Ο εμβολιασμός στους ενήλικες μπορεί να προλάβει σοβαρές παθήσεις

«Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μπορούν οι γιατροί, οι οικογενειακοί γιατροί και οι υπόλοιποι ειδικοί που παρέχουν πρωτοβάθμιες και προληπτικές υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας να καθοδηγούν συμβουλευτικά τον ενήλικο πληθυσμό και ειδικά ανθρώπους με χρόνιες παθήσεις. Να συζητούν μαζί τους και να επιθεωρούν το εμβολιαστικό σχήμα που έχουν ακολουθήσει, να διερευνούν την πιθανότητα ύπαρξης παραγόντων κινδύνου και να εξετάζουν το ενδεχόμενο πραγματοποίησης εμβολίων που δεν έχουν λάβει ποτέ ή επαναληπτικών δόσεων για εμβόλια που έλαβαν σε νεότερη ηλικία», τονίζει ο Jeffrey P. Harris, πρόεδρος του ACP.

Τη σημασία του εμβολιασμού των ενηλίκων έναντι μίας σειράς παθήσεων που με τα εμβόλια μπορούν να αντιμετωπιστούν, τονίζουν σε κοινή τους ανακοίνωση το Αμερικανικό Κολλέγιο Ιατρών (ACP), η Αμερικανική Εταιρεία Μολυσματικών Νόσων (IDSA) και 17 άλλοι ιατρικοί οργανισμοί των Η.Π.Α.

Είναι ανησυχητικό ότι ενώ η επιστήμη σήμερα διαθέτει τα όπλα για την πρόληψη ασθενειών με σημαντικές επιπλοκές για την υγεία, οι περισσότεροι ενήλικες είτε τα αγνοούν είτε εφησυχάζουν με τα εμβόλια που τους χορηγήθηκαν στην παιδική ηλικία, αδιαφορώντας για τη λήψη πιθανών «αναμνηστικών» δόσεων. Έτσι, σύμφωνα με το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών, το 95% των νόσων που μπορούν να προληφθούν με εμβολιασμό πλήττει τους ενήλικες και περισσότεροι από 46.000 ενήλικες πεθαίνουν κάθε χρόνο στις Η.Π.Α. εξαιτίας αυτών των νόσων και των επιπλοκών τους.

«Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μπορούν οι γιατροί, οι οικογενειακοί γιατροί και οι υπόλοιποι ειδικοί που παρέχουν πρωτοβάθμιες και προληπτικές υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας να καθοδηγούν συμβουλευτικά τον ενήλικο πληθυσμό και ειδικά ανθρώπους με χρόνιες παθήσεις. Να συζητούν μαζί τους και να επιθεωρούν το εμβολιαστικό σχήμα που έχουν ακολουθήσει, να διερευνούν την πιθανότητα ύπαρξης παραγόντων κινδύνου και να εξετάζουν το ενδεχόμενο πραγματοποίησης εμβολίων που δεν έχουν λάβει ποτέ ή επαναληπτικών δόσεων για εμβόλια που έλαβαν σε νεότερη ηλικία», τονίζει ο Jeffrey P. Harris, πρόεδρος του ACP.

Ο William Schaffner, πρόεδρος της ομάδας εργασίας Εμβολιασμών της IDSA, σημειώνει ότι «Χάρη στην αποτελεσματική ανοσοποίηση που εφαρμόζεται σε όλο τον κόσμο, τα περισσότερα παιδιά σήμερα δεν διατρέχουν τον κίνδυνο να νοσήσουν από ασθένειες που μπορούν να προληφθούν με εμβόλια. Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο για τους γονείς και άλλους ενήλικες συγγενείς τους. Κάθε χρόνο εκατοντάδες ή χιλιάδες ενήλικες αρρωσταίνουν, αναγκάζονται να αφήνουν τις δουλειές τους και να νοσηλεύονται. Παράλληλα, το κόστος το οποίο καταβάλλουν οι υπηρεσίες υγείας των κρατών για τη θεραπεία των ασθενών αυτών μπορεί να ανέρχεται σε δισεκατομμύρια. Πολλοί ενήλικες, τέλος, πεθαίνουν εξαιτίας των επιπλοκών κοινών νόσων που μπορούν με τα εμβόλια να προληφθούν».

Στις Η.Π.Α. το ποσοστό εμβολιασμού ενηλίκων στο πλαίσιο του γενικού πληθυσμού κυμαίνεται μεταξύ 26 και 69%, ανάλογα με το είδος του εμβολίου και την πληθυσμιακή ομάδα αναφοράς.

Μεταξύ των εμβολίων που θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν οι ενήλικες (εφόσον δεν τα έχουν λάβει σε νεαρότερη ηλικία ή εφόσον διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να νοσήσουν) περιλαμβάνονται το αντιγριπικό εμβόλιο και το εμβόλιο έναντι του πνευμονιόκοκκου, το τριπλό εμβόλιο τετάνου-διφθερίτιδας-κοκίτη, τα εμβόλια κατά της ηπατίτιδας Α και Β, το τριπλό εμβόλιο ιλαράς-παρωτίτιδας-ερυθράς, τα εμβόλια της ευλογιάς, του μηνιγγιτιδόκοκκου, του έρπη ζωστήρα και το εμβόλιο κατά του ιού HPV.

Οι συστάσεις για τα εμβόλια αυτά διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία του ενήλικου ατόμου και άλλους παράγοντες (ιατρικό ιστορικό, οικογενειακό περιβάλλον, παράγοντες κινδύνου κτλ.), το ίδιο και οι αντίστοιχες αντενδείξεις τους.

Είναι λοιπόν σημαντικό κάθε ενήλικας να συζητά αναλυτικά με το γιατρό του σχετικά με το αν χρειάζεται κάποιο εμβόλιο, να εξετάζεται από το γιατρό η σχέση οφέλους-πιθανών κινδύνων για το συγκεκριμένο άτομο, λαμβάνοντας υπόψη το ιατρικό του ιστορικό και ακολούθως, αν απαιτείται, να πραγματοποιείται η χορήγηση του εμβολίου.