Πώς το άγχος σκοτώνει το μυαλό μας

Είναι κάπως δύσκολο να πείσεις έναν σύγχρονο άνθρωπο να ζήσει για το υπόλοιπο της ζωής του χωρίς άγχος. Η ζωή είναι πλέον έτσι δομημένη που αυτοί που δεν έχουν άγχος θεωρούνται μάλλον ...γραφικοί.

Παρόλα αυτά μια νέα επιστημονική έρευνα έρχεται να μας προειδοποιήσει για τις επιπτώσεις του άγχους στην υγεία μας. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, το χρόνιο στρες βλάπτει τις περιοχές του εγκεφάλου που αφορούν τις συναισθηματικές αντιδράσεις, τη σκέψη και τη μνήμη. Έτσι, είναι πιθανό να οδηγήσει στην εμφάνιση κατάθλιψης ή ακόμα και άνοιας.

Η γιατρός Linda Mah, επικεφαλής της έρευνας, την οποία διεξήγαγε ερευνητικό ινστιτούτο σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, σχολίασε πως: «Το παθολογικό άγχος και το χρόνιο στρες συνδέονται με τον εκφυλισμό και τη διαταραγμένη λειτουργία του "ιππόκαμπου" και του προμετωπιαίου φλοιού, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο της ανάπτυξης νευροψυχιατρικών διαταραχών, όπως η κατάθλιψη και η άνοια».

Η εν λόγω μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Current Opinion in Psychiatry», έδειξε πως τα επεισόδια βραχυπρόθεσμου φόβου και άγχους, όπως αυτά που βιώνουν τα άτομα λίγο πριν ένα διαγώνισμα ή μια συνέντευξη για δουλειά είναι απόλυτα φυσιολογικά. Παρ όλα αυτά, όταν τα συγκεκριμένα συναισθήματα μετατρέπονται σε μακροπρόθεσμα, εξαιτίας προσωπικών ή επαγγελματικών προβλημάτων, τότε αρχίζουν να καταβάλλουν το ανοσοποιητικό, το μεταβολικό και το καρδιολογικό σύστημα, προκαλώντας εντέλει και έντονα προβλήματα στον εγκέφαλο.

Το θετικό στοιχείο, ωστόσο, σύμφωνα με την Mah, είναι πως η βλάβη του εγκεφάλου που οφείλεται στο άγχος μπορεί να αναστραφεί. Πιο συγκεκριμένα, φαίνεται πως η θεραπεία με αντικαταθλιπτικά φάρμακα σε συνδυασμό με την άσκηση, μπορούν να αναστρέψουν το πρόβλημα. Σχολιάζοντας τα ευρήματα, η Mah δήλωσε πως: «Με το βλέμμα προς το μέλλον, πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο για να εξακριβώσουμε αν οι παρεμβάσεις, όπως η άσκηση, η εκπαίδευση γνώσης και συναίσθησης και η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία είναι δυνατό όχι μόνο να μειώσουν το στρες, αλλά να ελαττώσουν και τον κίνδυνο ανάπτυξης νευροψυχιατρικών διαταραχών».