"Μόνο δύο κύβους ζάχαρη"

Από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της φαρμακοποιού Χριστίνας Γ. Φλόκα με τίτλο «Μόνο δύο κύβους ζάχαρη». Αναφέρεται στα βότανα, όχι με το ''δοκιμιακό'' ύφος της προηγούμενης τριλογίας όπου αυτά, καθώς και γενικότερα οι δρόγες μελετώνται στην ποίηση (Οδυσσέας Ελύτης, Δημοτικά Τραγούδια, Όμηρος), αλλά εστιάζει στα ροφήματα και στον τρόπο παρασκευής τους.

Η πρωτοτυπία της συγγραφικής προσπάθειας έγκειται στο γεγονός ότι πριν από τη μονογραφία κάθε φαρμακευτικού φυτού υπάρχει μία βιωματική ή φανταστική ιστορία σχετική με αυτό, μ' άλλα λόγια, συμπλέκεται η μυθοπλασία με την επιστήμη όπου ξαναζωντανεύουν μνήμες και ανακαλούνται συναισθήματα ευχάριστα.

Στην εισαγωγή διαβάζουμε: «Πολλά από τα βότανα αυτοφύονται στην ελληνική γη και χαρίζουν ανέξοδα τη φυσική τους προίκα σε όσους τα προτιμούν και τα τιμούν… Οι ισχνές πληροφορίες του βιβλίου αυτού σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν με εκείνες των ειδικών συγγραμμάτων. Μόνη μας φιλοδοξία είναι να σκιρτήσει μέσα από τους αχνούς ενός απολαυστικού ροφήματος η καρδιά μας. Ίσως τότε η φυσική ευχαρίστηση να ανταμωθεί με τη μεταφυσική δωρεά της ίασης από τη μινθόλη, το χαμαζουλένιο, την κιτράλη, τη γερανιόλη, τη θυμόλη, τη βορνεόλη».

Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε:

«Η επίκληση Cum Dei (συν θεώ) και η φύση με τα βότανά της στάθηκαν από καταβολής κόσμου οι αρωγοί στην ανακούφιση του πόνου και στην αντιμετώπιση των ασθενειών. Η μελέτη των βοτάνων δίνει συναρπαστικές πληροφορίες για το βίο των ανθρώπων, τη μυθολογία τους, την αντίληψή τους για τη ζωή και το θάνατο, τη θρησκεία και τον έρωτα, μ' άλλα λόγια την ιστορία και τον πολιτισμό τους».

«Αετός ο Γαβρίλος, από τη λειψή σου περιγραφή κατάλαβε αμέσως τι γύρευες.

Δεντρολίβανο μάγκα μου, είπε, και άνοιξε το τρίτο συρτάρι κάτω από την ταμειακή μηχανή. Μαζί με το μύρτιλο και την ευφράζια κάνουν την αχτύπητη τριάδα, πώς το ασβέστιο χτίζει γερά κόκαλα αυτή χτίζει γερή μνήμη, πίνε κάθε μέρα το τσάι της και σε λίγον καιρό ακόμη και τον τηλεφωνικό κατάλογο θα απομνημονεύεις, όπως εγώ. Πίνε για να θυμάσαι πως "'όποιος λησμονεί δεν ενθυμείται πλέον”.

Δεν είναι για μένα, είπες, όμως ο Γαβρίλος δεν σε άκουσε, είχε κι όλας απο- μακρυνθεί, όμως τι σημασία είχε;»

Από το διήγημα ''Όποιος λησμονεί δεν ενθυμείται πλέον''.