Συκοφαντικά δημοσιεύματα κατά του κλάδου (ξανά) κάνουν μαζικά την εμφάνισή τους...

Εν όψει των νέων νομοσχεδίων που θέλει να περάσει στη Βουλή τις επόμενες εβδομάδες η κυβέρνηση, με συγκεκριμένα μέτρα που ήδη έχει διαρρεύσει πως προτίθεται να πάρει και στο χώρο της Υγείας και αφορούν άμεσα τον κλάδο μας, έχει ξαναρχίσει με μεγάλη ένταση η δημοσίευση συκοφαντικών άρθρων στον Τύπο κατά των φαρμακοποιών, σε μια προσπάθεια διαμόρφωσης κοινωνικού αυτοματισμού και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης:

• Περίπτωση 1^η: «Οι βαρόνοι των φαρμακείων πήραν τα όπλα», Έθνος (17/12/2011), του Δημήτρη Κανέλλη (dkanellis@pegasus.gr)

Κλίμα εμφυλίου επικρατεί στον κλάδο των φαρμακοποιών, καθώς όσοι εφαρμόζουν τον νόμο και λειτουργούν Δευτέρα, Τετάρτη και Σάββατο, απειλούνται με εξοντωτικές ποινές από τα πειθαρχικά συμβούλια των συλλόγων τους, ενώ δέχονται καθημερινά απειλές και καταγγελίες από συναδέλφους τους συνδικαλιστές που αντιδρούν στις αλλαγές.

Επιβεβαίωση του... κανόνα ότι στην Ελλάδα υπάρχουν νόμοι απλώς δεν εφαρμόζονται αποτελεί η βίαιη καταστρατήγηση της απελευθέρωσης του ωραρίου των φαρμακείων που ψηφίστηκε στο πλαίσιο της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων.

Την ώρα που η κρίση στην αγορά ξεπερνά κάθε προηγούμενο, τα φαρμακεία που λειτουργούν νόμιμα με το νέο ωράριο που ψηφίστηκε τον περασμένο Μάρτιο απειλούνται από τα πειθαρχικά συμβούλια των συλλόγων τους με εξοντωτικές ποινές, που περιλαμβάνουν υψηλά πρόστιμα και κλείσιμο, ενώ δέχονται καθημερινά απειλές από τους συνδικαλιστές συναδέλφους τους που ανθίστανται σε οποιαδήποτε αλλαγή του προστατευτικού καθεστώτος που ισχύει σήμερα.

Ήδη, την περασμένη Τετάρτη το πειθαρχικό συμβούλιο του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αθήνας συνεδρίασε για να καταδικάσει όσους φαρμακοποιούς εφάρμοσαν τον νέο νόμο και άνοιξαν Δευτέρα, Τετάρτη και Σάββατο.

Παράλληλα, διάφοροι «αγανακτισμένοι» φαρμακοποιοί γράφουν σε συγκεκριμένο blog ότι αυτό που χρειάζεται είναι «δυναμίτης» ή «γκαζάκια και μπιτόνια με βενζίνη» προκειμένου να συνετιστούν όσοι τόλμησαν να ανοίξουν εφαρμόζοντας τον νόμο, πολλοί από τους οποίους αναγκάζονται να προσλάβουν σεκιούριτι. Μπροστά σε αυτό το εμφυλιακό κλίμα βρίσκεται αντιμέτωπο το κοινό και οι ασθενείς, που είναι εγκλωβισμένοι στα παιχνίδια συνδικαλιστών που προσδοκούν να πάρουν το χρίσμα του βουλευτή στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.

Το θέμα ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο με νόμο που ψηφίστηκε και προέβλεπε ότι «όλα τα φαρμακεία μπορούν να λειτουργούν το Σάββατο και κατά τις απογευματινές ώρες της Δευτέρας και της Τετάρτης», ενώ οι λεπτομέρειες θα ρυθμίζονταν με σχετική απόφαση έναν μήνα μετά.

