Σκέψεις για τις εξελίξεις στο φαρμακευτικό επάγγελμα

Του Γιώργου Μπίζου, φαρμακοποιού

Αγαπητοί συνάδελφοι, καταθέτω κάποιες σκέψεις μου σχετικά με τα τεκταινόμενα στο επάγγελμα.

Τι ισχύει:

Το επάγγελμά μας είναι συνδυασμός λειτουργήματος υγείας και εμπορικης επιχείρησης και εξαιρείται από την οδηγία περί ανοίγματος κλειστών επαγγελμάτων, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Ας θέσουμε κάποιες παραδοχές, ώστε να έχουν ισχύ οι θέσεις μας.

α) Εργάζομαι έντιμα, τηρώ τη νομοθεσία και δεοντολογία του λειτουργήματός μου και φορολογούμαι ανάλογα με τα εισοδήματά μου. Πηγάδια, πλαστές συνταγές, πώληση ναρκωτικών και λοιπές αλητείες, με αφορούν ως μέλος της κοινωνίας, έχω την υποχρέωση να τα καταγγέλλω όταν τα αντιλαμβάνομαι, δεν είναι όμως δική μου αρμοδιότητα η καταστολή τους.

β) Θεωρώ υποχρέωσή μου να προσφέρω ό,τι περισσότερο μπορώ στο κοινωνικό σύνολο, ως λειτουργός υγείας και όχι μόνο. Εργάζομαι στο φαρμακείο 40 ώρες εβδομαδιαία συν τις εφημερίες. Κερδίζω 24,3% μεικτά (με 6,5% ΦΠΑ), το μισό στα ΦΥΚ, και έχω, εκτός των παγίων εξόδων, το χρηματοοικονομικό κόστος λόγω καθυστερήσεων πληρωμών από τα ασφαλιστικά ταμεία και το αντίστοιχο από τις πιστώσεις σε πελάτες μου, λόγω δυσλειτουργίας αυτών των ταμείων.

Ας πάμε τώρα στο σκοπό και το αποτέλεσμα που θα έχει η κυβερνητική πρακτική:

Σε πρώτη φάση, δημιουργία τζίρου (ανάπτυξη!) και είσπραξη εσόδων (ΦΠΑ, φόροι κλπ) από τα νέα φαρμακεία που θα ιδρυθούν με τη μείωση του πληθυσμιακού (πχ, 3.000 φαρμακεία με 150.000 κόστος = 450.000.000). Έτσι θα ευχαριστήσουν τους συναδέλφους που επιθυμούν να ανοίξουν στα αστικά κέντρα, θα εισπράξουν, θα γίνει τζίρος στην αγορά για το στήσιμο των νέων φαρμακείων και τον εξοπλισμό τους (φάρμακα -έπιπλα κλπ) και μετά...

Θα μειωθεί ο τζίρος των υφιστάμενων φαρμακείων λόγω διασποράς του και στα νέα, θα εξοντωθεί το μικρό φαρμακείο (παλιό ή νέο) λόγω ελεύθερου ωραρίου (περίπου 65 με 70 ώρες την εβδομάδα, χωρίς τις διανυκτερεύσεις), θα μειωθεί το μεικτό κέρδος λόγω rebate και αργότερα κατά πράξη αμοιβής συν ψίχουλα (μνημόνιο) και τα φαρμακεία θα αρχίσουν να κλείνουν. Πρώτα τα μικρά ατομικά και στη συνέχεια...

Είναι έτοιμη η είσοδος των μεγάλων παικτών (αλυσίδες), παικτών που θα έχουν παραγωγή, εισαγωγή, χονδρική και επιτέλους και τη λιανική στα χέρια τους! (Μήπως αυτό το λένε μονοπώλιο;)

Βεβαία, θα πει κάποιος, θα ήθελες φίλε μου το καθεστώς να μείνει ως έχει; Γιατί οι νέοι συνάδελφοι να μη μπορούν να δραστηριοποιηθούν;

Κατ' αρχάς, όσοι επέλεξαν τη φαρμακευτική, γνώριζαν από το νόμο του 1990 που ίσχυσε από το 1997, ότι στο συγκεκριμένο επάγγελμα ισχύουν από την πολιτεία οι γνωστοί περιορισμοί. Εκτός αυτού, αφού πάλι θα υπάρχει πληθυσμιακός περιορισμός (1 προς 1000), δεν είναι άδικο για τους μεθαυριανούς συναδέλφους που πάλι θα βρουν κορεσμένη την αγορά;

’ρα, η μείωση του πληθυσμιακού είναι στάχτη στα μάτια και κοροϊδία προς όλους, παλαιούς και μελλοντικούς συναδέλφους. Απλά το κράτος θα εισπράξει από τις τσέπες τους και μετά...

