Το ελληνικό φαρμακείο και οι μνηστήρες

Του Αργύρη Αργυρόπουλου, φαρμακοποιού, μέλους του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης

Ο κύριος Μόσιαλος, κυβερνητικός εκπρόσωπος μιας ανύπαρκτης κυβέρνησης, προσπαθεί να μας πει πως ο δρόμος που πρέπει να πάρουμε για να σωθεί η Ελλάδα περνάει μέσα από τη μείωση του ήδη πετσοκομμένου εισοδήματος των φαρμακοποιών. Οι φαρμακοποιοί… βάλαμε μέσα αυτή τη χώρα, εμείς που είχαμε καταθέσεις στην Ελβετία και offshore εταιρείες, εμείς που τα χάσαμε όλα αυτά και χρωστάμε τώρα σε όλους τους προμηθευτές μας. Την ώρα μάλιστα που ο βασικός μας πελάτης, το κράτος, δεν πληρώνει εδώ και ένα χρόνο τίποτα.

Ρισκάρουμε καθημερινά το επάγγελμά μας, την επιστημονική μας υπόσταση, τις οικογένειές μας και την ψυχική και σωματική υγεία μας για να προσφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο και το μόνο που εισπράττουμε είναι ΛΑΣΠΗ.

Η ντροπή είναι προτέρημα και όποιος δε διαθέτει τη δυνατότητα να ντρέπεται για όσα λέει και κάνει είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ!

Ανάμεσα σε όλα τα επαγγέλματα, έχουμε γελοιοποιηθεί μόνο και μόνο γιατί κάποιοι στοχεύουν επάνω στη δημόσια Υγεία και στα κέρδη που μπορούν να αποκομίσουν από αυτήν. Ποτέ άλλοτε ένας ολόκληρος κλάδος επαγγελματιών δε διασύρθηκε τόσο, δε στοχοποιήθηκε με τέτοιο τρόπο και δε δέχτηκε ποτέ τέτοιο συντονισμένο πόλεμο από μια κυβέρνηση, από μέσα μαζικής ενημέρωσης εντεταλμένης υπηρεσίας και από οικονομικά συμφέροντα που συντονίζουν την παράσταση!

Ο λόγος είναι απλός: Αν κλείσουν τα φαρμακεία τότε, κυρίες και κύριοι, είναι πολλά τα λεφτά για κάποιους.

Μάλλον έχουμε στα χέρια μας κάτι που έχει τόσο μεγάλη αξία, ώστε να θέλουν όλοι διακαώς πρώτα να το διαμελίσουν και μετά να το αποκτήσουν. Δεν εξηγείται διαφορετικά η τεράστια προσπάθεια κάποιων να ισοπεδώσουν το ελληνικό φαρμακείο. Η παρούσα αξία του είναι μικρή γιατί είμαστε πολλοί και τα κομμάτια της πίτας μικρά.

Σκοπός είναι να γίνουμε ακόμα περισσότεροι και να επικρατήσει επάνω μας ο νόμος της αγοράς, να μείνουν δηλαδή λίγοι στο χώρο και να κλείσουν πάρα πολλά φαρμακεία. Μόλις επιτευχθεί αυτή η εξαθλίωσή μας, θα είμαστε τελείως αδύναμοι και δε θα μπορέσουμε νομικά και πολιτικά να αμυνθούμε απέναντι σε όσους επιχειρούν να ιδρύσουν αλυσίδες. Τότε θα είναι αργά, όχι μόνο για εμάς, αλλά κυρίως για το κράτος και για τον Έλληνα ασφαλισμένο.

