Ποια φάρμακα ανθρώπινης χρήσης μπορούν να δοθούν σε κατοικίδια;

Tα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως, η κτηνιατρική επιστήμη έχει εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό, τόσο σε επίπεδο διάγνωσης όσο και θεραπείας. Σε αυτό έχει συμβάλει πολύ και η εξέλιξη στην ιατρική των ανθρώπων. Νέα φάρμακα ανακαλύπτονται ή εξελίσσονται τα ήδη υπάρχοντα, τα οποία βρίσκουν εφαρμογή και στην ιατρική των κατοικιδίων.

Η πλειονότητα των ανθρώπινων φαρμάκων λειτουργεί στα ζώα με τον ίδιο μηχανισμό δράσης. Κατά συνέπεια, στα ανθρώπινα φάρμακα που χρησιμοποιούνται και στα ζώα έχουμε γνώση για τον τρόπο δράσης και για τις πιθανές παρενέργειες.

Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν κάποιες σημαντικές διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους και τα ζώα, οι οποίες θα πρέπει να ληφθούν υπόψη πριν χρησιμοποιήσουμε ένα φάρμακο.

Για παράδειγμα, στον οργανισμό των ζώων κάποια φάρμακα μεταβολίζονται με διαφορετικό τρόπο ή υπάρχει πλήρης αδυναμία μεταβολισμού τους, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει κίνδυνος τοξίκωσης. Υπάρχουν διαφορές στον τρόπο που μεταβολίζονται κάποιες δραστικές ουσίες, ακόμη και μεταξύ σκύλου και γάτας. Χημικές ουσίες που για τους σκύλους είναι απόλυτα ασφαλείς σε σωστή δοσολογία, για τη γάτα, ακόμη και μικρή ποσότητα αυτών, μπορεί να οδηγήσουν στον θάνατο.

Κατά συνέπεια, πριν χρησιμοποιήσουμε οποιοδήποτε φάρμακο στο ζώο μας, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συμβουλή του κτηνιάτρου μας ώστε να αποφευχθούν ανεπιθύμητες συνέπειες. Για παράδειγμα η ασπιρίνη είναι ένα φάρμακο το οποίο το έχουμε πάρει όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας, είτε ως παυσίπονο είτε λόγω της αντιθρομβωτικής του δράσης.

Στους σκύλους και τις γάτες χρησιμοποιείται σχετικά σπάνια και μόνο αν η κατάστασή τους το επιβάλλει, μόνο αφού έχει υπολογιστεί επακριβώς η δόση από κτηνίατρο. Σε περίπτωση υπερδοσίας μπορεί να προκληθεί εμετός, διάρροια, έλκη στομάχου και εντέρου, αδυναμία, απώλεια συντονισμού και ενδεχόμενος θάνατος.

Οπότε, το να δώσουμε στο σκύλο μια ασπιρίνη, γιατί θεωρούμε ότι πονάει, δεν είναι καλή ιδέα. Πλέον, υπάρχουν αρκετά κτηνιατρικά φάρμακα με αντιφλεγμονώδη και αναλγητική δράση, ασφαλή για κάθε είδος ζώου.

'Ασχημη κατάληξη θα έχει μια γάτα στην οποία χορηγείται παρακεταμόλη. Ενώ ο άνθρωπος και ο σκύλος μεταβολίζουν την παρακεταμόλη στο ήπαρ, οι γάτες ακολουθούν έναν άλλο «δρόμο», ο οποίος οδηγεί σε τοξικούς μεταβολίτες, με άσχημες για τη ζωή τους συνέπειες, όπως σοβαρή ηπατική βλάβη και μείωση της ικανότητας των ερυθρών αιμοσφαιρίων να μεταφέρουν αίμα στους ιστούς. Πολύ συχνά επίσης χορηγείται κορτιζόνη στα ζώα σε διάφορες μορφές, όπως χάπι, ενέσιμη ή ως δερματική αλοιφή. Σε μερικές περιπτώσεις η κορτιζόνη μπορεί να σώσει τη ζωή ζώων και ανθρώπων, ιδίως σε οξείες αλλεργικές καταστάσεις.

Η μακροχρόνια χορήγηση, αντιθέτως, θα πρέπει να γίνεται πάντα με τη σύσταση γιατρού και μόνο όταν η κατάσταση το επιβάλλει, συνυπολογίζοντας τη γενικότερη κλινική εικόνα και το ιστορικό του ζώου. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται και στον τρόπο που γίνεται η διακοπή της χορήγησής της, καθώς θα πρέπει να γίνεται σταδιακά και όχι απότομα. Επίσης, η χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής στα ζώα θα πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή, ακολουθώντας πάντα τη δοσολογία και τη διάρκεια που προτείνει ο γιατρός. Η υπερβολική και άσκοπη χρήση των αντιβιοτικών οδηγεί στην ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών μικροβίων, γεγονός που είναι επικίνδυνο τόσο για τα ζώα όσο και για τους ανθρώπους. Αν όμως το κατοικίδιό μας έχει κάποιο μικρό τραυματισμό στο δέρμα του, τότε μετά τον καλό καθαρισμό της πληγής μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τοπικά αντιβιοτική αλοιφή, με ασφάλεια.

Συνεπώς, ποτέ δεν χορηγούμε κάποιο φάρμακο στο ζώο μας, αν δεν συμβουλευτούμε πρώτα τον κτηνίατρό του. Απαιτείται ακριβής υπολογισμός της δόσης και γνώση του τρόπου δράσης των δραστικών ουσιών που περιέχει.

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