Τι αφήσαμε, τι θα βρούμε...

Στις εκλογές της 4ης του Οκτώβρη η πολιτική εξουσία πέρασε από τη Νέα Δημοκρατία στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Είναι η ώρα για να σκεφτούμε τι μας κληροδοτεί η προηγούμενη και τι μας επιφυλάσσει η διάδοχη κυβερνητική κατάσταση στον τομέα που μας αφορά, στη φαρμακευτική πολιτική του κράτους.

Στο πρόγραμμα υγείας που παρουσίασε προεκλογικά η Νέα Δημοκρατία, παράταξη που μας κυβέρνησε την πενταετία 2004-2009, η πολιτική που προδιαγράφεται για το φάρμακο καλύπτεται πίσω από τη γενική διατύπωση: «Εφαρμόζουμε νέα πολιτική για τα φάρμακα, δίνοντας πρόσβαση στις πιο σύγχρονες φαρμακευτικές θεραπείες για όλους τους πολίτες». Πρόκειται για μια δήλωση που παραπέμπει μάλλον στην πρώτη κυβερνητική θητεία της παράταξης (με την κατάργηση της ισχύουσας θετικής λίστας και τη χαλάρωση της προηγούμενης τιμολογιακής πολιτικής των φαρμάκων). Αντίθετα, το τελευταίο διάστημα το σύνθημα δεν επαληθεύτηκε και μεγάλες κατηγορίες φαρμάκων, όπως τα λεγόμενα «life style» φάρμακα και τα
Μη Υποχρεωτικά Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (Μ.Υ.ΣΥ.ΦΑ.), έπαψαν να αποζημιώνονται από την κοινωνική ασφάλιση.

Σε αυτήν τη δεύτερη κυβερνητική θητεία της Ν.Δ. (2007-2009), υπάρχουν ακόμα πολλά που οι φαρμακοποιοί θα ήθελαν να ξεχάσουν και λίγα αυτά που θα ήθελαν να θυμούνται. Στη δεύτερη περίπτωση ανήκουν η υπογραφή του Π.Δ. 121/2008 που ξεκαθαρίζει σε ένα βαθμό τις υποχρεώσεις στη συνταγογράφηση γιατρών, φαρμακοποιών και ασφαλιστικών ταμείων, ενώ θετικά μέτρα είναι η δημιουργία ψηφιακού ταμείου και η χορήγηση του Αριθμού Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης (Α.Μ.Κ.Α.).

Στον αντίποδα, μια σειρά αρνητικών μέτρων επιβάρυναν το ήδη αρνητικό (εξαιτίας της συγχώνευσης του ΤΣΑΥ στο ΕΤΑΑ) κλίμα δυσφορίας των φαρμακοποιών απέναντι στην προηγούμενη κυβέρνηση. Ανάμεσά τους κυρίαρχο το θέμα της πολύμηνης καθυστέρησης της εξόφλησης των λογαριασμών των φαρμακείων από τον επιδοτούμενο από τον κρατικό προϋπολογισμό Ο.Π.Α.Δ., που θέτει ακόμα και ζήτημα επιβίωσης για το μικρομεσαίο ελληνικό φαρμακείο. Η προσπάθεια μετάθεσης της έκπτωσης 3% προς τα ασφαλιστικά ταμεία (rebate) από τη φαρμακοβιομηχανία στα φαρμακεία αποτέλεσε ένα ακόμα σημείο τριβής, όπως και ο τρόπος που επιχειρήθηκε η διακίνηση των «υψηλού κόστους φαρμάκων» (νοσοκομειακών) με οικονομική ζημία για το φαρμακοποιό. Το καθεστώς ασυνεννοησίας μεταξύ κρατικών (Ε.Ο.Φ., υπουργεία Υγείας και Ανάπτυξης) και ασφαλιστικών φορέων και υπηρεσιών δημιούργησαν επιπρόσθετα προβλήματα στη γραφειοκρατική βάσανο του φαρμακοποιού.

Τους δύο τελευταίους μήνες η πολιτική υγείας της Ν.Δ. υπό το βάρος της εκρηκτικής αύξησης της φαρμακευτικής δαπάνης κινήθηκε σε δύο κατευθύνσεις: αφενός στον τρόπο υπολογισμού της τιμής του φαρμάκου (καθορίζεται πλέον από το μέσο όρο των 3 χαμηλότερων τιμών που έχει το φάρμακο στις χώρες-μέλη της Ε.Ε.), αφετέρου στην ηλεκτρονική παρακολούθηση της συνταγογράφησης. Η τελευταία έμεινε στα χαρτιά (εξαγγέλθηκε ελάχιστο διάστημα πριν από την προκήρυξη των εκλογών) ενώ στο ίδιο διάστημα κυκλοφόρησαν φήμες για ενοποίηση των κλάδων υγείας όλων των ασφαλιστικών ταμείων, με τη δημιουργία δύο γενικών διευθύνσεων, εκ των οποίων η μία θα είχε αρμοδιότητες και σε θέματα συνταγογράφησης φαρμάκων και παρακολούθησης των σχετικών δαπανών.

«Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα εφαρμόσει μια σύγχρονη πολιτική για το φάρμακο με τη χρήση ενιαίου τύπου μηχανογραφικά ελεγχόμενης συνταγής για όλα τα ταμεία, με τον περιορισμό της πολυφαρμακίας, με την κατάρτιση «θετικής λίστας» για τον έλεγχο της δαπάνης και την ενίσχυση πολιτικής των γενοσήμων». (Από συνέντευξη του εκπροσώπου του τομέα Υγείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γιώργου Φλωρίδη). Το τελευταίο, δηλαδή η ενίσχυση της πολιτικής των γενοσήμων (generics) είναι το μόνο που δεν γνωρίζαμε από τα ήδη γνωστά και κατά καιρούς και από διάφορους εξαγγελθέντα μέτρα φαρμακευτικής πολιτικής.