Αναπτύχθηκε ένα νέο τεστ για τη λύσσα

Ένα νέο γρήγορο τεστ για τον εντοπισμό της λύσσας στα ζώα αναπτύχθηκε από το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) των Η.Π.Α., με την ελπίδα να φέρει την επανάσταση στην εξέταση για τα ζώα, αλλά και να απαλλάξει τους ανθρώπους από την οδυνηρή θεραπεία.

Το τεστ έχει την κωδική ονομασία LN34 και (ύστερα από δοκιμές σε 3.000 δείγματα ζωικού εγκεφάλου από περισσότερα από 60 είδη θηλαστικών σε 14 εργαστήρια σε όλο τον κόσμο) αποδείχθηκε εξαιρετικά ακριβές, σχεδόν 100%, παράγοντας μόνο ένα ψευδώς αρνητικό και 11 ψευδώς θετικά αποτελέσματα, σύμφωνα με τη μελέτη. Επίσης δίνει αποτελέσματα πιο γρήγορα από τις τρέχουσες μεθόδους, σύμφωνα με το CDC, ενώ είναι και πιο οικονομικό.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η σημασία του νέου τεστ έγκειται στο ότι «γνωρίζοντας γρήγορα ποιος πρέπει να λάβει θεραπεία για τη λύσσα και ποιος όχι, θα σώσει τις ζωές και τα μέσα διαβίωσης των οικογενειών». Αντιστοίχως, τα άτομα, που εκτίθενται σε ζώα δυνητικά προσβεβλημένα από τη νόσο, θα μπορούσαν να αποφύγουν τα αντιλυσσικά εμβόλια, ανάλογα με τα αποτελέσματα του τεστ.

Επίσης, υπάρχει η ελπίδα ότι το νέο ταχύτατο τεστ θα καταστήσει τον έλεγχο της λύσσας πιο εφικτό σε περιοχές υψηλού κινδύνου, όπως είναι η Αφρική και η Ασία. Όπως αναφέρουν οι ειδικοί, "πολλές από τις περιοχές που έχουν πληγεί περισσότερο από τη λύσσα είναι επίσης οι περιοχές που είναι λιγότερο προετοιμασμένες να πραγματοποιήσουν τις υπάρχουσες εξετάσεις για να τη διαγνώσουν".

Το νέο τεστ, σε αντίθεση με την εξέταση άμεσου φθορισμού αντισωμάτων (DFA), δεν απαιτεί πολύπλοκη εκπαίδευση ούτε εξειδικευμένα μηχανήματα για να πραγματοποιηθεί. Η δοκιμή στα ύποπτα ζώα, μπορεί να διεξαχθεί σε πλατφόρμες που χρησιμοποιούνται ήδη ευρέως για τον έλεγχο της γρίπης, της φυματίωσης και του HIV.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η λύσσα που μεταδίδεται στον άνθρωπο από μολυσμένα ζώα (σκύλοι, αλεπούδες, νυχτερίδες) είναι θανατηφόρα, αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, κοστίζοντας τη ζωή περίπου 60.000 ανθρώπων παγκοσμίως κάθε χρόνο.

Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο PLOS One.

Μετάφραση από εδώ.