Όταν φτάσει το 2012, έχουν ανοίξει άλλες 3.000 φαρμακεία, έχει ολοκληρωθεί (;) η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, το rebate και άλλα θαυμαστά, με τα φαρμακεία να ψυχορραγούν, θα επιτραπεί η ίδρυση Α.Ε. φαρμακείων από επιχειρηματίες όπως σαφώς προβλέπει το πρώτο άρθρο του υπό ψήφιση νομοσχεδίου! Αυτά για 1 με 2 χρόνια θα ανταγωνιστούν αθέμιτα όσα φαρμακεία δεν έχουν ήδη κλείσει, προς όφελος πρόσκαιρο του καταναλωτή. Αφού θα έχουν εισαγωγή, παραγωγή και χονδρική μπορούν να δουλέψουν τη λιανική μέχρι εξοντώσεώς μας, χωρίς κέρδος ή και με ζημιά. Ναι συνάδελφοι, και με σταθερή λιανική μπορούν να το κάνουν αυτό, δίνοντας rebate (sic) στους πελάτες τους δώρα, ανάλογα με τα μετρητά που τους αφήνουν (πχ, με 100 € είσπραξη μετρητών, 100 € δώρα σε παραφάρμακα). Εμάς θα μας μείνουν μόνο όσοι αγοράζουν με πίστωση στη συμμετοχή και τα φάρμακα ή θέλουν το service που παρέχουμε έναντι αγοράς μιας ασπιρίνης! Οι φύλακες - άγγελοι του λαού, αστέρες των ΜΜΕ, θα ζητωκραυγάζουν. Ωσαννά! Γίναμε πολιτισμένοι! Παίρνουμε τα φάρμακά μας και δώρα! Τι έβγαζε η συντεχνία των φαρμακοποιών τόσα χρόνια… Επιτέλους τέλος... Όταν όμως οι επιχειρηματίες της ανάπτυξης πάρουν την αγορά στα χέρια τους και εμείς θα είμαστε άνεργοι στις βίλες μας, ζώντας ξεκούραστα και ξεκοκαλίζοντας τους «πακτωλούς εκατομμυρίων που απομυζήσαμε από τον Ελληνικό λαό τόσα χρόνια», τότε θα κοπούν τα δώρα, γιατί οι επιχειρηματίες δε θα βγαίνουν και στον καταναλωτή θα μείνει η κακή εξυπηρέτηση (τύπου πολυκαταστήματος), η έλλειψη πρωτοβάθμιας περίθαλψης (συμβουλή, πίεση, ένεση, περιποίηση τραύματος, ψυχολογική στήριξη, στο γιατρό σας!) και για τους πιο αδύναμους οικονομικά η στέρηση του φαρμάκου τους («ξέρετε, δε βρήκα ραντεβού και θέλω το φάρμακο, όταν το γράψω, θα φέρω τη συνταγή» -καθημερινή κατάσταση σ' όλα τα φαρμακεία-). Γιατί δεν πιστεύω οι πολυεθνικές να πιστώνουν κανέναν.

Αυτό που ο υπουργός χαρακτήρισε αναλγησία από μέρους μας, αν αρνηθούμε την επί πιστώσει χορήγηση τις μέρες της απεργίας, θα είναι η καθημερινή πρακτική!

Αυτά η πολιτεία τα ξέρει (;) αλλά δεν την ενδιαφέρουν (;).

Έτσι θα εξοικονομήσει περισσότερα χρήματα. Θα εξοικονομήσει όμως;

Σε πρώτη φάση σίγουρα όχι, μιας και οι αλυσίδες θα δηλώνουν μηδενικά κέρδη ή και ζημιές λόγω των δώρων προς τον καταναλωτή, τα οποία άλλωστε θα υπερκοστολογούν ως αγορές. Από εκεί και περά, όταν θα ‘χουν καθαρίσει με τη μαρίδα, έχουν τρόπους να μην παίρνει δεκάρα το κράτος, εκτός του rebate, όπως η τιμολόγηση σε τρίτες χώρες (γίνεται σ' όλες τις πολυεθνικές) και άλλα κόλπα που δεν είναι του παρόντος άλλα η πολιτεία τα ξέρει. Όπως ξέρει τι εισπράττει από τη φορολόγηση των 12.000 φαρμακείων σήμερα.

