Φθορές στις αρθρώσεις

Οι νέες θεραπευτικές αγωγές κατά της οστεοαρθρίτιδας έρχονται με αργούς ρυθμούς, εν μέρη επειδή θεωρείται αποτέλεσμα μηχανικής φθοράς των αρθρώσεων. «Αυτά που μάθαμε τα τελευταία 5 ή 10 χρόνια δεν είναι πλήρως αληθή», είπε ο Δρ Stevens Abramson. «Υπάρχουν χημικές ουσίες και μόρια που παράγονται από τις αρθρώσεις και οι οποίες υποχρεώνουν την άρθρωση να αυτοκαταστρέφεται.»

Η φθορά της άρθρωσης που συμβαίνει στην οστεοαρθρίτιδα είναι παρόμοια με αυτή στη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Η μεγαλύτερη φθορά προέρχεται από την εσφαλμένη κατεύθυνση επίθεσης του ανοσοποιητικού συστήματος κατά των κυττάρων του οργανισμού. Η εξέταση των ασθενών με ρευματοειδή αρθρίτιδα για γενετικές μεταλλάξεις, οι οποίες συμβάλλουν στη διεργασία, έχει οδηγήσει σε αποτελεσματικά φάρμακα, τα οποία προσφέρουν ανακούφιση από παρεμποδιστικές φλεγμονώδεις πρωτεΐνες, όπως ο παράγοντας νέκρωσης νεοπλασίας και η ιντερλευκίνη-1.

Οι ερευνητές της οστεοαρθρίτιδας μιλούν διαρκώς για τις νέες θεραπευτικές αγωγές που έρχονται. «Αυτά τα φάρμακα έχουν φέρει επανάσταση στη θεραπεία της ασθένειας», είπε ο Δρ Abramson. «Υπάρχουν μόρια στην οστεοαρθρίτιδα, τα οποία είναι επιδεκτικά σε θεραπευτική αγωγή με φάρμακα».

Στο Νοσοκομείο Brigham στη Βοστόνη, ο Δρ Christopher Evans, διευθυντής του Κέντρου για Μοριακή Ορθοπεδική, εκχύει θεραπευτικό γονίδιο απευθείας σε αρθριτικά γόνατα. Κύτταρα στο γόνατο απορροφούν το γονίδιο και το ενσωματώνουν στα δικά τους DNA και κατόπιν αρχίζουν να το αντιγράφουν τοπικά απελευθερώνοντας πρωτεΐνες, οι οποίες παρεμποδίζουν τη δράση της ιντερλευκίνης-1 και άλλων ουσιών από την αποδόμηση χόνδρων. «Η μέθοδος αυτή, που είναι ακόμη άκρως πειραματική, στην ουσία μετατρέπει την άρθρωση, όπως σημειώνει ο Δρ Evans, σε εργοστάσιο, το οποίο παρασκευάζει το δικό του φάρμακο».

Γενετικές μελέτες προσφέρουν μερικά άλλα «κλειδιά» για νέες θεραπευτικές αγωγές. Προσφάτως, βρετανική ερευνητική ομάδα εξέτασε με μαγνητική τομογραφία τις αρθρώσεις 115 αδελφών από 48 οικογένειες με ιστορικά οστεοαρθρίτιδας και ανακάλυψε ότι για μερικές χαρακτηριστικές κακώσεις υπήρχε πιθανότητα 99% να έχουν κληρονομηθεί - δηλαδή να προέρχονται μάλλον από ελαττωματικό γονίδιο, παρά από φθορά στην άρθρωση. Όταν βρεθεί το γονίδιο, οι επιστήμονες θα μπορούν να εμποδίζουν τη δράση των βλαβερών πρωτεϊνών, τους κωδικούς των οποίων φέρει το γονίδιο.

Το 2006, επιστήμονες στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Brown και στο Νοσοκομείο Rhode Island βρήκαν ότι η απώλεια ενός μόνου γονιδίου, που ονομάζεται martilin-3 αύξησε κατά πολύ τις συχνότητες οστεοαρθρίτιδας σε γηράσκοντα πειραματόζωα ποντίκια. Μεταξύ άλλων λειτουργιών το γονίδιο ελέγχει την πυκνότητα της οστικής ανόργανης μάζας σε ενήλικες.