Εάν η αγορά φαρμάκων περάσει σε χέρια μη φαρμακοποιών, πέρα από την έκρηξη της ανεργίας στο χώρο, θα εκτιναχθούν στα ύψη οι τιμές των φαρμάκων. Οι φαρμακαποθήκες, οι συνεταιρισμοί φαρμακοποιών, θα λυγίσουν από το βάρος της συρρίκνωσης του αριθμού των φαρμακείων και από τη μείωση των πωλήσεων, αφού τα εναπομείναντα φαρμακεία και οι αλυσίδες εκβιαστικά θα προτιμούν τις αγορές απ' ευθείας από τις εταιρείες. Η αγορά του φαρμάκου θα αλλάξει μορφή δια παντός και πλέον μόνο μεγάλα οικονομικά συμφέροντα θα ελέγχουν όλη την αλυσίδα του φαρμάκου, από την παραγωγή μέχρι τη λιανική του πώληση. ’ραγε εδώ δε θα ισχύσει η αρχή των μονοπωλίων; Δε θα υποστούμε όλοι ως πολίτες τις συνέπειες αυτές;

Μοιάζουν αυτά τα ερωτήματα με φόβους, σενάρια, συνομωσιολογία ή στην καλύτερη περίπτωση με μακρινούς κινδύνους που σήμερα δε χαίρουν σημασίας. Κι όμως είναι τόσο κοντά το τοπίο που περιγράφηκε.

Οι Έλληνες φαρμακοποιοί μέχρι τώρα έχουμε υποστεί τα εξής:

• Μόνιμες και μακρόχρονες καθυστερήσεις πληρωμών από τα ασφαλιστικά ταμεία.
• Τεράστια αύξηση του αριθμού γενοσήμων φαρμάκων, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η ποσότητα φαρμάκων που αποθηκεύουμε στα φαρμακεία μας.
• Μείωση τιμών των φαρμάκων σε ποσοστό που τελικά έφτασε το 30%.
• Απαξίωση του αποθέματος φαρμάκων των φαρμακείων μας.
• Αναλάβαμε υποχρεωτικά τη διάθεση Φαρμάκων Υψηλού Κόστους με απεχθείς και επαχθείς όρους αγοράς από τις φαρμακευτικές εταιρείες και ακόμα πιο μεγάλες καθυστερήσεις στην αποπληρωμή τους από τα Ταμεία.
• Μείωση του ποσοστού κέρδους στα Φάρμακα Υψηλού Κόστους.
• Έκπτωση (rebate) στα ασφαλιστικά ταμεία σε ποσοστό δυσανάλογο με αυτό των φαρμακευτικών εταιρειών: εμείς καταβάλουμε το ποσό, οι εταιρείες υπεκφεύγουν.
• Κατάργηση των εκπτώσεων από τις φαρμακαποθήκες.
• Θέσπιση της αρνητικής λίστας και της λίστας μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων με αποτέλεσμα τη μείωση του τζίρου μας από παύση συνταγογράφησης αυτών των σκευασμάτων. Επιπλέον στερούμαστε της έκπτωσης από τις αποθήκες ακόμα και για αυτά τα φάρμακα, παρόλο που δεν εμπλέκονται πια στη φαρμακευτική δαπάνη.
• Συνεχή αλλαγή δελτίων τιμών.
• Ατελείωτη κούραση στη στήριξη της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
• Αύξηση του αριθμού των Φαρμάκων Υψηλού Κόστους, που συνεπάγεται ακόμα μεγαλύτερη μείωση του ποσοστού κέρδους μας, που τώρα πια αγγίζει μεικτά το 15%.
• Τεράστια αναταραχή από τη συνεχή αλλαγή διατάξεων και έκδοση αλλεπάλληλων εγκυκλίων από τα Ταμεία, που οδηγούν καθημερινά σε ένα διαδικαστικό χάος, που με τη σειρά του είναι επιζήμιο οικονομικά, γιατί αυξάνει τις περικοπές δαπανών.

Μαζί με όλα αυτά θα πρέπει να υπολογίσουμε τις δυσχέρειες που δοκιμάζουν όλοι οι επαγγελματίες στην ελληνική αγορά. Ύφεση, άγχος για την έγκαιρη καταβολή των φόρων και των κατά καιρούς εκτάκτων εισφορών ή περαιώσεων που αποδυναμώνουν όχι μόνο τη ρευστότητά μας, η οποία ήταν ήδη ανύπαρκτη και εξαρτιόταν από δανεισμό, αλλά την ίδια την υπόσταση του φαρμακείου.

