Νίκος Κατσίκας

Η μουσική πορεία του Νίκου Κατσίκα ξεκινάει από το τέλος της δεκαετίας του ’80, όταν το 1987 κυκλοφόρησε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τον τίτλο «Ραδιενεργή Βροχή» σε στίχους του Φίλιππου Γράψα και δικούς του και με τραγουδιστή το Γ. Αντωνίου. Ακολούθησε, το 1994, ο δίσκος του «Σα φλιπεράκι ερωτικό» με τους ίδιους συντελεστές στιχουργικά και ερμηνευτή τον ίδιο.

Για την επόμενη δεκαετία αφιερώθηκε στο φαρμακείο του, γράφοντας όμως πάντα τραγούδια, για να επιστρέψει το 2004 με το «Αποπλάνησε μου τις αισθήσεις».

Το 2008 κυκλοφορεί την τέταρτή του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Σκωτσέζικο Ντουζ» όπου, μαζί του, συμμετέχουν η Μαντώ, η Ελένη Ροδά και ο Δημήτρης Κοντογιάννης. Την ίδια χρονιά γράφει τους στίχους για το «Στον Αιγόκερω» που περιέχεται στο τελευταίο cd της Μαντώ.

Εκτός από τις συναυλίες και την εμφάνιση σε μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης, ο Νίκος Κατσίκας έχει λάβει μέρος τέσσερις φορές στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1983, 1984, 1985, 1986), παίρνοντας τρία βραβεία, καθώς και στο Φεστιβάλ Ιθάκης το 1986.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή Χαριλάου, όπου μένω και σήμερα.

Aρχικά ήθελα να σπουδάσω Ιατρική αλλά στις εισαγωγικές εξετάσεις συγκέντρωσα μόρια με τα οποία έμπαινα οπουδήποτε εκτός Ιατρικής. Επέλεξα τη Φαρμακευτική γιατί ταίριαζε πιο πολύ με την ιδιοσυγκρασία μου.

Χρειάζονται αμοιβαίες υποχωρήσεις και από τις δύο μεριές. Δηλαδή στο φαρμακείο χρειάζομαι βοηθό και στις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες είμαι αναγκασμένος να κάνω επιλογές. Η έλλειψη χρόνου είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.

Το φαρμακείο το βιώνω αρκετά ευχάριστα, θα έλεγα, όσον αφορά το επιστημονικό του κομμάτι, δηλαδή τη διαρκή ενημέρωση πάνω σε νέα φάρμακα, σκευάσματα κτλ. καθώς και τη σχέση του φαρμακοποιού με τους πελάτες. Μου αρέσει πολύ να δημιουργώ προσωπική σχέση με τον πελάτη, να συζητώ μαζί του αυτά που τον απασχολούν, να βρίσκω λύσεις στα προβλήματά του. Αντίθετα, δεν με ενθουσιάζει το εμπορικό-επιχειρηματικό του κομμάτι και η γραφειοκρατική του δουλειά.

Το φαρμακείο μου βρίσκεται σε χωριό, στο Μικρόκαμπο του Δήμου Πικρολίμνης του Νομού Κιλκίς. Είναι μια μικρή κοινωνία και, σύμφωνα με αυτά που προανέφερα, οι σχέσεις με τους πελάτες μου είναι κάτι παραπάνω από άριστες έως γοητευτικές λόγω των ιδιαιτεροτήτων που παρουσιάζει γενικά η επαρχία. Έχω δημιουργήσει κοινωνική σχέση με όλους τους πελάτες μου ενώ έχουν υπάρξει και φιλίες στο χώρο αυτό. Σχεδόν όλοι -μια και είμαι δεκαεπτά χρόνια στο Μικρόκαμπο- γνωρίζουν τις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες, με παρακολουθούν στις εμφανίσεις μου, κυρίως στην τηλεόραση, και πολλές φορές με ρωτούν «πού εμφανίζομαι», «τι καινούριο ετοιμάζω» κτλ. Εξάλλου δεν παραλείπω να τραγουδώ στις εκδηλώσεις του Δήμου, ενώ συμμετέχω και στη Μαντολινάτα του Μικροκάμπου.

Από τα εφηβικά μου χρόνια είχα μία διαρκή τάση για έκφραση που βρήκε διέξοδο στη μουσική πρώτα, όταν βρέθηκε στα χέρια μου μια κιθάρα κι αργότερα στη σύνθεση, το στίχο και το τραγούδι. Να σημειώσω εδώ ότι πάντα άκουγα πάρα πολλή και όλων των ειδών μουσική.

Σπούδασα κλασική κιθάρα και ανώτερα θεωρητικά (αρμονία-αντίστιξη) και αργότερα φωνητική. Θεωρώ όμως ότι τα μεγαλύτερα μαθήματα τα πήρα μελετώντας τη μουσική των μεγάλων Ελλήνων δημιουργών και τραγουδώντας ο ίδιος στο πάλκο ή στο στούντιο.