Όσο για το αν υπάρχει ανταγωνισμός στο επάγγελμα, ας ξέρουν οι οικονομικοί φωστήρες των ΜΜΕ ότι ανταγωνισμός υπάρχει τεράστιος και όλοι προσπαθούμε να παρέχουμε τις καλύτερες υπηρεσίες. Γι' αυτό και δυο κοντινά φαρμακεία συνήθως έχουν μεγάλες διαφορές στην πελατεία.

Τι μπορούμε να κάνουμε σαν κλάδος:

1) ΟΧΙ ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΙΑ. Σωστή ενημέρωση του κόσμου που μας στηρίζει.

2) ΟΧΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Πιστεύω ότι είναι πιο σωστό να συνεχίσουμε στο μέτρο των δυνάμεών μας να πιστώνουμε τους πελάτες μας. Δεν φταίνε αυτοί για το χάλι των ασφαλιστικών ταμείων, τις εισφορές τους τις έχουν πληρώσει. Αισθάνονται το ίδιο εξοργισμένοι με εμάς, είναι λάθος να τους φέρουμε απέναντι. Φυσικά και η δική μας αντοχή έχει προ πολλού ξεπεράσει το όριο. Εννοείται ότι προσωπικά, άσχετα με τις απόψεις μου, θα ακολουθήσω κατά γράμμα τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων, διότι ΜΟΝΟ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.

3) Για τις κινητοποιήσεις, πιστεύω ότι πρέπει να έχουν τρία ουσιαστικά αιτήματα - κόκκινες γραμμές.

α) Αφαίρεση του πρώτου άρθρου. Αντίκειται στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία, βάζει αλυσίδες.

β) Ωράριο όχι ελεύθερο. Είναι τεράστια η διαφορά ύπαρξης ωραρίου, έστω και διευρυμένου, από το ελεύθερο. ΕΛΕΥΘΕΡΟ = ΖΟΥΓΚΛΑ (νόμος του ισχυρότερου -όποιος αντέχει επιβιώνει- και ποιος αντέχει;)

γ) Επίσπευση της υποχρέωσης συνταγογράφησης με την κοινόχρηστη ονομασία. Αυτό είναι πολύ ουσιαστικό για την επιβίωσή μας στο νέο περιβάλλον αλλά και το ξεκαθάρισμα της κόπρου του Αυγείου στο κύκλωμα εταιρείες - ιατροί - φαρμακεία. Είναι ένα μέτρο το οποίο μόνο οφέλη δίνει στην πολιτεία, τους ασφαλισμένους και εμάς. Κόβει τον ομφάλιο λώρο ιατρού - εταιρείας, πατάσσει την υπερσυνταγογράφηση, προστατεύει την υγεία των πολιτών και την οικονομία των ταμείων.

Πρέπει εδώ να ξεκαθαρίσουμε το εξής. Η διακίνηση του φαρμάκου είναι δική μας επαγγελματική υλη. Ο νοών νοείτω.

Σκεφτείτε συνάδελφοι το εξής. Έχουμε 12.000 σημεία πώλησης σ' όλη την επικράτεια. Είμαστε οργανωμένοι σε συλλόγους υπό τον Πανελλήνιο. Μπορούν οι σύλλογοι να ζητήσουν κλειστές προσφορές από τις εταιρείες παραγωγής ή εισαγωγής γενοσήμων, με προτίμηση τις ελληνικές, ώστε να έχουν την αποκλειστική τοποθέτηση στα φαρμακεία μας. Το όφελος για μας θα είναι τέτοιο που θα αντισταθμίσει τις απώλειες λόγω rebate κλπ, νόμιμο, φορολογούμενο και για τις εταιρείες εκπιπτώμενο και όχι μαύρο προς συνταγογράφους επ' αμοιβή.

Αυτά πρέπει να απαιτήσουμε από την πολιτεία, τα οποία δεν μπορεί να αρνηθεί, εκτός αν υπάρχουν υπόγειες δεσμεύσεις μεταξύ πολιτικών και ενδιαφερόμενων επιχειρηματιών προς ιδίον όφελος, να παραδώσουν τη λιανική του φαρμάκου, στη χώρα μας, στα χέρια μονοπωλίων.