Από το 2003 με την αρχική επιδημική έκρηξη του ιού SARS-CoV, η οποία ελέγχθηκε εγκαίρως πριν γίνει πανδημία, αρκετοί ερευνητές έχουν μελετήσει την προέλευση αυτής της πολύ ιδιαίτερης κατηγορίας κορονοϊών που είναι ιδιαίτερα διαδεδομένοι στις νυχτερίδες και σε άλλα ζώα, χωρίς να τους προκαλούν ιδιαίτερα προβλήματα υγείας.
Μια λύση για την αποφυγή μελλοντικών πανδημιών θα ήταν η ανάπτυξη εμβολίων που
θα έχουν ευρύ εξουδετερωτικό χαρακτήρα, δηλαδή θα μπορούν να μπλοκάρουν ένα
ευρύ φάσμα κορονοϊών αυτής της κατηγορίας.
Σύμφωνα με τους ερευνητές του ΕΚΠΑ, τα παν-κορονοϊικά εμβόλια θα μπορούν να
ανακόψουν μια πανδημία από ένα τελείως διαφορετικό στέλεχος της κατηγορίας
των κορονοϊών, αλλά και να περιορίσουν την έλευση κύματος από ένα μεταλλαγμένο
στέλεχος του SARS-CoV-2.
Υπάρχουν ήδη έρευνες που δείχνουν ότι εμβόλια με ευρεία
εξουδετερωτική ισχύ είναι εφικτό να σχεδιαστούν. Καταρχάς σε μελέτες σε ασθενείς
που μολύνθηκαν με το στέλεχος Βήτα (γνωστό ως Νοτιοαφρικάνικο) έγινε φανερό ότι
η ανοσολογική απόκριση μπορούσε να εξουδετερώσει εξίσου καλά και το στέλεχος
Γάμα.
Πιο πρόσφατα, μελέτη που δημοσιεύθηκε στο New England Journal of Medicine
έδειξε ότι άτομα που είχαν μολυνθεί από SARS-CoV πριν από περίπου 18 χρόνια,
όταν εμβολιάστηκαν για τον SARS-CoV-2 ανέπτυξαν αντισωματικές απαντήσεις που
μπορούσαν να εξουδετερώσουν ικανοποιητικά ένα μεγάλο εύρος κορονοϊών, τόσο
τα μεταλλαγμένα στελέχη 'Αλφα, Βήτα και Δέλτα όσο και στελέχη που μολύνουν
νυχτερίδες και παγκολίνους.
Αν και δεν είναι πλήρως κατανοητός ο μηχανισμός
παραγωγής αυτής της ευρέως φάσματος ανοσολογικής απόκρισης, φαίνεται ότι στο
αποτέλεσμα έχει συμβάλει η ανοσοποίηση με κατάλληλο συνδυασμό αντιγόνων που
έχουν εξελικτική απόσταση. Ένα δεύτερο, εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο είναι ότι
η ανοσολογική μνήμη από τις αρχικές λοιμώξεις έχει διατηρηθεί σε ικανοποιητικό
επίπεδο ακόμα και μετά από 18 χρόνια.