Πραγματικά δεν μπορώ να ρίξω το βάρος σε κάποιο από τα τρία. Είμαι τραγουδοποιός με όλη τη σημασία της λέξης.

Υπήρξε μια μακροχρόνια αποχή από το χώρο για επαγγελματικούς λόγους και το 2004 η ολική επαναφορά με δύο δισκογραφικές δουλειές και διαρκή παρουσία στο χώρο των συναυλιών και των μουσικών σκηνών με αρκετές ενδιαφέρουσες προτάσεις και συνεργασίες.

Στη μουσική μου, πάντα πειραματίζομαι χρησιμοποιώντας στοιχεία από τη ροκ, την έντεχνη και τη λαϊκή μουσική με αποτέλεσμα οι φόρμες των τραγουδιών μου να ποικίλουν. Η στιχουργική μου γραφή, όμως, έχει σταθερό τρόπο και στιλ.

Πιστεύω ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να παίρνει σαφή θέση για όσα συμβαίνουν στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ στα τραγούδια μου. Το ότι ένας δημιουργός βασίζεται στα προσωπικά του βιώματα το θεωρώ αυτονόητο.

Ούτως ή άλλως το τραγούδι είναι προσωπική υπόθεση, μία κατάθεση ψυχής. Όταν γίνει επάγγελμα, το πράγμα διαφοροποιείται εντελώς. Νομίζω ότι ένας γνήσιος δημιουργός έχει το νου και τη γνώση να κρατήσει τις κατάλληλες ισορροπίες ώστε να μη γίνει παραγωγός μουσικών κατασκευασμάτων. Αλλιώς αποδέχεται το τίτλο του απλού εμπόρου.

Με το κοινό είχα πάντα μια αμφίδρομη σχέση, θα έλεγα μια σχεδόν ερωτική επικοινωνία. Είτε στο στούντιο, μα περισσότερο στα live, παίρνω πάντα πολλά πράγματα από την παρουσία του κόσμου, τα επεξεργάζομαι είτε την ίδια στιγμή, είτε μακροπρόθεσμα και τα επιστρέφω με το δικό μου τρόπο. Κι αυτή η σχέση με το κοινό είναι ίσως ό,τι πιο σημαντικό έχω πετύχει μέχρι τώρα.

Οι πρώτες μουσικές μου επιρροές είχαν να κάνουν με τους μεγάλους δημιουργούς της δεκαετίας ’60 και ’70, Θεοδωράκη, Χατζηδάκι, Λοΐζο, Μούτση κ.ά., καθώς και με το ρεμπέτικο, κυρίως με τον Τσιτσάνη. Αργότερα ασχολήθηκα με τα ξένα ακούσματα κυρίως του ροκ εκείνης της εποχής, Beatles, Bob Dylan κτλ.

Αυτό όμως που είχε πάντα τη μεγαλύτερη σημασία για μένα ήταν ο στίχος. Πήρα πολλά από τους νεοέλληνες ποιητές (Ελύτη, Βάρναλη, Καββαδία), αλλά και κάποιους νεότερους στιχουργούς-ποιητές, το Μάνο Ελευθερίου, τον Κώστα Τριπολίτη και τον ’λκη Αλκαίο.

Οι δύο πρόσφατες παραστάσεις που έδωσα, μια σειρά με τη Ρένα Κουμιώτη και μια με την Ελένη Ροδά, καθώς και τη δισκογραφική συνεργασία με τη Μαντώ. Πολύ μεγάλη εμπειρία και η συνεργασία στο στούντιο με σπουδαίους μουσικούς-ενορχηστρωτές όπως ο Κώστας Γανωσέλης και ο Μιχάλης Νικολούδης.

Η ελληνική μουσική σκηνή, σήμερα, πιστεύω διαθέτει πολλούς αξιόλογους νέους δημιουργούς με θαυμάσια δισκογραφία που δεν έχουν, όμως, τις ίδιες ευκαιρίες με παλαιότερες εποχές, έχοντας να αντιπαλέψουν τα ΜΜΕ -κυρίως την τηλεόραση- που προβάλλουν κατά κόρον εμπορικά μουσικά «σκουπίδια», αλλά και τη γενικότερη αδιαφορία για ποιότητα, σημάδι των καιρών, άλλωστε. Επειδή όμως θέλω να είμαι αισιόδοξος, πιστεύω ότι έστω, με αγώνα και πολλή προσπάθεια απ’ όλους εμάς που το αγαπάμε, το ελληνικό τραγούδι βρίσκει σιγά σιγά το δρόμο του.

Στην Αθήνα έχω κάνει αρκετές τηλεοπτικές εμφανίσεις και οπωσδήποτε υπάρχει πια το ενδεχόμενο παρουσίας μου σε live πρόγραμμα. Αυτό όμως εξαρτάται από το πότε θα αποφασίσουμε με την εταιρεία μου ότι υπάρχουν ώριμες συνθήκες για να πραγματοποιηθεί.