Αγωνιστική Πρωτοβουλία Φαρμακοποιών για τον Π.Φ.Σ.

Μετά την ψήφιση του νόμου-θηλιά για τα φαρμακεία, την απόλυτη απορρύθμιση του ωραρίου, τη διαρκή απώλεια ύλης από τα φαρμακεία μας (ΜΥΣΥΦΑ κλπ.), το χάος με τις τιμές, τη συνεχή απομείωση του κεφαλαίου με τις μειώσεις των τιμών, η επίθεση εναντίον της πλειοψηφίας των φαρμακείων δεν έχει τέλος, με εφαρμοστικούς νόμους, νέα μνημόνια, προϋποθέσεις για εκταμίευση δόσεων και μια συγκυβέρνηση που βιάζεται να τελειώσει όλες τις εργολαβίες που έχει αναλάβει απέναντι σε Ε.Ε. και ΔΝΤ.

Η μείωση του ποσοστού κέρδους είναι σε άμεση προτεραιότητα για εφαρμογή. Οι ατομικές συμβάσεις με ΕΟΠΥΥ είναι προ των πυλών και παράλληλα διατυπώνονται ασάφειες σε νόμους και νομοσχέδια συσκοτίζοντας ακόμα περισσότερο την κατάσταση, όπως π.χ. το άρθρο 33 που απαγορεύει(;) ή επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες για τις χονδρικές πωλήσεις μεταξύ φαρμακείων.

Ο κλοιός για το φαρμακείο του ενός φαρμακοποιού σφίγγει, η μειούμενη φαρμακευτική δαπάνη και η όλο και πιο χαμηλή αγοραστική δυνατότητα των πολιτών δεν αφήνουν περιθώρια αναμονής.

Απέναντι σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση, οι παρατάξεις, δια των εκπροσώπων τους στο Δ.Σ. του Π.Φ.Σ. ακολούθησαν δύο διαφορετικές προσεγγίσεις ίσως, που οδηγούν όμως στο ίδιο σημείο:

Ο «καθαρός» φιλοκυβερνητικός συνδικαλισμός στάθηκε υποταχτικά απέναντι στις κυβερνητικές προθέσεις, καλλιέργησε την ηττοπάθεια, καθησύχασε τους συναδέλφους, κράτησε τον κλάδο σε πειθαρχημένη ακινησία. Από την άλλη, οι λοιποί παροικούντες στην ηγεσία, ζητούν διαρκώς ανάθεση κρατώντας τον κλάδο σε καταστολή, περίμεναν από το Δ.Σ. του Π.Φ.Σ., το οποίο αποκαλούσαν κυβερνητικό συνδικαλισμό, να αναλάβει την ευθύνη οποιουδήποτε αγώνα. Όλοι μαζί επιδίδονται σε διευκρινίσεις επί των εκτρωματικών νόμων και σπρώχνονται για το ποιος ερμηνεύει πιο σωστά, ποιος είναι καλύτερος τεχνοκράτης και θα μας οδηγήσει σε πιο πιστή εφαρμογή του νόμου. Διαγκωνίζονται για την καλύτερη αυταπάτη επιβίωσης, όταν έχουν βιαστικά και πρώτοι αποδεχτεί ότι πρέπει να κλείσουν μερικές χιλιάδες φαρμακεία.

Για την Αγωνιστική Πρωτοβουλία Φαρμακοποιών, ο συνδικαλισμός δεν μπορεί να είναι παζάρι, υποταγή στα συμφέροντα των λίγων και σιωπή και ανάθεση. Για την ΑΠΦ, συνδικαλισμός σημαίνει αντίσταση, διεκδίκηση, συμμετοχή όλων των μελών στις αποφάσεις (με ΓΣ) και στη δράση. Σημαίνει πολιτική μάχη με τη συγκυβέρνηση και τους δορυφόρους της χωρίς αυταπάτες ότι οι αλλαγές των κυβερνητικών επιλογών θα γίνουν μόνο για τους φαρμακοποιούς κατ' εξαίρεση.

• Απαιτούμε απόσυρση όλων των νόμων που κατάργησαν το σταθερό πλαίσιο λειτουργίας των φαρμακείων (νόμοι Λοβέρδου, Γεωργιάδη-Χατζηδάκη, εργαλειοθήκη ΟΟΣΑ κλπ.).
• Κατάργηση των e-shop ως φαρμακείων.
• Αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας.
• Πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας, παρά τις εντολές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ.
• Μόνο Συλλογική Σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ και κάθε άλλο ασφαλιστικό ταμείο
• Απαίτηση για πλαίσιο λειτουργίας (νομικό, φορολογικό και χρηματοδοτικό, τα ΕΣΠΑ και τα ΤΕΠΙΧ πρέπει να σταματήσουν επιτέλους να μοιράζονται σε "ημέτερους" αλλά να δίνονται με διαφανείς διαδικασίες) που θα ευνοεί τις συνεργασίες μεταξύ των φαρμακείων με όποιο τρόπο κρίνουν τα φαρμακεία ότι εξυπηρετεί.
• Αξιοποίηση οικονομικών αποθεμάτων για συναδέλφους που βρίσκονται σε δύσκολη θέση λόγω της ασυνέπειας του ΕΟΠΥΥ και της φοροκαταιγίδας. Να ερευνηθεί η περίπτωση να πληρώνει ο Π.Φ.Σ., από τα τεράστια κονδύλια που διαχειρίζεται, τις εισφορές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τους συναδέλφους που κινδυνεύουν να μείνουν ανασφάλιστοι λόγω κατασχετηρίων.
• Να μοιραστούν τα χρήματα που έχουν διασωθεί στο ΚΑΕΕΦ στους δικαιούχους και να είναι εθελοντική η συμμετοχή στο Επαγγελματικό Ταμείο.

Τα πτυχία μας και η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη να λειτουργούμε τα φαρμακεία μας και να παράγουμε στα εργαστήρια μας σύμφωνα με τις ανάγκες της δουλειάς.

Η διαρκής και δια βίου μάθηση είναι αναγκαία και πρέπει να γίνεται αποκλειστικά υπό την αιγίδα των Πανεπιστημιακών Φαρμακευτικών Σχολών και των Φαρμακευτικών Συλλόγων.

Καλούμε τους συναδέλφους που συμφωνούν με αυτή τη λογική, να την εμπλουτίσουν να τη διορθώσουν, όπου νομίζουν, και να ανοίξουν τη συζήτηση στους φαρμακευτικούς συλλόγους για το ρόλο του συνδικαλισμού στη σημερινή δύσκολη εποχή.