Το υπουργείο Υγείας δεν εξέδωσε τη σχετική απόφαση στον χρόνο που προβλέπει ο νόμος και 12 φαρμακοποιοί καταγγέλλουν το γεγονός στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούν την άμεση έκδοση της Υπουργικής Απόφασης.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας ορίζει δικάσιμο την 23η Οκτωβρίου 2011. Οι Φαρμακευτικοί σύλλογοι αντιδρούν βίαια και διατυμπανίζουν ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν το άνοιγμα των φαρμακείων γιατί θίγει τα μονοπρόσωπα φαρμακεία που δεν έχουν υπαλλήλους και θέλουν ποιότητα ζωής. Στις 7 Οκτωβρίου δημοσιεύεται η υπουργική απόφαση και πολλοί φαρμακοποιοί κάνουν δηλώσεις ένταξης στους συλλόγους και περιμένουν να ανοίξουν μετά την 20ή Οκτωβρίου 2011.

Οι σύλλογοι απειλούν ότι δεν θα καταθέσουν τις δηλώσεις στην Περιφέρεια και παραπλανούν τους φαρμακοποιούς δημιουργώντας κλίμα ανασφάλειας. Ο ΦΣΑ κλείνει στις 20 Οκτωβρίου, τελευταία μέρα υποβολής των δηλώσεων, και πολλοί φαρμακοποιοί δεν προλαβαίνουν να ενταχθούν στο ωράριο.

Παράλληλα, πολλοί φαρμακοποιοί -όπως καταγγέλλουν- δέχονται απειλητικά τηλεφωνήματα και φραστικές απειλές, ενώ συνδικαλιστές εισβάλλουν στα φαρμακεία συναδέλφων τους και τους απειλούν, με αποτέλεσμα φοβούμενοι να αποσύρουν τις δηλώσεις ένταξης. Σε άλλη περίπτωση, συνδικαλιστές στέλνουν περιπολικά για να συλλάβουν τους φαρμακοποιούς για παράβαση ωραρίου. Τα αστυνομικά όργανα δεν κάνουν συλλήψεις γιατί δεν διαπιστώνουν παράβαση.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, στις 9 Νοεμβρίου δημοσιεύεται νέα υπουργική απόφαση η οποία αλλάζει το διευρυμένο ωράριο σε καθεστώς εφημερίας, ενώ στις 22 Νοεμβρίου νέα εγκύκλιος ταυτίζει το διευρυμένο ωράριο με τις εφημερίες και βάζει ως όρο την έγκριση του ωραρίου από τις Περιφέρειες! Η Περιφέρεια όμως δηλώνει αναρμόδια...

Οι ιδιοκτήτες των φαρμακείων που εφαρμόζουν τον νέο νόμο για το άνοιγμα του επαγγέλματος παραπέμπονται στα πειθαρχικά των συλλόγων και τους επιβάλλονται εξοντωτικά πρόστιμα και «λουκέτα», ενώ μέσω διαδικτύου απειλούνται με δυναμίτες και γκαζάκια.

Αντιμέτωποι με πρόστιμα που φθάνουν έως 10.000 ευρώ αλλά και κλείσιμο του φαρμακείου για έναν μήνα, που μπορεί να φθάσει και για ένα ολόκληρο εξάμηνο, βρίσκονται αντιμέτωποι οι φαρμακοποιοί που -εφαρμόζοντας τον νόμο- ανοίγουν τα φαρμακεία με το νέο διευρυμένο ωράριο.

Επικρατεί τρομοκρατία

Γεράσιμος Βλάχος: «Κάνουμε αυτό που ο νόμος ορίζει. Δεν έχουμε παρανομήσει ποτέ. Δεν έχουμε σπάσει απεργία ποτέ. Όμως τώρα και εν μέσω κρίσης πρέπει να διατηρήσουμε τα φαρμακεία μας αλλά και να εξυπηρετήσουμε το κοινωνικό σύνολο. Αυτό που συμβαίνει είναι απαράδεκτο και γίνεται για καθαρά συνδικαλιστικούς λόγους» θα πει ο κ. Βλάχος, το φαρμακείο του οποίου επισκέφθηκαν δύο φορές οι αστυνομικοί μετά από καταγγελία του ΦΣΑ. «Επικρατεί τρομοκρατία. Δεν καταλαβαίνω, είμαστε δύο ειδών φαρμακοποιοί; Σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν τριών ειδών ωράρια κι εδώ προσπαθούμε να επιβάλουμε έναν νόμο που είναι νόμιμος»...

