Πρόσφατα το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε από το 2018 να αυξηθούν οι φυσικοθεραπευτές στο σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Στόχος είναι να έρχονται εκείνοι πρώτοι σε επαφή με ασθενείς που εμφανίζουν μυοσκελετικά προβλήματα και όχι ο γιατρός.
Η πιλοτική εφαρμογή αυτού του μέτρου απέδειξε την αξία του στην αποσυμφόρηση του συστήματος υγείας και στην εξοικονόμηση πόρων ενώ επελέγη ως μόνιμη παρέμβαση στο σύστημα υγείας. Ανάλογες δυνατότητες υπάρχουν και στο ελληνικό σύστημα υγείας, καθώς οι φυσικοθεραπευτές είναι υψηλού επιπέδου και μπορούν να αποτελέσουν τον προπομπό του συστήματος σε μία σειρά από προβλήματα. Η εμπειρία δείχνει πως η επένδυση στη φυσικοθεραπεία ωφελεί σοβαρά τα συστήματα υγείας.
Ο ρόλος του
φυσικοθεραπευτή αναβαθμίζεται σε όλα τα προηγμένα κράτη ενώ τα τελευταία χρόνια, έχει διευρυνθεί και στην
Ελλάδα το πεδίο δράσης των φυσικοθεραπευτών, με ανερχόμενο τον τομέα της
παρηγορητικής θεραπείας.
Πέρα από
τους γνωστούς τομείς (μυοσκελετικά, νευρολογικά, παιδιατρικά περιστατικά), η φυσικοθεραπεία
εφαρμόζεται και σε άλλους ασθενείς με διάφορες παθήσεις, όπως ψυχιατρικές,
ουρολογικές, καρδιολογικές, αναπνευστικές, γυναικολογικές, καθώς και στη γηριατρική. Μεγάλη
έμφαση θα πρέπει να δοθεί και στην Ελλάδα στο ρόλο του φυσικοθεραπευτή στην
πρόληψη, όπως η πρόληψη πτώσεων σε ηλικιωμένους, η πρόληψη κακώσεων σπονδυλικής
στήλης σε χώρους εργασίας, η πρόληψη εκδήλωσης καρδιαγγειακών παθήσεων και
διαβήτη.
Σύμφωνα με τον κ. Λυμπερίδη, πρόεδρο του Πανελλήνιου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών (ΠΣΦ), ο φυσικοθεραπευτής έχει πολλά να προσφέρει σε τομείς που γνωρίζει πολύ καλά ενώ ο ΠΣΦ έχει προωθήσει τη γνώση για την αντιμετώπιση όλων αυτών των περιπτώσεων ασθενών, με τα οκτώ επιστημονικά τμήματα που λειτουργεί. Προϋπόθεση είναι το υπουργείο Υγείας να πειστεί για την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα του φυσικοθεραπευτή.
Οι
φυσικοθεραπευτές παρέχουν υπηρεσίες για την ανάπτυξη, διατήρηση και
αποκατάσταση της μέγιστης κίνησης και της λειτουργικής ικανότητας, για όλη τη
διάρκεια της ζωής. Αυτό περιλαμβάνει την παροχή υπηρεσιών σε περιπτώσεις που η
κίνηση και η λειτουργικότητα απειλούνται από τη γήρανση, από τραυματισμό, από
πόνο, από ασθένειες, από διαταραχές, από ειδικές καταστάσεις ή περιβαλλοντικούς
παράγοντες.
Τα παραπάνω αναφέρθηκαν σε συνέδριο το οποίο έγινε στην Αθήνα με θέμα: «Φυσικοθεραπεία στην Ευρώπη, μια αυτόνομη κλινική προσέγγιση».