Μια σημαντική ανακάλυψη επιστημόνων της Ιρλανδίας μπορεί να μας φέρει πιο κοντά στη «θεραπεία» της γήρανσης και στη δυνατότητα παράτασης της ζωής.
Επιστημονική ομάδα από Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Δουβλίνου (UCD) μελετά νυχτερίδες, ως εξαιρετικά μακρόβια ζώα, προκειμένου να εντοπίσει τους βιολογικούς μηχανισμούς, με τους οποίους επιτυγχάνεται η μακροβιότητά τους.
Ανέλυσε το DNA από περίπου 500 άγριες νυχτερίδες που ανήκουν σε 4 είδη και διαπίστωσε ότι ένα από τα είδη αυτά, το Myotis (ζει γύρω στα 37 χρόνια, ενώ θα έπρεπε να ζει μόνο τέσσερα χρόνια με βάση το μέγεθος του), εμφανίζει μια εντυπωσιακή διαφοροποίηση σε σύγκριση με άλλα ζώα και τους ανθρώπους: τα τελομερή, τα προστατευτικά τμήματα DNA στις άκρες των χρωμοσωμάτων, δεν συρρικνώνονται με το πέρασμα του χρόνου, όπως είναι το αναμενόμενο. Στα υπόλοιπα ζώα αλλά και στους ανθρώπους, όσο πιο γρήγορα συρρικνώνονται τα τελομερή, τόσο προχωρά η καταστροφή των κυττάρων άρα και η γήρανση και πλησιάζει το τέλος της ζωής…
Μελετώντας περαιτέρω το γονιδίωμα αυτών των νυχτερίδων, ανακάλυψαν ότι η ιδιότητά τους αυτή οφείλεται σε δύο γονίδια (ATM και SETX), τα οποία τώρα θα τεθούν σε εξονυχιστική έρευνα που δυνητικά θα αποκαλύψει τελικά το μυστικό της μακροζωίας!
Σημειώνεται ότι οι νυχτερίδες είναι τα πιο μακρόβια θηλαστικά ζώα στον κόσμο σε σχέση με το μέγεθός τους. Μόνο 19 είδη θηλαστικών ζουν περισσότερο από τον άνθρωπο σε σχέση με το σωματικό μέγεθός τους: τα 18 είναι είδη νυχτερίδων και το 19ο ένας παράξενος αφρικανικός άτριχος τυφλοπόντικας.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Science Advances".