Συνεργασία Φαρμακοποιών: «Ρήξη με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό»

Με ανοιχτή επιστολή της, η Συνεργασία Φαρμακοποιών περιγράφει τη δραματική κατάσταση που έχουν οδηγήσει την κοινωνία, τη δημόσια υγεία και τα φαρμακεία, ειδικότερα, οι μνημονιακές πολιτικές, ενώ αφήνει αιχμές για τους συνδικαλιστικούς χειρισμούς της ηγεσίας του κλάδου, κάνοντας λόγο για «ηθική εξαθλίωση», «κυβερνητικούς εναγκαλισμούς» και αναντιστοιχία συμφερόντων με το μέσο φαρμακοποιό. Παράλληλα, καταθέτει την άποψή της για το τι θα πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα για την υπεράσπιση του δικαιώματος των Ελλήνων πολιτών στην υγεία και την επιβίωση του ελληνικού φαρμακείου.

"16/10/2012

Συνάδελφοι

Εδώ και δύο χρόνια ζούμε ως κοινωνία και ως κλάδος έναν Γολγοθά. Σε αυτό το διάστημα έχουμε επικοινωνήσει κατ? επανάληψη δημόσια μαζί σας, ως Συνεργασία Φαρμακοποιών και σας έχουμε εκθέσει τις απόψεις μας για τα τεκταινόμενα στον χώρο του φαρμάκου και του φαρμακείου ειδικότερα και τις επιπτώσεις από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές των κυβερνήσεων με την αποδοχή και υλοποίηση των εντολών που απορρέουν από τα διαδοχικά μνημόνια.

Από την έναρξη της υλοποίησης των μνημονιακών εντολών είχαμε εκτιμήσει ότι επιχειρείται η εφαρμογή ενός καλοστημένου προγράμματος δομικής αλλαγής της κοινωνικής ασφάλισης, που ουσιαστικά καταργεί την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του 90% των Ελλήνων. Μέσα σε αυτό το σχέδιο εντάσσονται και οι διαρκείς και εξουθενωτικές επιθέσεις στο κλάδο.

Στόχοι είναι:

1) Η εξαθλίωση του μικρομεσαίου φαρμακείου.

2) Η δραστική μείωση του αριθμού των φαρμακείων.

3) Η δημιουργία αλυσίδων υπό την μορφή ανωνύμων εταιρειών στον χώρο του φαρμακείου.

4) Η διάρρηξη του ιστού της συνδικαλιστικής και συνεταιριστικής τους συνοχής και στήριξης.

5) Η κυριαρχία των πολυεθνικών στην εισαγωγή και την διακίνηση του φαρμάκου.

Τα οικονομικά δεδομένα πλήττουν όλη την κοινωνία και τα πρώτα σημάδια εξαθλίωσης μεγάλων κοινωνικών ομάδων είναι ήδη ορατά. Είχαμε εκτιμήσει ότι το πρώτο σοβαρό σύμπτωμα αυτής της εξαθλίωσης θα εμφανιστεί στον χώρο της υγείας.

Σήμερα είναι μια τραγική πραγματικότητα. Βιώνουμε την εξαθλίωση και την κατάργηση νοσοκομειακών μονάδων, την ανύπαρκτη θεσμική χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ, την αφαίμαξη των εισφορών των ασφαλισμένων για την εξυπηρέτηση των τοκογλύφων, την οικονομική κατάρρευση χιλιάδων φαρμακείων, την εθελοντική προσφορά ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού σε πολλά ιδρύματα, τους κρατικούς απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, τις απειλές των υπουργών και την τρομοκράτηση των λειτουργών της υγείας, την περικοπή της δαπάνης για την υγεία, κατ? εντολή της τρόικας, σε επίπεδα που μας οδηγούν σε βαθειά ανθρωπιστική κρίση, τις απειλές ενός κερδοσκοπικού τραπεζικού συστήματος, τη διαπλοκή των εταιρειών με το κράτος για να μην χαθούν τα προνόμιά τους και πολλά ακόμη.

Η πορεία των μικρομεσαίων φαρμακείων προς εξαφάνιση δεν υπακούει σε κάποια νομοτέλεια. Την απεργάζονται εδώ και καιρό -όπως έγκαιρα αναδείξαμε- μεθοδικά και συστηματικά οι κυρίαρχα εφαρμοζόμενες κυβερνητικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αποκρύπτοντας ότι -στην πραγματικότητα- τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπούν, επιδιώκουν να καθαρίσουν τον χώρο από τα πολλά μικρομεσαία φαρμακεία, τον βασικό πυλώνα της φαρμακευτικής περίθαλψης, δημιουργώντας τον απαραίτητο ζωτικό χώρο για τους μεγάλους «παίκτες» της φαρμακευτικής αγοράς. Σε αυτά τα πλαίσια, η αξιοπιστία και η συνέπεια των ανυπάκουων και κινητοποιούμενων πρωτοβάθμιων συλλόγων πρέπει να πληγούν, οι συλλογικές συμβάσεις με τους ασφαλιστικούς φορείς να καταργηθούν και η λογική του διαίρει και βασίλευε να κυριαρχήσει.

Παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα, σαν κλάδος γενικά είχαμε αντιληφθεί έγκαιρα τις προθέσεις των κυβερνώντων και είχαμε προβλέψει πολλά από τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στην πορεία, θέτοντας ένα ενιαίο, σε γενικές γραμμές, πλαίσιο διεκδικήσεων. Μέχρι ενός σημείου είχαμε την ελπίδα και παλέψαμε για αυτό, ότι ο κλάδος θα μπορούσε να πορευτεί ενωμένος και με αποφασιστικότητα απέναντι στις μνημονιακές επιταγές της τρόικας. Όμως οι οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις από την μία, και ο ολέθριος κυβερνητικός συνδικαλισμός που ασκείται από την πλειοψηφία του Π.Φ.Σ από την άλλη, αρχικά απογοήτευσαν και στη συνέχεια διέσπασαν τον κλάδο, του τσάκισαν την ελπίδα και τον οδηγούν πλέον μέσα από ανεξήγητη μοιρολατρία στην καταστροφή. Παράλληλα όμως, με την πολιτική διάσπαση του κλάδου, σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και μια οικονομική διάσπαση, αφού πολλοί πια ευελπιστούν ότι θα επικρατήσουν έναντι αυτών που ήδη είναι εξαθλιωμένοι ή υπό κατάρρευση.

Εδώ γεννάται ένα μεγάλο ζήτημα ηθικής εξαθλίωσης του κλάδου και η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τα συνδικαλιστικά όργανα. Ο κυβερνητικός εναγκαλισμός της πλειοψηφίας του Π.Φ.Σ. και πολλών διοικήσεων όσων φαρμακευτικών συλλόγων την ακολουθούν, αποδεικνύεται η αχίλλειος πτέρνα μας.

Η οριστική ρήξη με αυτή τη λογική δεν αφορά μόνο τα συλλογικά όργανα και τους εκπροσώπους τους. Από εδώ και πέρα αφορά τον κάθε ένα φαρμακοποιό χωριστά, διότι σε περιόδους κρίσεων γίνονται εμφανείς και οι προθέσεις του καθενός.

Είναι γεγονός ότι υπάρχει σαφής αναντιστοιχία μεταξύ της πλειοψηφίας της διοίκησης του Π.Φ.Σ. και της βάσης. Έχουν την κύρια ευθύνη για τον πολιτικό και οικονομικό διασυρμό του κλάδου χωρίς να υπάρχει ίχνος δυνατότητας επίλυσης των προβλημάτων, ούτε στο άμεσο ούτε στο απώτερο μέλλον, με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές.

Ακόμη και μετά τις υποτιθέμενες ρυθμίσεις του κ. Σαλμά , τις οποίες επικρότησε η πλειοψηφία του Π.Φ.Σ., δεν είναι σίγουρη η τήρηση του χρονοδιαγράμματος, ούτε και η υποχρεωτική επιμήκυνση της πίστωσης ή της έκπτωσης από τις εταιρείες. Εν τω μεταξύ καθημερινά πολλά φαρμακεία καταρρέουν κάτω από το βάρος των χρεών τους.

Η αμυντική στάση με την άρση της πίστωσης στον ΕΟΠΥΥ προκύπτει εκ των πραγμάτων, διότι η συνεχιζόμενη υπερχρέωση πολλών φαρμακείων καθιστά το χρέος τους στις αποθήκες μη διαχειρίσιμο, με αποτέλεσμα την οριστική κατάρρευσή τους. Γι? αυτό τον λόγο, πολλοί συνάδελφοι, άσχετα από τις αποφάσεις των συλλόγων τους θα επιλέγουν αυτό τον δρόμο ή την κατ? επιλογή εκτέλεση συνταγών, μειώνοντας τις δαπάνες προς τον ΕΟΠΥΥ και διατηρώντας τις ελπίδες επιβίωσής τους.

Από ένα αναξιόπιστο κράτος, παραδομένο στις εντολές των μνημονίων, από μια κοινωνία ανεξήγητα σιωπηλή και χωρίς μεγάλες αντιστάσεις και από μία αναξιόπιστη συνδικαλιστική ηγεσία, υπάκουη στις άνωθεν κυβερνητικές και κομματικές εντολές, δεν έχουμε να ελπίζουμε και πολλά. Η αμφισβήτηση της ηγεσίας του κλάδου από τη βάση είναι ήδη γεγονός. Αυτό φάνηκε και στο τελευταίο Pharma Point όπου έβλεπες στα μάτια των συναδέλφων τη δυσπιστία και την απογοήτευση για όσα διαφημίστηκαν ως επιτεύγματα ενώ είναι απλά ευσεβείς πόθοι του προεδρείου του Π.Φ.Σ και των συν αυτώ.

Συνάδελφοι

Οι καιροί άλλαξαν δραματικά. Αν υπάρχει όμως ένα καλό σήμερα, είναι η εύκολη και εντελώς ανέξοδη ενημέρωσή μας. Το χρονικό του πως φθάσαμε εδώ σας είναι γνωστό.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε τώρα, είναι:

1) Να μείνουμε αμετακίνητοι στο στόχο της υπεράσπισης του δικαιώματος όλων των Ελλήνων για αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με το φαρμακείο να είναι απαραίτητος κρίκος της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και τον αναντικατάστατο κοινωνικό ρόλο του φαρμακοποιού σε πρώτο πλάνο.

2) Να ανακτήσουμε την τραυματισμένη αγωνιστική μας ενότητα, έστω και μέσα από την παραδοχή των λαθών μας.

3) Να μάθουμε να διαβάζουμε πίσω από τις λέξεις και τις μεγαλοστομίες της συνδικαλιστικής ηγεσίας και των εκάστοτε κυβερνόντων.

4) Να καταγγείλουμε όσους μας χρησιμοποίησαν και διέσπασαν τον αγώνα μας στην πιο καίρια στιγμή και

5) Να πιστέψουμε ότι μπορούμε να επιζήσουμε και να ζήσουμε όλοι αξιοπρεπώς, αλλά όχι σπάταλα και προκλητικά.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!”