Τέσσερα αντιβιοτικά του προηγούμενου αιώνα που κυκλοφορούν ακόμα

Το Medscape.com παρουσιάζει 4 αντιβιοτικές ουσίες ή ομάδες ουσιών, οι οποίες είναι αρκετά παλιές, ωστόσο –παρά την επικίνδυνα αυξανόμενη μικροβιακή αντοχή στα φάρμακα– εξακολουθούν να καταλαμβάνουν μια θέση στη σύγχρονη φαρμακευτική πρακτική, καθώς εμφανίζουν καλά αποτελέσματα ενάντια στις λοιμώξεις και έχουν δοκιμαστεί στο χρόνο!

Isoniazid (Ισονιαζίδη)

Συντέθηκε αρχικά το 1912 αλλά η δράση της κατά της φυματίωσης ταυτοποιήθηκε το 1945. Πάνω από 100 χρόνια αργότερα και παρά την αυξανόμενη αντοχή των βακτηρίων στα φάρμακα, η ισονιαζίδη εξακολουθεί να αποτελεί μέρος της προτεινόμενης θεραπευτικής αγωγής τόσο στην πνευμονική όσο και στην εξωπνευμονική μορφή της νόσου. Ωστόσο απαιτείται ειδική εξέταση, πριν από τη χορήγηση, για τους ασθενείς που έχουν υποβληθεί προηγουμένως σε θεραπεία (σ.σ. μπορεί να προκαλέσει ηπατοτοξικότητα από προηγούμενη χορήγηση).

Penicillin (Πενικιλίνη)

Η πενικιλίνη ανακαλύφθηκε το 1928 από τον Αλεξάντερ Φλέμινγκ και ξεκίνησε να χρησιμοποιείται ως αντιβιοτικό τη δεκαετία του 1940. Σήμερα, η πενικιλίνη εξακολουθεί να έχει δράση εναντίον πολλών μικροβίων και στις Η.Π.Α. συνιστάται ως θεραπεία πρώτης γραμμής για τη φαρυγγίτιδα από β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο ομάδας Α. Η αντίσταση του πνευμονόκοκκου στην πενικιλλίνη ποικίλλει σημαντικά ανά περιοχή.

Sulfa (Σουλφοναμίδες)

Ανακαλύφθηκε το 1932 από ένα Γερμανό παθολόγο και επί ναζιστικού καθεστώτος μελετήθηκε σε πειράματα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ravensbrück. Οι σουλφοναμίδες είναι αποτελεσματικές έναντι πολλών θετικών και αρνητικών κατά Gram βακτηρίων και πρωτόζωων, αλλά πλέον η χρήση τους είναι περιορισμένη (λόγω των ανεπιθύμητων ενεργειών, των αλλεργιών, τη χρήση νεότερων αντιβιοτικών και της μικροβιακής αντοχής). Ωστόσο κυκλοφορούν συνδυασμοί τους με άλλους παράγοντες, όπως ο συνδυασμός σουλφαμεθοξαζόλης με τριμεθοπρίμη, που συνταγογραφείται σήμερα για τη θεραπεία λοιμώξεων από S. Aureus (MRSA).

Tetracyclines (Τετρακυκλίνες)

Οι τετρακυκλίνες κατοχυρώθηκαν το 1955 και εντός 3 ετών αποτέλεσαν τα αντιβιοτικά ευρέως φάσματος που συνταγογραφήθηκαν περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι τετρακυκλίνες συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των χλαμυδιών, του άνθρακα, της πανώλης και άλλων λοιμώξεων, η ευρεία χρήση, ιδιαίτερα στην κτηνιατρική, οδήγησε σε αύξηση των επιπέδων αντοχής. Ωστόσο, τα περισσότερα στελέχη MRSA είναι ακόμα ευαίσθητα στη δοξυκυκλίνη και στη μινοκυκλίνη, φάρμακα τα οποία χρησιμοποιούνται επίσης για τη θεραπεία της ακμής.

Πρόσφατη έρευνα επικεντρώθηκε στις αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες των τετρακυκλινών, ιδιαίτερα της μινοκυκλίνης, και σε πιθανές νευροπροστατευτικές ιδιότητες κατά της νόσου του Alzheimer, των εγκεφαλικών επεισοδίων και νευρομυικών διαταραχών.

Μετάφραση από εδώ.