Σίγουρη η καταδίκη μας

 

Λώρη Σωτηροπούλου: «Ο Σύλλογός μας, μας έστειλε στο πειθαρχικό για κάτι που δεν είναι παράπτωμα. Δεν μας αφήνουν να δουλέψουμε, βγάζουν εγκύκλιους-μαϊμούδες, ενώ ο νόμος ισχύει από τον περασμένο Μάρτιο. Υπάρχει μια γενική τρομοκρατία από τους συνδικαλιστές που αποτρέπουν τον κόσμο να ανοίξει και να εφαρμόσει τον νόμο γιατί φοβάται» θα πει η κ. Σωτηροπούλου, η οποία θεωρεί βέβαιη την καταδίκη αυτής και των συναδέλφων της.

Απειλούν να μου βάλουν φωτιά

 

Σαλβατόρε Σαπορίτα: «Είμαστε νόμιμοι. Αυτό που γίνεται εδώ δεν θα συνέβαινε ποτέ στην Ιταλία. Το απαράδεκτο είναι πως υπάρχει νόμος και δεν εφαρμόζεται. Μου έχουν στείλει την αστυνομία δύο φορές. Μιλάω με συναδέλφους μου στην Ιταλία και γελάνε. Μου λένε πως είμαστε 100 χρόνια πίσω. Οι «συνάδελφοι» φαρμακοποιοί εδώ με τρομάζουν. Παίρνουν τηλέφωνο και απειλούν να βάλουν φωτιά στο φαρμακείο. Αναγκάστηκα να βάλω σεκιούριτι στο φαρμακείο για να προστατέψω και το προσωπικό. Δεν κάνω τίποτα παράνομο. Απλά ο σύλλογος μας πάει κόντρα».

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Βάζουν «μπλόκο» στη νέα εποχή

Ο εκσυγχρονισμός στο επάγγελμα του φαρμακοποιού και όχι ο προστατευτισμός ενός μοντέλου φαρμακείου που φθίνει -όχι τώρα μέσα στην κρίση- αλλά και από πιο πριν αποτελεί, σύμφωνα με παράγοντες του κλάδου της Υγείας, το μείζον θέμα των ημερών.

Οπως υποστηρίζουν, το φαρμακείο του σήμερα πρέπει να είναι μια σύγχρονη μονάδα πρωτοβάθμιας περίθαλψης όπου ο φαρμακοποιός ως υπεύθυνος και ενημερωμένος επαγγελματίας υγείας παρέχει συμβουλές για θέματα υγείας της αρμοδιότητάς του. Θεωρούν ότι είναι ανάγκη να θεσμοθετηθούν οι υπηρεσίες που παρέχουν τα φαρμακεία, υπηρεσίες που σήμερα θεωρούνται παράνομες, όπως η μέτρηση της πίεσης, που ενώ γίνεται κατά κόρον στο φαρμακείο θεωρείται ιατρική πράξη και κανονικά απαγορεύεται.

Όμως, η σωστή μέτρηση και η εκπαίδευση των υπερτασικών ασθενών στη χρήση των πιεσομέτρων για το σπίτι είναι μια υπηρεσία που άξια μπορεί να παρέχει ο φαρμακοποιός στο φαρμακείο, και σε περίπτωση που τα αποτελέσματα δείχνουν παθογένεια, να παραπέμπει στον γιατρό.

Αλλες υπηρεσίες είναι η συμβουλευτική για διακοπή καπνίσματος, τον έλεγχο του βάρους, η ορθή χρήση των μη συνταγογραφούμενων σκευασμάτων για μια σειρά προβλημάτων, όπως το απλό κρυολόγημα, οι εποχιακές αλλεργίες, ο έλεγχος (μετρήσεις) του διαβήτη, οι απλές δερματικές παθήσεις, η βαρυστομαχιά, τα απλά τραύματα, οι μώλωπες και πολλά άλλα.

Το διευρυμένο ωράριο είναι και αυτό ένας σημαντικός παράγοντας στον εκσυγχρονισμό του φαρμακείου, για να μπορούν οι άνθρωποι να έχουν πρόσβαση στο φαρμακείο και στις υπηρεσίες του απρόσκοπτα και όταν η υπόλοιπη αγορά είναι ανοιχτή. Τα θέματα που πρέπει να λυθούν είναι η έγκαιρη πληρωμή από τα ασφαλιστικά ταμεία, η επάρκεια σε φάρμακα, το ποσοστό κέρδους, οι πιστώσεις από τη φαρμακοβιομηχανία, ο εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας και των συνδικαλιστικών φορέων και η διά βίου εκπαίδευση.

ΕΝΟΧΛΗΣΗ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ: Εξηγήσεις ζητούν Ράιχενμπαχ και τρόικα

Ενόχληση εκδηλώνεται από την τρόικα και τον επικεφαλής της Ομάδας Δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ελλάδα Χορστ Ράιχενμπαχ για τα τεκταινόμενα στον χώρο των φαρμακείων, ενώ για το θέμα έχει λάβει γνώση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Τόσο στελέχη της τρόικας όσο και ο κ. Ράιχενμπαχ ενημερώθηκαν ότι το θέμα της απελευθέρωσης στα φαρμακεία δεν έχει ολοκληρωθεί, παρότι έχει ψηφιστεί νόμος που ρυθμίζει το ωράριο.

Αυτό που αγνοούν οι ξένοι τεχνοκράτες είναι ότι στην Ελλάδα πολλές φορές οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, αφού ο εκσυγχρονισμός της χώρας περνά μέσα από τις πολιτικές επιδιώξεις των συνδικαλιστών, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση ζήτησαν άμεση ενημέρωση για την εμπλοκή που σημειώθηκε.

Υπενθυμίζεται ότι είναι η δεύτερη φορά που οι Ευρωπαίοι ασχολούνται με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων στη χώρα μας μετά την εμπλοκή στο θέμα των ταξί, γεγονός που είχε αναγκάσει ακόμη και την καγκελάριο ’νγκελα Μέρκελ να κάνει σχετικές δηλώσεις για τα ταξί στην Ελλάδα...

• Περίπτωση 2^η: «Κυνήγι μαγισσών στα φαρμακεία», Καθημερινή (17/12/2011), του Mπάμπη Παπαδημητρίου (bp@skai.gr)

 

Ένα φάντασμα πλανάται στις κεφαλές της συντεχνίας των φαρμακοποιών: η εγκατάσταση στην Ελλάδα της βρετανικής Boots! Σύμφωνα με τον μύθο, η αειθαλής αυτή εταιρεία, κάτι μεταξύ φαρμακείου, υπεραγοράς και Hondos Center, έχει καταστρώσει σχέδια να αλώσει το επάγγελμα του επιστήμονα φαρμακοποιού. Χρόνια τώρα, με το ίδιο ακριβώς επιχείρημα, χωρίς ποτέ να έχει υπάρξει η παραμικρή πληροφόρηση ή εκδήλωση πρόθεσης από την Boots, οι συνδικαλιστές του συγκεκριμένου εμπορίου τρομοκρατούν και επηρεάζουν, με κάθε τρόπο, βουλευτές, υπουργούς και συγγενικά επαγγέλματα.

’λλωστε, πολλές άλλες διεθνείς αλυσίδες ήρθαν στην Ελλάδα και υπέστησαν ήττα. Ελληνικές επιχειρήσεις, με γηγενείς μετόχους και στελέχη, προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα, εκσυγχρονίστηκαν, αναδιοργανώθηκαν και, τελικά, κράτησαν την αγορά τους. ’νθρωποι όπως οι φαρμακοποιοί, αλλά και οι ταξιτζήδες και τα φορτηγά και οι δικηγόροι και άλλοι που συνήθισαν να βαδίζουν μόνον σε πολιτικά περιχαρακωμένους δρόμους, μπορούν να τα καταφέρουν το ίδιο καλά στους ανοικτούς δρόμους όπου διακρίθηκαν και διακρίνονται απλοί εργαζόμενοι, στελέχη και επιχειρηματίες της οικονομίας που είναι ανοικτή στον ανταγωνισμό. Όσο ταχύτερα το κάνουν τόσο ευκολότερα θα κλείσουν τα «σύνορα» σε επίδοξα μεγαθήρια.

Αντιθέτως, καμία τιμή δεν περιποιεί η στάση ορισμένων συνδικαλιστών, που επιδιώκουν την τρομοκράτηση των συναδέλφων τους. Η πραγματική δικαιοσύνη, η μόνη στην οποία αναγνωρίζει το Σύνταγμα να διαμορφώνει πεποίθηση για την εφαρμογή ή παράβαση των νόμων του κράτους από καθέναν εξ ημών, οφείλει να παρέμβει αυτεπαγγέλτως. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, που σύρει στο «Πειθαρχικό Συμβούλιο» δεκάδες πολίτες επειδή εφήρμοσαν τον νόμο!

Η πλειοψηφία ενός επαγγέλματος, πίσω από την οποία κρύβονται οι σταλινικές μέθοδοι της «κατάδοσης» και η σατραπική μεθόδευση οικονομικής ζημίας σε όσους μπορεί να διαφωνούν με τις απόψεις των συνδικαλιστών, πρέπει να ανακληθεί στην έννομη τάξη. Υποχρέωση του πολίτη είναι να διαβάζει τον νόμο και να τον εφαρμόζει κατά την κρίση του. Αν κάποιος, όπως για παράδειγμα ο Κ. Λουράντος, δεν θέλει να ανοίγει τα οικογενειακά του φαρμακεία τις ημέρες που ορίζει ο νόμος, είναι ελεύθερος να το κάνει. Δεν έχει όμως το δικαίωμα να εμποδίζει άλλα μέλη του συλλόγου!

Διαβάστε τον νόμο: «Όλα τα φαρμακεία μπορούν να λειτουργούν το Σάββατο και κατά τις απογευματινές ώρες της Δευτέρας και της Τετάρτης». Κάποιοι διάβασαν τον νόμο και άνοιξαν το φαρμακείο τους. Κατηγορούνται ότι «δεν τηρούν το ωράριο(!) μη σεβόμενοι τις εφημερίες των συναδέλφων τους»!

Ο συνδικαλιστικός αυταρχισμός ενισχύεται από τους πολιτικούς. Φανταστείτε ότι υπάρχει διάταξη (από το 1938!) που καταργεί τη δυνατότητα όσων «καταδικάζονται» να ζητήσουν επανεξέταση: «Εάν παρέλθει άπρακτη(!) η αποκλειστική αυτή προθεσμία, η ασκηθείσα έφεση θεωρείται ως σιωπηρώς απορριφθείσα». Στην ίδια αντίληψη, μία από τις «ποινές Λουράντου» αναβαθμίστηκε από τα 1.500 στα 10.000 ευρώ! Αυτές τις εποχές! Κατά τα άλλα, ο αρμόδιος υπουργός Υγείας Ανδ. Λοβέρδος επιμένει ότι απελευθέρωσε το επάγγελμα του φαρμακοποιού!

• Περίπτωση 3^η: «Το μοντέλο της δικαιόχρησης για τα ταξί», www.capital.gr (20/12/2011), του Γιώργου Καισάριου (george.kesarios@capital.gr)

 

Η δικαιόχρηση (franchise) είναι μια ειδική σχέση όπου δίδεται η ευκαιρία σε έναν επιχειρηματία να αποκτήσει μια επιχείρηση με συγκεκριμένο μοντέλο λειτουργίας, με προκαθορισμένα περιθώρια κέρδους, εντός μιας προκαθορισμένης γεωγραφικής περιοχής.

Η εταιρεία McDonald΄s δίνει το δικαίωμα σε έναν επιχειρηματία να λειτουργεί ένα κατάστημα της αλυσίδας αποκλειστικά σε μια γεωγραφική περιοχή. Το γεγονός ότι κάποιος άλλος δεν μπορεί να λειτουργήσει ένα παρόμοιο κατάστημα εντός των γεωγραφικών αυτών ορίων, δίνει ένα μονοπωλιακό πλεονέκτημα. Για παράδειγμα, σουβλατζίδικα μπορούν να υπάρχουν πολλά στον ίδιο δρόμο, McDonald΄s όμως μόνο ένα.

 

Κάθε κράτος παραχωρεί με δικαιόχρηση εντός των χωρικών του εδαφών, την άδεια δραστηριοποίησης σε συγκεκριμένους τομείς σε επιχειρήσεις και ιδιώτες. Σε ανταλλάγματα, το κράτος παίρνει κάποιο χρηματικό ποσό, πλέον αλλά έσοδα, όπως φορολογία εισοδήματος κτλ.

Για παράδειγμα, οι δήμοι και τα νοσοκομεία παραχωρούν περίπτερα και κυλικεία με ειδικούς όρους σε ενδιαφερόμενους. Το πόσο κοστίζει στον κάθε έναν μια τέτοια επιχείρηση είναι συνάρτηση του τι νομίζει ο κάθε ενδιαφερόμενος ότι αξίζει, με βάση τους τζίρους και τα κέρδη που θεωρεί ότι μπορεί να αποκομίσει. Για αυτό τον λόγο, οι άδειες αυτές δίδονται κατόπιν πλειστηριασμού. Και στις δυο περιπτώσεις το μοντέλο είναι αυτό της δικαιόχρησης (franchise).

Το λόμπι των φαρμακοποιών όμως έχει καταφέρει κάτι το απίστευτα κερδοφόρο για τον κλάδο. Λειτουργεί με το μοντέλο της δικαιόχρησης μεν, αλλά χωρίς να δίνει τίποτα σε ανταλλαγή για αυτό το προνόμιο δε.

Τα φαρμακεία δεν δίνουν ένα ποσοστό επί των πωλήσεων στο κράτος. Ναι μεν πληρώνουν φόρο εισοδήματος, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Στην περίπτωση του McDonald΄s για παραδείγματα, αυτός που έχει τη δικαιόχρηση πληρώνει ένα ποσοστό επί των πωλήσεων πλέον τον φόρο εισοδήματος.

Ναι μεν κοστίζει η άδεια για να έχει κανείς ένα φαρμακείο, αλλά τα λεφτά της άδειας πάνε στον προηγούμενο ιδιοκτήτη της άδειας και έχει σχέση με το πόσο νομίζει ο κάθε ένας ότι αξίζει το συγκεκριμένο πόστο. Για παράδειγμα, ενώ το ένα McDonald΄s στην περιοχή Α έχει Χ πωλήσεις, το άλλο McDonald΄s στην περιοχή Β έχει 2Χ πωλήσεις. Αν πουληθεί κάποιο από τα δυο καταστήματα, είναι σαφές ότι θα έχουν διαφορετική αξία.

Τα φαρμακεία έχουν διασφαλισμένο περιθώριο κέρδους, FIX τιμές, σε προσδιορισμένη γεωγραφική περιοχή. Αυτό για μένα σημαίνει ότι λειτουργούν με τους κανόνες της δικαιόχρησης και όχι στα πλαίσια του ελεύθερου ανταγωνισμού όπως τα σουβλατζίδικα ή άλλες επιχειρήσεις.

Το ίδιο ισχύει περίπου και για τα ταξί. Και αυτά λειτουργούν με το μοντέλο της δικαιόχρησης, αλλά χωρίς να έχουν τις αντίστοιχες δαπάνες.

 

Αφού αυτοί οι δυο κλάδοι λειτουργούν με το μοντέλο της δικαιόχρησης, τότε θα πρέπει o δικαιοπάροχος (franchisor - το κράτος) να λαμβάνει και τα ανάλογα έσοδα, αφού από αυτόν εξαρτάται η άδεια λειτουργίας τους, σε προκαθορισμένες τιμές με διασφαλισμένο μεικτό περιθώριο κέρδους και σε συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο.

Ας δούμε πως θα μπορούσε να δουλέψει το μοντέλο της δικαιόχρησης στα ταξί.

Ας υποθέσουμε ότι η Αθήνα έχει ανάγκη από 10.000 άδειες ταξί. Aς υποθέσουμε ότι το κράτος βγάζει σε πλειστηριασμό 1000 άδειες κάθε 6 μήνες, έτσι ώστε όταν περάσουν 5 χρόνια, θα έχουν εκδοθεί συνολικά 10.000 άδειες (για χάρη της κουβέντας, να υποθέσουμε ότι την πρώτη φορά βγαίνουν όλες μαζί, αλλά στη συνέχεια ανανεώνονται 1.000 άδειες κάθε 6 μήνες).

Όταν λοιπόν κάποιος θέλει να δουλέψει ταξί, το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να κάνει προσφορά για μια άδεια ταξί. Πάει λοιπόν στον χρηματιστή του (διότι που καλύτερα να διαμορφώνονται οι τιμές παρά στο ταμπλό) και καταθέτει προσφορά (βάζει δηλαδή ένα Bid στην πλατφόρμα του ΧΑ).

Το ποσό που θα πληρώσει καλύπτει την άδεια από το κράτος για 5 χρόνια. Κάθε 5 χρόνια θα πρέπει να ανανεώνει αυτή την άδεια, δίνοντας προσφορά και εξασφαλίζοντας μια νέα άδεια.

Λόγω ότι η δουλειά μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί και λόγω ότι μπορεί να ανέβει η τιμή των καυσίμων και να μειωθούν τα κέρδη, οι προσφορές θα μεταβάλλονταν αναλογικά. Έτσι μπορεί κάποιος να πήρε μια άδεια σήμερα για 5 χρόνια προς 25.000, αλλά μετά από 12 μήνες η δουλειά να έχει αυξηθεί και τότε η άδεια μπορεί να κοστίζει 33.000 στο ταμπλό.

Αν στη συνέχεια κάποιος θέλει να σταματήσει να δουλεύει ταξί, μπορεί να πουλήσει την άδεια με τον ίδιο τρόπο. Πάει δηλαδή στον χρηματιστή του και την βάζει προς πώληση, αφήνοντας την αγορά να κάνει προσφορά, όπως όταν την αγόρασε αυτός. Το αν θα γράψει κέρδος ή ζημιά εξαρτάται από τη ζήτηση για μια άδεια στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Ναι μεν θέλει κάποιο κεφάλαιο για να μπορεί κανείς να δουλέψει ταξί, αλλά όχι τόσα όσο στο παρελθόν. Το κόστος της άδειας θα αυξάνεται μόνο στο βαθμό που οι ενδιαφερόμενοι θεωρήσουν ότι η δουλειά θα κινηθεί ανοδικά και θα έχουν αυξημένα κέρδη. Παράλληλα υπάρχει μια σταθερή ροή χρημάτων στο κράτος.

’σχετα του πως δουλεύουν σήμερα τα φαρμακεία και τα ταξί, το ερώτημα είναι τι μοντέλο λειτουργίας είναι το πιο σωστό για το κάθε ένα επάγγελμα.

Τα ταξί είναι ένα επάγγελμα που έχει μεγάλο churning. Έχει δηλαδή μεγάλο ποσοστό εργαζόμενων που το κάνουν προσωρινά ή το παρατάνε όταν βρουν κάτι καλύτερο. Τα φαρμακεία δεν είναι το ίδιο. Αυτό σημαίνει ότι τα ταξί θα έπρεπε θεωρητικά να δουλέψουν με κάποιο μοντέλο δικαιόχρησης, αλλά τα φαρμακεία όχι.

Στην περίπτωση των ταξί θα ήμουν υπέρ ενός μοντέλου παρόμοιο με αυτό που σας περιέγραψα. Μάλιστα, στο όνομα της απλοποίησης των διαδικασιών, θα μπορούσε ο φόρος εισοδήματος να ήταν ενσωματωμένος στην προσφορά που θα κάνουν οι ενδιαφερόμενοι για να αποκτήσουν την άδεια.

Για τα φαρμακεία θεωρώ ότι θα πρέπει να υπάρχει πλήρης απελευθέρωση. Να έχει ο κάθε ένας το δικαίωμα να ανοίξει ένα φαρμακείο χωρίς περιορισμό, με εξαίρεση να έχει τις επιστημονικές γνώσεις που απαιτούνται (ή να προσλάβει κάποιον που έχει τις γνώσεις αυτές). Επίσης θα πρέπει να καταργηθούν τα εγγυημένα περιθώρια κερδών και να αφήσουμε τον ανταγωνισμό να επιβάλλει την ισορροπία. Αυτό μεταξύ άλλων σημαίνει ότι δεν θα πρέπει ο φαρμακευτικός σύλλογος να τυπώνει βιβλία που να προσδιορίζουν τιμές πώλησης.

Το ελληνικό κράτος ήδη έχει παραχωρήσει με το μοντέλο της δικαιόχρησης αεροδρόμια, λιμάνια, γέφυρες και πολλά άλλα. Δεν βλέπω για ποιο λόγο δεν μπορεί να γίνει το ίδιο με τα ταξί.

Αν μη τι άλλο, θα αποκτήσει σταθερές ταμειακές ροές, θα υπάρχει μεγαλύτερη διαφάνεια και το σύστημα λίγο πολύ θα αυτορρυθμίζεται από την ζήτηση και προσφορά, από τις οικονομικές συγκυρίες και από το πόσο θα θεωρήσουν οι ενδιαφερόμενοι ότι μπορούν να κερδίσουν.