Μυθιστόρημα γράφτηκε από συγγραφέα με οπτική αναπηρία

Η Αικατερίνη Γκέρτζα, μια γυναίκα με οπτική αναπηρία, γράφει ένα μυθιστόρημα για βλέποντες, εμπνευσμένο από την ιστορία των γονιών της και του τόπου καταγωγής τους.

Το βιβλίο, με τίτλο «Ξεχασμένα Πουλιά», αφορά την ιστορία δύο παιδιών από τους Πύργους Κοζάνης, που είδαν το χωριό και τα σπίτια τους να καίγονται ολοσχερώς από τους Γερμανούς το 1944. Τα δύο αυτά παιδιά μεγαλώνουν, παντρεύονται και αποκτούν 4 παιδιά, ανάμεσα στα οποία και ένα κοριτσάκι με οπτική αναπηρία…

Η Αικατερίνη Γκέρτζα, παρά την αναπηρία της, κατάφερε να πάρει το πτυχίο της από το Παιδαγωγικό Τμήμα του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και εργάστηκε ως εκπαιδεύτρια τυφλών και βλεπόντων στο σύστημα ανάγνωσης και γραφής Braille (Μπράιγ), στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως και Αποκαταστάσεως Τυφλών (ΚΕΑΤ) στη Θεσσαλονίκη, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Η συγγραφέας, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά τη συγγραφή: «Αρχικά το έγραψα σε σύστημα Braille και στη συνέχεια, με τη βοήθεια του γιου μου, γράφτηκε στον υπολογιστή, ώστε να μπορούν να το διαβάσουν οι βλέποντες. Επειδή εγώ δεν μπορώ να διαβάσω βιβλία βλεπόντων, είχα πρόβλημα με τις περιγραφές και φοβόμουν μην ξεφύγω, επειδή δεν έβλεπα».

Ωστόσο εξηγεί ότι «το καλό είναι ότι έχω λίγη όραση και βλέπω από κοντά. Η τυφλότητα έχει διαβαθμίσεις, είναι τελείως διαφορετικό να μην έχεις καθόλου όραση και τελείως διαφορετικό να έχεις έστω και λίγη. Αυτή τη λίγη τη χρησιμοποίησα και έβαλα και τη φαντασία μου και το έγραψα».

Αν και το συγκεκριμένο έργο κατά τη συγγραφή του την «αφυδάτωσε συναισθηματικά» (όπως λέει χαρακτηριστικά), έχει ήδη ξεκινήσει να γράφει και δεύτερο βιβλίο, ένα καθαρό μυθιστόρημα αυτή τη φορά.

Μιλώντας για το πώς είναι να ζει κανείς χωρίς όραση λέει: «Όλα είναι μια συνήθεια. Μαθαίνεις να ζεις με αυτό που έχεις και αναγκαστικά δουλεύουν οι υπόλοιπες αισθήσεις παραπάνω. Όχι ότι είμαστε χαρισματικοί εμείς που δεν βλέπουμε, αλλά είναι ο οργανισμός έτσι. Είναι η φύση. Ένα χέρι μπορείς να το σπάσεις και να κάνεις τη δουλειά σου με το άλλο. Έτσι γίνεται και με εμάς. Μαθαίνεις με αυτόν τον τρόπο βρίσκεις λύσεις. Απλώς με την ηλικία το μυαλό κουράζεται. Αυτή την αίσθηση έχω. Όταν είσαι πιο νέος, είναι πιο εύκολα τα πράγματα, νομίζω...».

Το βιβλίο θα παρουσιαστεί στις 15 Οκτωβρίου στις εγκαταστάσεις της Πρώην Σχολής Τυφλών (Βασιλίσσης Όλγας 32, αίθουσα «Πολύκαρπος Χατζηπαυλίδης», ώρα 11.30 π.μ.), στο πλαίσιο των δράσεων ΚΕΑΤ για την παγκόσμια ημέρα «Λευκού Μπαστουνιού».

Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