ΠΟΥ: Νέες οδηγίες για τις αντιρετροϊκές θεραπείες

Οι χώρες θα πρέπει να περιορίσουν σταδιακά τη συνταγογράφηση της αντιρετροϊκής θεραπείας Σταβουδίνη (Zerit® / Bristol-Myers Squibb και επίσης αρκετά αντίγραφα φάρμακα αυτού - generics), εξαιτίας των σοβαρών, μη-αναστρέψιμων ανεπιθύμητων ενεργειών και των επιπτώσεων που μπορεί να έχει η χορήγηση της ουσίας σε βάθος χρόνου, επεσήμανε με ανακοίνωσή του ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ).

Οι χώρες θα πρέπει να περιορίσουν σταδιακά τη συνταγογράφηση της αντιρετροϊκής θεραπείας Σταβουδίνη (Zerit® / Bristol-Myers Squibb και επίσης αρκετά αντίγραφα φάρμακα αυτού - generics), εξαιτίας των σοβαρών, μη-αναστρέψιμων ανεπιθύμητων ενεργειών και των επιπτώσεων που μπορεί να έχει η χορήγηση της ουσίας σε βάθος χρόνου, επεσήμανε με ανακοίνωσή του ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ).

Η Σταβουδίνη (dT4) αποτελεί μία από τις ευρύτερα συνταγογραφούμενες θεραπείες πρώτης γραμμής για την αντιμετώπιση της λοίμωξης HIV/AIDS, ιδιαίτερα σε αναπτυσσόμενες χώρες. Η μακροχρόνια λήψη της όμως μπορεί να οδηγήσει σε νευρολογικές διαταραχές που έχουν ως αποτέλεσμα ένα μόνιμο αίσθημα μουδιάσματος, πόνου και καύσου στα άκρα, καθώς και σε σημαντική απώλεια λιπώδους ιστού (λιποατροφία) που προκαλεί αδυναμία και σωματικές παραμορφώσεις.

Σε αναπτυγμένες χώρες η χρήση της έχει περιοριστεί τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας κυρίως της ύπαρξης εναλλακτικών (και ακριβότερων) αντιρετροϊκών θεραπειών, όπως η Ζιδοβουδίνη (AZT) και η Τενοφοβίρη (TDF), οι οποίες είναι το ίδιο αποτελεσματικές αλλά λιγότερο τοξικές. Η Σταβουδίνη όμως συνεχίζει να χορηγείται (και στη χώρα μας) σε ποσοστό που κυμαίνεται από το 80% (κατά το 2006) έως και στο 50% επί της συνολικής συνταγογράφησης αντιρετροϊκών σήμερα. Υπολογίζεται ότι 2 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως ακολουθούν αντιρετροϊκή θεραπεία που περιλαμβάνει τη Σταβουδίνη.

Ο ΠΟΥ στην ανακοίνωσή του σύστησε επίσης την πρωιμότερη έναρξη της αντιρετροϊκής θεραπείας από τους φορείς του ιού HIV, συμπεριλαμβανομένων των εγκύων γυναικών (από τη 14^η εβδομάδα κύησης και μετά) και των γυναικών που θηλάζουν, προκειμένου για την επιπλέον βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης και του προσδόκιμου επιβίωσης των οροθετικών ασθενών και την προστασία των βρεφών που γεννιούνται από οροθετικές μητέρες.

Συγκεκριμένα ο ΠΟΥ σύστησε την έναρξη της χορήγησης αντιρετροϊκών φαρμάκων όταν η συγκέντρωση των κυττάρων CD4 στο αίμα πέσει στα 350 κύτταρα/mm³, ανεξαρτήτως της παρουσίας ή της απουσίας συμπτωμάτων της λοίμωξης.