Τι σημαίνει για τη φαρμακοβιομηχανία ο κλειστός προϋπολογισμός των Φ.Υ.Κ.

Σε νέο "αγκάθι" για τη φαρμακοβιομηχανία αναμένεται να εξελιχθούν τα σχέδια του υπουργείου Υγείας για τον περιορισμό της δαπάνης των φαρμάκων του Ν. 3816, γνωστών ως και Φαρμάκων Υψηλού Κόστους (ΦΥΚ).

Με τα περιθώρια ελιγμού να είναι πλέον στενά και τις έως τώρα κινήσεις να μοιάζουν ανεπαρκείς, το υπουργείο Υγείας έχει στρέψει το βλέμμα του απευθείας στα φάρμακα  υψηλού κόστους ως δομική αιτία στην αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης του ΕΟΠΥΥ. Η λύση που προωθείται είναι η εφαρμογή κλειστού προϋπολογισμού, που θα αντιστοιχεί στη δαπάνη του 2014 συν 3%.

«Το επιχείρημα περί αλόγιστης χρήσης των φαρμάκων του Ν. 3816 είναι απολύτως αβάσιμο και κατά συνέπεια η επιβολή κλειστού προϋπολογισμού για τον περιορισμό της δαπάνης είναι απολύτως λανθασμένη», εξηγούν παράγοντες της αγοράς, σύμφωνα με το virus.com.gr.

Η τελική δαπάνη του ΕΟΠΥΥ για φάρμακα του Ν. 3816 υπολογίζεται περίπου στα 860 εκατ. ευρώ.

Συγκεκριμένα, η βασική δαπάνη του ΕΟΠΥΥ, που έχει προβλεφθεί για τα «ακριβά φάρμακα» αφορά την καταβολή περίπου 650 εκατ. ευρώ για σκευάσματα που χορηγούνται μετά από νοσοκομειακή διάγνωση και ενδονοσοκομειακή αρχική χορήγηση, αλλά συνεχίζουν να λαμβάνονται και εκτός νοσοκομείου (Κατηγορία 1Β). Αυτό το ποσό αποτελεί το 25% της συνολικής δαπάνης του ΕΟΠΥΥ για φάρμακα, που ανέρχεται στα 2,530 δισ. ευρώ.

Ωστόσο, το 2014 ο ΕΟΠΥΥ κλήθηκε να αναλάβει σημαντικό κομμάτι της δαπάνης των λεγόμενων ΦΥΚ, λόγω της χρηματοδοτικής ασφυξίας των νοσοκομείων.

Ο ΕΟΠΥΥ λοιπόν ξόδεψε άλλα 210 εκατ. ευρώ για φάρμακα αποκλειστικής νοσοκομειακής χρήσης (Κατηγορία 1Α), τα οποία αδυνατούσαν να προσφέρουν τα Νοσοκομεία και την ευθύνη ανέλαβαν κυρίως τα φαρμακεία του Οργανισμού. Ωστόσο, αυτή η αύξηση της δαπάνης του Ν. 3816 δεν σχετίζεται με κάποια στρέβλωση της ελληνικής αγοράς, αλλά αποτελεί μια διεθνή θεραπευτική στροφή, σε καινοτόμα, στοχευμένα και εξατομικευμένα φάρμακα για τις σοβαρές ασθένειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι βιολογικοί παράγοντες, η χρήση των οποίων στην Ελλάδα είναι κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Στελέχη της φαρμακευτικής αγοράς εκτιμούν ότι η επιβολή κλειστού προϋπολογισμού, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν επαρκεί για να οδηγήσει στην εξοικονόμηση πόρων, άλλωστε το ΕΣΥ δεν είναι δομημένο για να εφαρμόζει ένα τέτοιο μέτρο. Χρειάζονται πρώτα, ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές για τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας και την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ΕΣΥ. Τα γενόσημα μπορούν να οδηγήσουν σε εξοικονόμηση δαπανών, ενώ τα χρήματα που μπορούν να εξοικονομηθούν από τη λήξη των πατεντών μπορούν να συμβάλλουν σημαντικά στην επιβίωση του συστήματος.