟ ΣΑΚΙ, του Ζωρζ Φεντώ, στο θέατρο Αλεξάνδρεια, σκηνοθεσία Έρση Βασιλικιώτη.

Στο θέατρο έχει εμφανιστεί στις παραστάσεις:

Έξω η Ελλάδα από το Κιάτο, Θέατρο Ορφέας

Ο Σιτιάρχης, του Γ. Χριστοφιλάκη, Θέατρο Μάσκες, σκηνοθεσία Γ. Χριστοφιλάκης

Υπάρχει και Φιλότιμο, του Α. Σακελλάριου, Θεσσαλικό Θέατρο, σκην. Ντ. Δημόπουλος

Η Κασέτα, της Λ. Αναγνωστάκη, Θεσσαλικό Θέατρο, σκην. Ν. Χαραλάμπους

Ρεβέκκα και Μάρκος, του Γ. Χριστοφιλάκη, Θέατρο Μάσκες, σκην. Γ. Χριστοφιλάκης

Ρόδακες και Γύρις, του Γ. Φατούρου, Θέατρο Μάσκες, σκην. Γ. Χριστοφιλάκης

Το χωράφι με τα κόκκαλα, του Γ. Θωμά, Θέατρο Μάσκες, σκην. Γ. Χριστοφιλάκης

Τέσσερις Βολές, του Γ. Χριστοφιλάκη, Θέατρο Μάσκες, σκην. Γ. Χριστοφιλάκης

Ο Φονιάς, του Μ. Ευθυμιάδη, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης, σκην. Κ. Αντωνιάδη

Ο Φονιάς, του Μ. Ευθυμιάδη, Θέατρο Αλάμπρα, σκην, Π. Φυσσούν

Αργοναυτικά, Απολλώνιου του Ρόδιου, Θέατρο Πανελλήνιο, σκην. Γ. Χατζηδάκης

Σφαίρες Πάνω από το Μπροντγουέι, του Γ. ?λεν, Θέατρο Παρκ, σκην. Γ. Κακλέας

Ο Μικρός Τόνι, του Α. Βαν Βάρμερνταμ, Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης, σκην. Ρούλα Πατεράκη

Ο Κύριος Επισκοπάκης, του Α. Μήτσου, Θέατρο 104, σκην. Στ. Μάινας

Νίνα 2, της Κ. Σπερελάκη, σκην. Θ. Μουμουλίδης

Η Πόλη, της Λ. Αναγνωστάκη, σκην. Στ. Μάινας

Οιδίπους Τύραννος, του Σοφοκλή, σκην. Κ. Μεσάρης

Ψυχή στα Μανταλάκια, της Ι. Καρυστιάνη, σκην. Εύη Δημητροπούλου

Ολυμπιάδα ή Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος; της Κ. Σπερελάκη, σκην. Σήφης Μάινας.

Στον κινηματογράφο έχει παίξει στις ταινίες: Η Φανέλα με το 9 του Π. Βούλγαρη, Η Κοιλιά της Μέλισσας του Β. Ελευθερίου και Απ' Τα Κόκαλα Βγαλμένα του Σ. Γκορίτσα.

Στην τηλεόραση έχει εμφανιστεί στις τηλεταινίες: Βερενίκη, Χωρίς Μακιγιάζ και Εθνική Οδός Χριστουγέννων, καθώς και σε αρκετές σειρές (Ανατομία Ενός Εγκλήματος, Δέκατη Εντολή, Κόκκινος Κύκλος, Οι Μεν και οι Δεν, Κωνσταντίνου και Ελένης, Μαύρα Μεσάνυχτα κ.ά.).

Πηγή: Φαρμακευτικός Κόσμος #170