«Οι καναπεδάτοι, το ΠΑΜΕ και τα... χημικά»

Ανοικτή επιστολή του προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής (Φ.Σ.Α.), Κωνσταντίνου Λουράντου, με αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν στην πλατεία Συντάγματος την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο της πανελλαδικής απεργίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στην οποία συμμετείχαν και οι φαρμακοποιοί:

"Οι καναπεδάτοι, το "ΠΑΜΕ” και τα… χημικά

Το Σύνταγμα στις 12:00 που πήγα ήταν σχεδόν γεμάτο. Στη συμβολή των δρόμων Αμαλίας και Όθωνος είχαν ήδη φθάσει αρκετοί συνάδελφοι, θα μπορούσε όμως να ήταν περισσότεροι. Και αυτό γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει όλοι να καταλάβουμε, πως αυτές οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις που αφορούν όλους τους Έλληνες πολίτες και όχι στενά συνδικαλιστικά αιτήματα, δεν μπορούν να αφήνουν αδιάφορο κανένα.

Εντύπωση μου προξένησε η απουσία κάποιων συνδικαλιστών από αυτούς τους «πρώην λαλίστατους» που σε Γενικές Συνελεύσεις καλούσαν τους... κομματικούς τους αντιπάλους (έτσι έβλεπαν τότε κάποιους συναδέλφους τους, γιατί έτσι τους βόλευε) σε αγώνες με τους οποίους οι ίδιοι είχαν πάρει... διαζύγιο. Πού ήταν σήμερα, αλλά και τις προηγούμενες φορές που δίναμε τις μάχες μας στο Σύνταγμα; Πού ήταν αυτοί που πριν δύο περίπου χρόνια υπερέβαλαν (με λόγια πάντα) σε παληκαρισμούς και... τσαμπουκά; Που ήταν σήμερα για να ενώσουν τη φωνή τους με την δική μας και να... εισπνεύσουν τα χημικά των ΜΑΤ; Καναπεδάτοι ή φοβισμένοι; Γιατί αυτοαπομονώνονται; Τους επαναλαμβάνω για ακόμα μία φορά αυτό που είπα σε κάποιους και στο τηλέφωνο: Σήμερα δεν περισσεύει κανείς. Ελάτε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Μην κάνετε και τώρα λάθος επιλογές.

Δεν υπήρχε παλμός, γιατί δεν υπήρχαν μικρόφωνα και κεντρικός συντονισμός. Υπήρχε όμως αποφασιστικότητα. Έβλεπες σε όλους ότι δεν θα έφευγαν παρά μόνο με χημικά!

Γύρω στις 2:15 το ΠΑΜΕ, που αποτελούσε μια πολύ μεγάλη ομάδα (σίγουρα από τις ογκωδέστερες) και εξαιρετικά οργανωμένες, ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ... ΑΠΟΧΩΡΕΙ!!! Η αποχώρησή του μάλιστα έγινε συντεταγμένα, με υποδειγματική στρατιωτικού τύπου οργάνωση, υπό τις αποδοκιμασίες όλων των υπολοίπων παραμενόντων διαδηλωτών! Και να σκεφθεί κανείς ότι αποχωρώντας φώναζαν το γνωστό τους σύνθημα «εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι... κ.λ.π.»!!! Μα να καλείς τον λαό σε επανάσταση και εσύ να «την κάνεις»... τι να πω;

Μετά την ολοκλήρωση της αποχώρησης του ΠΑΜΕ, άρχισαν τα... όργανα. Τυχαίο; Οι γνωστοί και όχι άγνωστοι, έδωσαν την αφορμή που ήθελαν τα ΜΑΤ για να δράσουν, υλοποιώντας τις εντολές της Κυβέρνησης. Μέχρι τις 5:00 είχαν όλα τελειώσει. Με συνοπτικές διαδικασίες και πληθώρα χημικών, η πλατεία είχε αδειάσει.

Αυτή τη φορά δεν επέτρεψαν οι «αρχές» να δημιουργηθεί το ιατρείο-φαρμακείο στο μετρό, διότι είχαν κλείσει από το βράδυ τον σταθμό του Συντάγματος. Έτσι είχε στηθεί ένα πρόχειρο ιατρείο στο κάτω μέρος της πλατείας με ελάχιστα φάρμακα και άλλα προϊόντα πρώτων βοηθειών. Έφερα κάποια φάρμακα που μου ζήτησαν πηγαίνοντας δύο φορές στο φαρμακείο μου με τη μηχανή μου. Την τελευταία φορά, όταν επέστρεψα στην πλατεία, φέρνοντας Maalox και steri-strips από το φαρμακείο του συναδέλφου Βλασσόπουλου, η πλατεία είχε βιαίως αδειάσει. Οι μόνοι που είχαν μείνει ήταν οι διασώστες του Ερυθρού Σταυρού στο πρόχειρο φαρμακείο και τα ΜΑΤ, που διάσπαρτα... κυριαρχούσαν στον άδειο πλέον χώρο.

Έφυγα. Κατεβαίνοντας τη Συγγρού με τη μηχανή μου και περνώντας μέσα από διμοιρίες των ΜΑΤ και αναποδογυρισμένους κάδους σκουπιδιών με φωτιές, αισθανόμουν γεμάτος οργή και αγανάκτηση.

Δεν μπορεί μία χούφτα ανθρώπων, να έχουν απέναντί τους όλον τον ελληνικό λαό και να επιμένουν ότι θέλουν να τον σώσουν. Δεν μπορεί ο περήφανος ελληνικός λαός να υφίσταται τέτοιου είδους μεταχείριση από καρεκλοκένταυρους πολιτικούς που οι ίδιοι έχουν χάσει όχι μόνο την αξιοπρέπειά τους αλλά και την εμπιστοσύνη του κόσμου.

Σίγουρα, αύριο θα είμαι πάλι εκεί... για τη δική μου αξιοπρέπεια αλλά και του κλάδου...”