Την κατάργηση των κοινωνικών φαρμακείων ζητά ο Π.Φ.Σ.

Ζήτημα νομιμότητας θέτει ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος για τα κοινωνικά φαρμακεία των δήμων, εφόσον στην κείμενη φαρμακευτική νομοθεσία, δεν υφίσταται θεσμοθετημένο, καθορισμένο και σαφές πλαίσιο που να ορίζει την ίδρυση και λειτουργία τους.

Ο Σύλλογος επισημαίνει μεν ότι τα κοινωνικά φαρμακεία προσέφεραν πολύτιμες υπηρεσίες κατά την περίοδο της κρίσης, με τη διαφορά όμως ότι «τα ήδη λειτουργούντα κοινωνικά φαρμακεία ήταν αποτέλεσμα πρωτοβουλιών και κινητοποίησης των τοπικών κοινωνιών που ευαισθητοποιήθηκαν και έδωσαν εθελοντικώς λύσεις, και ουχί "επαγγελματικά" κοινωνικά φαρμακεία, όπως τα υπό ίδρυση δημοτικά».

"Εφόσον πλέον οι ανασφάλιστοι και οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες έχουν το δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης σε όλες τις δημόσιες δομές υγείας για την παροχή νοσηλευτικής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψη", δεν υπάρχει πλέον και λόγος ύπαρξής τους, επιχειρηματολογεί ο Π.Φ.Σ.

Για του λόγους αυτούς ο Π.Φ.Σ. ζητά από τον υπουργό Υγείας την κατάργηση των κοινωνικών φαρμακείων, και μάλιστα έστειλε εξώδικο στο Δήμο Ήλιδας ώστε να διακοπεί η λειτουργία του κοινωνικού φαρμακείου στην Αμαλιάδα.

Η αντίθετη άποψη

Απάντηση στις θέσεις του Π.Φ.Σ. έρχεται να δώσει το δραστήριο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο (& Φαρμακείο) Ελληνικού, το οποίο ισχυρίζεται ότι οι λόγοι για τους οποίους δημιουργήθηκαν τα κοινωνικά φαρμακεία υφίστανται ακόμη στην ελληνική πραγματικότητα:

• Οι συντάξεις εξακολουθούν να περικόπτονται και οι συνταξιούχοι να φτωχοποιούνται συνεχώς.
• Η ανεργία εξακολουθεί να αγγίζει διψήφια νούμερα (ΕΛΣΤΑΤ 21,7%)
• Υπάρχουν μισθοί 200-300 ευρώ.
• Αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς οι άστεγοι και επαίτες.
• Οι πολίτες περικόπτουν ακόμη και βασικά αγαθά από τη διατροφή τους.
• Τα ανεξόφλητα χρέη προς τα ταμεία και το κράτος συνεχώς διογκώνονται.
• Η αύξηση σε άμεσους και έμμεσους φόρους πλήττει τους ασθενέστερους.

Τονίζεται δε επίσης ότι οι ανασφάλιστοι έχουν πρόσβαση στα φάρμακα με την ίδια συμμετοχή με τους ασφαλισμένους, αλλά το καθεστώς για τους απόρους αντί να βελτιωθεί, χειροτέρεψε. Οι άποροι σήμερα προμηθεύονται τα φάρμακα από τα ιδιωτικά φαρμακεία χωρίς συμμετοχή με εισοδηματικά κριτήρια, αλλά πληρώνουν τη διαφορά λιανικής τιμής και τιμής αναφοράς. Υπενθυμίζεται δε ότι αυτά δεν ισχύουν για τα ΜΗΣΥΦΑ και τα συμπληρώματα διατροφής. Όσο για τους χαμηλοσυνταξιούχους με σύνταξη 384 ευρώ (4.608 ευρώ ετησίως), αυτοί δεν δικαιούται 0% συμμετοχή και οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι σε θέση να καλύψουν το κόστος των φαρμάκων τους, καθώς πάσχουν από πολλές παθήσεις.

Τέλος, το ΜΚΙΕ σημειώνει ότι οι άνθρωποι που επισκέπτονται τα κοινωνικά φαρμακεία δεν είναι "τσαμπατζήδες" και ότι τη "νομιμότητά" τους τα κοινωνικά φαρμακεία την αντλούν από την αναγνώριση του έργου τους από τους πολίτες, τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού: "Λειτουργεί με αξιακό κώδικα και συνεχή έλεγχο των προϋποθέσεων των ωφελούμενων του, αποστέλλοντάς τους στα ιδιωτικά φαρμακεία όταν δεν έχουν επιβάρυνση στην προμήθεια των φαρμάκων τους, κατανοώντας τα προβλήματα και των φαρμακοποιών, για τα οποία όμως δεν ευθύνεται ο απλός πολίτης αλλά οι πολιτικές."