Ποιος θα μας προστατέψει από τους προστάτες;

Ποιος θα μας προστατέψει από τους προστάτες;

Πυκνώνουν τον τελευταίο καιρό τα δημοσιεύματα του τύπου που ασχολούνται με τον «προστατευτισμό» που διέπει το «κλειστό» επάγγελμα του φαρμακείου.

Ως αφορμή έχουν τις πιέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη συμμόρφωση της χώρας μας στις κοινοτικές οδηγίες που στόχο έχουν «τον ελεύθερο ανταγωνισμό της εσωτερικής αγοράς», «την αύξηση της ευελιξίας των αγορών εργασίας» και την «περαιτέρω απελευθέρωση της παροχής υπηρεσιών».

Μην παραξενευτείτε για τα εισαγωγικά μας. Αυτή την ωδή της Ε.Ε. στη θριαμβική ελευθερία του ανταγωνισμού και της αχειραγώγητης αγοράς, την ακούμε χρόνια τώρα να ηχεί στα αυτιά των μικρών και μεσαίων εισοδηματικά στρωμάτων και να χαμηλώνει ένοχα τους τόνους μπροστά στην κλειστή πόρτα των καρτέλ.

Επειδή ζούμε στην ίδια γειτονιά πολλά χρόνια τώρα, γνωρίζουμε ότι τα δημοσιεύματα αυτά εκπορεύονται από συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και δρουν συστηματικά σε δύο κατευθύνσεις.

Η πρώτη οδηγεί στην κατάργηση του «προστατευτισμού» του επαγγέλματος του φαρμακοποιού του φαρμακείου.

Στοχεύει στη νομοθετική ανατροπή (Ν. 3457/2006) του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του φαρμακείου, όχι προς όφελος ανεξάρτητων φαρμακοποιών αλλά προς όφελος συγκεντροποιημένων κεφαλαίων που ενδιαφέρονται να διεισδύσουν στη λιανική πώληση του φαρμάκου.

Οι πιέσεις που ασκούν οι ομάδες αυτές έχουν αποδέκτη την κυβέρνηση, στην απόλυτη ευθύνη της οποίας παραμένει το φαρμακευτικό επάγγελμα σε οποιαδήποτε εναρμόνιση της εθνικής νομοθεσίας προς την ευρωπαϊκή, σύμφωνα και με τη σχετική κοινοτική οδηγία (123/2006, αρ. 2) που σαφώς εξαιρεί τις φαρμακευτικές από τις άλλες υπηρεσίες σε μια ενοποιημένη ελεύθερη αγορά.

Η δεύτερη κατεύθυνση που ακολουθούν τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα οδηγεί στην αναίρεση του «προστατευτισμού» που διέπει το φάρμακο. Στοχεύει στη μείωση των προσδιορισμένων από το κράτος περιθωρίων κέρδους του φαρμακοποιού και στην κατάργηση της σταθερής λιανικής τιμής του φαρμάκου, όχι προς όφελος της κοινωνικής ασφάλισης και των ασθενών αλλά προς όφελος αυτών που επιδιώκουν να ξαναμοιράσουν την πίτα του κέρδους του φαρμάκου προς ίδιον όφελος και να επωμισθούν τις μικρότερες δυνατές απώλειες από τις απαιτήσεις της κοινωνικής ασφάλισης για αποζημίωση των φαρμακευτικών δαπανών.

Οι πιέσεις που ασκούν οι ομάδες αυτές έχουν, επίσης, αποδέκτη την κυβέρνηση, την οποία επιδιώκουν να απευαισθητοποιήσουν από την αντίληψη ότι το φάρμακο είναι ένα ιδιαίτερο προϊόν υγείας και όχι ένα απλό καταναλωτικό προϊόν και ο φαρμακοποιός ένας απλός κρίκος στην αλυσίδα της φαρμακευτικής περίθαλψης.

Τα δημοσιεύματα αυτά, προκειμένου να προσφέρουν την απαραίτητη «επένδυση» των εξυπηρετήσεων που σε κάποιους προσφέρουν, δε διστάζουν να καταφύγουν σε τρανταχτές ανακρίβειες και υπερβολές («…το πληθυσμιακό κριτήριο που υφίσταται για τις αδειοδοτήσεις φαρμακείων δημιουργεί υπεραξίες χιλιάδων ευρώ»). Δε διστάζουν ακόμα να υποβάλουν προτάσεις στην πολιτεία («…υπάρχουν ακόμη και τολμηρές εισηγήσεις που κάνουν λόγο για άρση της απαγόρευσης εκπτώσεων επί των επίσημων τιμών των φαρμάκων, οι οποίες θα μπορούν να λειτουργούν πλέον ως ανώτατο πλαφόν»). Ο καμβάς, πάντως, πάνω στον οποίο, συνήθως, αποτυπώνουν την αντι-φαρμακευτική τους πολιτική είναι η υπερβολική αύξηση-εκτόξευση της φαρμακευτικής δαπάνης, την οποία –κατά την άποψή τους– μόνο μια πανταχόθεν ελεύθερη αγορά μπορεί να ποδηγετήσει.

Το να απαντήσει κανείς σε αυτά τα δημοσιεύματα είναι έργο της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, όχι δικό μας.

Μια απάντησή της θα ήταν η αναδημοσίευση στα ίδια έντυπα (επί πληρωμή... φυσικά) από την ιατρική επιθεώρηση Archives of Internal Medicine μεγάλης έρευνας Καναδών επιστημόνων, που δείχνει ότι η στενή σχέση των ασθενών με τους φαρμακοποιούς τους μπορεί να περιορίσει κατά ένα τρίτο τις εισαγωγές στα νοσοκομεία εξαιτίας διαφόρων παθήσεων, ειδικότερα εξαιτίας καρδιακών προβλημάτων.

Έργο δικό μας, όμως, είναι η επισήμανση στους συναδέλφους ότι η συγκεκριμένη έρευνα έγινε με σκοπό να αξιολογήσει το ρόλο της συμβουλευτικής καθοδήγησης του φαρμακοποιού στην πρόληψη της εκδήλωσης μιας σειράς παθήσεων (συμβουλές σχετικά με τη σωστή λήψη των φαρμάκων, την κατάλληλη διατροφή και τον υγιεινό τρόπο ζωής γενικότερα, παρώθηση στην τήρηση ενός προγράμματος στη λήψη των φαρμάκων κτλ.).

Γιατί αν η ηγεσία του κλάδου έχει κι άλλους –συνδικαλιστικούς– τρόπους να απαντήσει στις φανερές ή κρυφές προκλήσεις του ανταγωνισμού… για μας τους φαρμακοποιούς του πάγκου ο τρόπος είναι ένας:

O επιστημονικός - συμβουλευτικός μας ρόλος είναι και θα είναι πάντα το ισχυρότερο επιχείρημα στις Αρχές αλλά και στην κοινωνία ενάντια στους προστάτες αυτών που επιβουλεύονται τον «προστατευτισμό» του φαρμακευτικού επαγγέλματος και του φαρμάκου.