Μέσα σε όλα αυτά αναμένονται προγραμματισμένα μέτρα που έχουν σκοπό να εξαθλιώσουν περαιτέρω και τελικά να αλώσουν το ελληνικό φαρμακείο:

• Απελευθέρωση ωραρίου για τα απογεύματα της Δευτέρας, της Τετάρτης και για το Σάββατο. Οι δηλώσεις του Υπουργού Υγείας εξαγγέλλουν υπουργική απόφαση που θα ορίζει αριθμό εφημερευόντων φαρμακείων σε ποσοστό 30% επί του συνόλου. Νομοτελειακά θα εξουθενώσει το μέσο φαρμακοποιό που ήδη μετρά 55 ώρες εβδομαδιαίας εργασίας.
• Μείωση του μεικτού ποσοστού κέρδους στο όριο του 15-20%, ίσως με μια μικρή κατ' αποκοπή αμοιβή ανά συνταγή ή πράξη που θα έχει να κάνει με παροχή υπηρεσιών. Μήπως δεν είμαστε ήδη κοντά στο 15%; Ή μήπως η επιπλέον αυτή αμοιβή, εάν ποτέ θεσπιστεί, δε θα υπόκειται στο βαρύ φόρο της παροχής υπηρεσιών;
• Προσπάθεια να περάσουν προϊόντα που πωλούνται κατά αποκλειστικότητα στα φαρμακεία, όπως βρεφικές τροφές, παραφάρμακα και μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, σε άλλα κανάλια διανομής. Πρόσφατα (4/9/2011) ο ΣΕΒ παρουσίασε έκθεση της McKinsey που ρητά στις σελίδες 50, 51, 53 ζητά αυτή την απελευθέρωση, «για χάρη της ενίσχυσης του ανταγωνισμού, των επενδύσεων και της συμμόρφωσης».

Τί άλλο να αντέξει το ελληνικό φαρμακείο και ο επιστήμονας φαρμακοποιός, που πίσω από τον πάγκο του αφουγκράζεται όλο τον κοινωνικό αναβρασμό, ζει στο έπακρο όλες τις συνέπειες αυτής της κρίσης και παρ' όλα αυτά πάντα είναι στο πλευρό του Έλληνα ασφαλισμένου;

Παρέχουμε υπηρεσίες στον ασφαλισμένο που απαλλάσσουν το σύστημα υγείας από πολυάριθμες επισκέψεις και τον ίδιο από ταλαιπωρία. Φθάνουμε στο σημείο να υποκαθιστούμε την πρωτοβάθμια παροχή υπηρεσιών υγείας και όλα αυτά χωρίς κάποιο κέρδος. Στην τεράστια κρίση που βιώνουμε, προτείναμε δια των εκπροσώπων μας να παρέχουμε εντελώς δωρεάν στο κράτος ολόκληρο το σύστημα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης. Ακόμα η υπόθεση είναι χαμένη μέσα σε διαγωνισμούς, δεσμεύσεις και διαδικασίες που μάλλον θα έχουν αβέβαια αποτελέσματα και που σίγουρα θα καθυστερήσουν. Το πρόβλημα είναι πως κάθε καθυστέρηση την πληρώνουμε εμείς, όπου και αν οφείλεται.

’λλοι στη δική μας θέση θα είχαν ήδη βάλει λουκέτο. Η ειδοποιός διαφορά είναι πως είμαστε επιστήμονες, ως τέτοιοι ζούμε, συμπεριφερόμαστε και έχουμε σκοπό να διατηρήσουμε αυτή μας την υπόσταση, όχι μόνο από τη θέση που έχουμε σήμερα. Σκοπός είναι αυτή η θέση να ενισχυθεί, να θωρακιστεί και εμείς να συνεχίσουμε να προσφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο μέσα από νέους κανόνες, που θα αλλάξουν για πάντα τη μορφή της έως τώρα παροχής υπηρεσιών υγείας από το φαρμακείο.

Σκοπός όχι μόνο δικός μας, αλλά και στόχος του κράτους, πρέπει να είναι η επιβίωση του φαρμακείου μέσα από τους κινδύνους που απειλούν την ύπαρξή του και τους μνηστήρες που αποσκοπούν με μεθόδους του τύπου «διαίρει και βασίλευε» να το καρπωθούν.

Η επιβίωση του φαρμακείου είναι πρωταρχικής σημασίας στόχος!