Το υπουργείο Υγείας επιθυμεί τη συνεργασία με τον ΟΟΣΑ

Στο πλαίσιο της Συνέλευσης της Επιτροπής Υγείας του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), που πραγματοποιείται στο Παρίσι μεταξύ 24 και 26 Ιουνίου, ο Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Υγείας, κ. Ιωάννης Μπασκόζος πραγματοποίησε παρέμβαση σχετική με τη φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα. Η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας επιθυμεί την ενεργή συμμετοχή στις διεργασίες του ΟΟΣΑ, με στόχο την ανταλλαγή τεχνογνωσίας σε θέματα που αφορούν την υγειονομική μεταρρύθμιση.

Σε ημερίδα με θέμα «Φάρμακα Υψηλού Κόστους: Είναι τα νέα επιχειρηματικά μοντέλα για το φάρμακο συμβατά με την αποτελεσματική και βιώσιμη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη;» («High-cost medicines: Are new pharmaceutical business models compatible with efficient and sustainable public spending in medicines?») , ο κ Μπασκόζος παρουσίασε τις θέσεις της ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας σχετικά με το θέμα αυτό. Τα κύρια σημεία της τοποθέτησής του είναι:

1. Οι μνημονιακές πολιτικές της τελευταίας πενταετίας οδήγησαν σε δραματική μείωση της συνολικής φαρμακευτικής δαπάνης στη χώρα, σε μεγάλη αύξηση της συμμετοχής των ασθενών στη δαπάνη, σε αδυναμία πρόσβασης για φτωχούς άπορους και ανασφάλιστους σε απαραίτητα φάρμακα, χωρίς να υπάρξει ουσιαστική αύξηση της χρήσης γενοσήμων. Η διασφάλιση της πρόσβασης για όλους στην επιστημονικά ενδεδειγμένη φαρμακευτική αγωγή, με ελάττωση της συμμετοχής αρχικά σε φτωχούς και ανασφάλιστους οφείλει να είναι ο βασικός στόχος στη πολιτική για το φάρμακο.
2. Είναι σαφές πως δεν μπορεί να γίνει μεγαλύτερη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης χωρίς δραματικές επιπτώσεις στην περίθαλψη των ασθενών. Την ίδια στιγμή είναι σαφές πως απαιτούνται μέτρα ελέγχου της συνταγογράφησης, εισαγωγή θεραπευτικών πρωτοκόλλων, αλλαγή του καθεστώτος τιμολόγησης και αποζημίωσης, ουσιαστική αύξηση της χρήσης γενοσήμων, ρυθμίσεις και συμφωνίες με τη φαρμακοβιομηχανία για πολιτικές ελέγχου ποιότητας και οφέλους σε συνδυασμό με την τιμολόγηση νέων ακριβών καινοτόμων φαρμάκων.
3. Ο επιμερισμός του κόστους ανάμεσα στο κράτος και τη βιομηχανία, η ύπαρξη και αξιοποίηση των μητρώων ασθενειών, η αξιολόγηση νέων προϊόντων με βάση την πραγματική αποδεδειγμένη ωφέλεια σε ποιότητα και παράταση χρόνου ζωής, οι συμφωνίες μη αποζημίωσης σε περιπτώσεις αστοχίας της αγωγής είναι ζητήματα που είναι ώρα να τεθούν στο τραπέζι, όπως και η πολιτικές ανάπτυξης κλινικών μελετών και έρευνας με προτεραιότητα στις πραγματικές ανάγκες υγείας και την επίπτωση στις τιμές των φαρμάκων.
4. Η διαπραγμάτευση από θεσμοθετημένη επιτροπή με τη φαρμακοβιομηχανία με βάση τους παραπάνω στόχους αποτελεί ισχυρή αναγκαιότητα και προτεραιότητα για την ηγεσία του υπουργείου υγείας. Οι εμπειρίες και η τεχνογνωσία του ΟΟΣΑ στα ζητήματα αυτά αποτελούν πολύτιμη βοήθεια για μας. Η αναγνώριση παράλληλα της ανθρωπιστικής κρίσης και της ανάγκης αντιμετώπισης των τεράστιων προβλημάτων στο σύστημα υγείας, αποτελέσματα των σκληρών πολιτικών λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης κάνουν αναγκαία την αλληλεγγύη των εταίρων μας για άμεση αντιστροφή της κατάστασης με ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, προστασία και ορθολογική χρήση των πόρων και καθολική κάλυψη των ασθενών.η ευρωπαική και παγκόσμια συνεργασία των κυβερνήσεων είναι απαραίτητη για την επιτυχία της διαπραγμάτευσης.
5. Η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ σε σχέση με την πολιτική φαρμάκου, τον ανταγωνισμό και την «απελευθέρωση» του επαγγέλματος του φαρμακοποιού αλλά και την πολιτική για τα ΜΥΣΥΦΑ οφείλει να τροποποιηθεί, λαμβάνοντας υπόψη την ύπαρξη εκτεταμένου δικτύου φαρμακείων σε όλη τη χώρα που καλύπτουν επαρκώς τις ανάγκες πρόσβασης στο φάρμακο, αλλά και τις πρόσφατες μελέτες του Π.Ο.Υ. για την εμπειρία από την απελευθέρωση διάθεσης των ΜΥΣΥΦΑ όσο αφορά το κόστος τους και τις συνέπειες στη δημόσια υγεία.

Στόχος της διοργάνωσης είναι η διαβούλευση σε συγκεκριμένα θέματα που άπτονται του τομέα της υγείας, η παρουσίαση θέσεων των κρατών μελών στα θέματα προς διαβούλευση και η σύναψη διμερών επαφών μεταξύ πολιτικών ηγετών των κρατών-μελών του ΟΟΣΑ. Η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει τη στενή συνεργασία με τον ΟΟΣΑ, με στόχο την ανταλλαγή εμπειριών και τεχνογνωσίας για ζητήματα που άπτονται της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας.