Στο χρόνο της υπομονής

Η φαρµακευτική δαπάνη είναι περίπου 4 δισ. € και τρέχει µε ετήσιο ρυθµό ανάπτυξης 13%. Η φαρµακευτική δαπάνη για φαρµακεία και φαρµακαποθήκες είναι το 72,5% και για τα νοσοκοµεία είναι το 27,5% της συνολικής δαπάνης. Ωστόσο η φαρµακευτική δαπάνη είναι µόνο το 20% της συνολικής δαπάνης υγείας και για τα νοσοκοµεία παρουσίασε αύξηση το 2009 κατά 47%, ενώ τρέχει µε ετήσιο ρυθµό αύξησης 21,5% περισσότερο από την εξωνοσοκοµειακή. Η µάχη των αριθµών.

Θα καταργηθεί η διατίµηση προς τα κάτω. Τα φάρµακα θα έχουν οροφή τιµής προς τα πάνω. Τα φάρµακα θα έχουν διπλή τιµή, µικρότερη γι’ αυτά που θα είναι στη λίστα, µεγαλύτερη γι’ αυτά που θα πωλούνται ελεύθερα. Το ποσοστό κέρδους φαρµακείου θα είναι κλιµακούµενο, τουλάχιστον για τα νοσοκοµειακά φάρµακα. Τα φαρµακεία θα δώσουν εκπτώσεις στα ασφαλιστικά ταµεία. Θα ανακοστολογηθούν όλα τα σκευάσµατα και θα µειωθούν κατά µέσο όρο µέχρι και 30%. Η µάχη των προβολών, των φηµών, των εντυπώσεων.

Όσο η κυβέρνηση δεν καταλήγει σε αποφάσεις, οι αριθµοί και οι λέξεις θα εξακολουθούν να χρησιµοποιούνται στον ανταγωνιστικό στίβο των συµφερόντων. Όσο η κυβέρνηση δεν παίρνει αποφάσεις, τα ερωτήµατα θα παραµένουν.

Πόση θα είναι τελικά η µείωση των τιµών που θα προκύψει από την ανακοστολόγηση; 10-12% (το πιθανότερο) ή µεγαλύτερη; Μελετάται. Με ποιον τρόπο δε θα ζηµιωθεί το φαρµακείο; Με παράταση κατά ένα τρίµηνο του χρόνου εφαρµογής της ανακοστολόγησης ή µε λογιστική-φορολογική αποζηµίωση-ρύθµιση; Είναι υπό σκέψη.

Πότε θα εφαρµοστεί η λίστα; Το καλοκαίρι (το πιθανότερο) ή αργότερα (εξίσου πιθανό); Συζητιέται.

Πότε θα ξεκινήσει ο ηλεκτρονικός έλεγχος των συνταγών; Τον Απρίλιο-Μάιο (το πιθανότερο) ή αργότερα; Και η ηλεκτρονική κάρτα υγείας ασθενή πότε θα εφαρµοστεί; Σε 2 χρόνια (στην καλύτερη περίπτωση) ή θα πάει ακόµα πιο πίσω; Διερευνάται.

Θα υπάρξει κλιµακωτό ποσοστό κέρδους για το φαρµακείο όσον αφορά στα νοσοκοµειακά φάρµακα (µικρή πιθανότητα) ή θα παραµείνουµε στο προηγούµενο καθεστώς; Διαπραγµατεύεται.

Όσο τα ερωτήµατα παραµένουν και οι αποφάσεις εκκρεµούν, όσοι εµπλέκονται στο κύκλωµα του φαρµάκου θα συνεχίσουν να προσπαθούν για το προβάδισµα των θέσεων και των επιχειρηµάτων τους, για την καλλιέργεια ευνοϊκού υπέρ των συµφερόντων τους κλίµατος και τον επηρεασµό της κυβέρνησης.

Η συνδικαλιστική στάση που τελικά θα δικαιωθεί θα είναι έτοιµη να τεκµηριώσει – λογικά και οικονοµοτεχνικά – τα επιχειρήµατά της, αναδεικνύοντας παράλληλα το ευρύτερο κοινωνικό τους όφελος.

Αλλά είναι εξίσου βέβαιο πως το ύφος και ο τρόπος της διεκδίκησης θα καθορίσουν σε µεγάλο βαθµό την έκβασή της. Η σοβαρότητα, η σταθερή και ήρεµη στάση προς κάθε κατεύθυνση, χωρίς φραστικούς αναθεµατισµούς και υπερβολές, πολεµοχαρείς ιαχές (χωρίς αντίκρισµα, περιεχόµενο και προηγούµενο), χωρίς άµεσες και οξείες βολές στον ανταγωνισµό είναι αυτό που πρέπει να µας χαρακτηρίζει.

Γιατί στη φάση που περνάµε τώρα, µε µια νέα κυβέρνηση που ψάχνει τα βήµατά της και τον τρόπο που θα πορευτεί, τουλάχιστον µέχρι να αρχίσουν να αποσαφηνίζονται οι πραγµατικές της προθέσεις, αντιµετωπίζουµε κάθε ενδεχόµενο, αρνητική εξέλιξη ή αντιξοότητα, αντικρούουµε κάθε αντεπιχείρηµα από οπουδήποτε και αν προέρχεται µε ψυχραιµία και νηφαλιότητα.

Το ζητούµενο δεν είναι να µας «πνίξει το δίκιο µας», αλλά να το επιβάλουµε πείθοντας το κράτος και την κοινωνία.