Οικολόγοι Πράσινοι: Παρέμβαση στο πλαίσιο του πολυετούς προγράμματος της Ε.Ε. για την υγεία

«Καλύτερη υγεία με έμφαση στην πρόληψη, αντιμετώπιση των επιβαρυντικών για την υγεία παραγόντων, πρόσβαση όλων των πολιτών στις υπηρεσίες υγείας, αντιμετώπιση των υγειονομικών προκλήσεων από διασυνοριακές μετακινήσεις, πρέπει να είναι οι κεντρικοί άξονες μιας στρατηγικής για την υγεία, ακόμα και την εποχή της κρίσης, ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής και η δημόσια υγεία, να εξισορροπηθεί η απώλεια εισοδημάτων και να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα των δαπανών για την δημόσια υγεία» τόνισε ο Νίκος Χρυσόγελος , ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, παρεμβαίνοντας κατά την συζήτηση στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων του Σχεδίου Έκθεσης σχετικά με την πρόταση Κανονισμού για το πρόγραμμα «Υγεία για την ανάπτυξη», του τρίτου πολυετούς προγράμματος δράσης της ΕΕ στον τομέα της υγείας για την περίοδο 2014-2020.

«Σε μια εποχή λιτότητας, οι υπηρεσίες υγείας τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες θυσιάζονται για να επιτευχθούν δημοσιονομικοί στόχοι, τη στιγμή που η πρόσβαση όλων των πολιτών στις υπηρεσίες υγείας είναι ιδιαίτερα σημαντική. Όμως, ενώ η κρίση επιβαρύνει την ψυχική και σωματική υγεία των πολιτών, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, εξαιτίας της ανεργίας και των περιοριστικών πολιτικών, μένει σήμερα εκτός συστήματος υγείας, δηλαδή ενώ δεν έχει εισοδήματα στερείται και στοιχειωδών κοινωνικών υποδομών. Η βελτίωση των οικονομικών της υγείας θα μπορούσε να προέλθει όχι από οριζόντιες και άδικες περικοπές κοινωνικών υποδομών αλλά από την αποτελεσματική χρήση των υπαρχόντων πόρων καθώς και από τη βελτίωση της υγείας μέσω της πρόληψης των ασθενειών και της πρωτοβάθμιας φροντίδας», επισήμαναν ο Νίκος Χρυσόγελος κι άλλοι ευρωβουλευτές.

Η επιδείνωση της υγείας αυξάνει το κόστος στα συστήματα υγείας. Η αύξηση, για παράδειγμα, των καρκίνων του πνεύμονα - ως αποτέλεσμα αλλαγών στον τρόπο ζωής και επιβαρυντικών περιβαλλοντικών παραγόντων - έχει εκτοξεύσει τις σχετικές δαπάνες για νοσοκομειακή περίθαλψη στην Ελλάδα. Αντί λοιπόν όλη η προσπάθεια να επικεντρώνεται στην νοσοκομειακή περίθαλψη, που έχει και υψηλό κόστος (φάρμακα, νοσηλεία), η έμφαση πρέπει να δίνεται στην πρόληψη, στην μείωση των περιστατικών μέσω της αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών παραγόντων που οδηγούν σε καρκίνους του πνεύμονα και στην έγκαιρη διάγνωση. Τα οφέλη θα ήταν προφανή και για την ποιότητα της ζωής των πολιτών και τα οικονομικά των δημόσιων συστημάτων υγείας.

Το πρόγραμμα δράσης της ΕΕ για την υγεία 2014-2020 μπορεί να έχει ελάχιστους πόρους αλλά θα μπορούσε να θέσει κατευθύνσεις και υποχρεώσεις για τα κράτη, ένα πλαίσιο δεσμεύσεων και προτεραιοτήτων που οδηγούν σε καλύτερη υγεία και τελικά σε ορθολογική χρήση των οικονομικών πόρων.

Είναι πολύ σημαντικό, στο πρόγραμμα δράσης της ΕΕ για το 2014-2020 να δοθεί έμφαση και στην ανάπτυξη των υποδομών υγείας σε νησιωτικές και οι ορεινές περιοχές, όπου συχνά οι πολίτες δεν έχουν καν στοιχειώδη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας. Πολλά ελληνικά νησιά, ακόμα και τουριστικά, δεν έχουν σήμερα γιατρούς, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να ξοδεύουν πολλά χρήματα για ιδιωτική περίθαλψη, να ταξιδεύουν πολλές ώρες και να δαπανούν πολλές μέρες από την εργασία τους και την καθημερινή τους ζωή για να έχουν στοιχειώδη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας.

«Οι υγειονομικές απειλές από διασυνοριακές μετακινήσεις, είναι ένα θέμα το οποίο μεγεθύνουν και εκμεταλλεύονται λαϊκίστικες και ακροδεξιές δυνάμεις για να κερδίσουν εκλογική επιρροή» επισήμανε ο Νίκος Χρυσόγελος. «Θα πρέπει η ΕΕ να αναπτύξει μια συνεκτική πολιτική στο θέμα αυτό προς όφελος της δημόσιας υγείας, αξιοποιώντας κατάλληλους ευρωπαϊκούς πόρους. Κάτι τέτοιο όχι μόνο θα στερούσε επιχειρήματα από ακροδεξιές και λαϊκίστικες δυνάμεις, αλλά το κυριότερο, θα βελτίωνε τα συστήματα υγείας και για τους ντόπιους και για τους μετανάστες, θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας και θα συνέβαλλε στην διάσωση των οικονομικών των νοσοκομείων με τη διοχέτευση ευρωπαϊκών πόρων σε αυτά για τις αναγκαίες ιατρικές εξετάσεις και την παροχή ιατρικών υπηρεσιών στους μετανάστες. Με ευρωπαϊκούς πόρους θα μπορούσαν, επίσης, να δημιουργηθούν δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και "βοήθειας στο σπίτι" τόσο για κατοίκους υποβαθμισμένων περιοχών όσο και για μετανάστες που κατοικούν σε αυτές τις περιοχές».