Δεν πέρασε παρά μόνο ένα δίμηνο από τότε που ο Ε.Ο.Φ. αποφάσισε να άρει την απαγόρευση που είχε εφαρμόσει στις εξαγωγές φαρμάκων και εμφανίστηκαν οι πρώτες ελλείψεις στην αγορά, σύμφωνα με παράγοντες του κλάδου. Κάποιοι προσδιορίζουν τις ελλείψεις σε περίπου 100 σκευάσματα, ενώ άλλοι ανεβάζουν το πήχη σε μεγαλύτερο αριθμό. Είναι ωστόσο πολύ δύσκολο να προσδιορίσει κανείς επακριβώς τον αριθμό των εξαγωγών που πραγματοποιούνται, καθώς ένα φαρμακείο διακινεί περί τους 7.000 κωδικούς, εκ των οποίων οι 3.000 εμφανίζουν κινητικότητα, ενώ ο μεγάλος τζίρος προέρχεται μόλις από 500 σκευάσματα.

Σύμφωνα με πηγές, φαρμακαποθήκες αγοράζουν φάρμακα από φαρμακεία, τα οποία τα κρατούν στο χέρι λόγω των οφειλών που έχουν τα φαρμακεία σε αυτές, και στη συνέχεια τα εξάγουν σε χώρες που είτε τα ίδια φάρμακα πωλούνται σε τριπλάσιες τιμές -όπως στην Κύπρο- είτε σε χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Ειδικότερα στη δεύτερη περίπτωση ακούστηκε ότι πρεσβεία ξένου κράτους, που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, ζήτησε από Έλληνα παράγοντα του κλάδου των φαρμάκων μεγάλες ποσότητες από 500 σκευάσματα.

Το θέμα είναι ότι οι φαρμακαποθήκες με αυτή την τακτική των εξαγωγών είναι κόκκινο πανί για τις φαρμακοβιομηχανίες, καθώς ουσιαστικά μπαίνουν στα δικά τους χωράφια. Όμως από την άλλη, οι φαρμακαποθήκες συνειδητά αποφεύγουν τις βιομηχανίες φαρμάκου, καθώς οι τελευταίες ενώ προ κρίσεως τους έδιναν πίστωση χρόνου έως και ένα εξάμηνο, σήμερα ακολουθούν πιεστική πολιτική για τις πληρωμές τους. Οι απαιτήσεις τους, όπως λέγεται, είναι είτε μετρητοίς -χέρι χέρι- είτε προπληρωμή πάνω από το 50% της παραγγελίας είτε με επιταγή.

Την ίδια στιγμή, λένε πηγές, οι φαρμακοβιομηχανίες, ενώ δεν καλύπτουν συνειδητά την ποσότητα της παραγγελίας -δίνουν δηλαδή μικρότερη ποσότητα προκαλώντας τεχνητή έλλειψη στα σκευάσματα- υποχρεώνουν τους συνεργάτες τους, είτε φαρμακαποθήκες είτε φαρμακεία, να προμηθευτούν προϊόντα ακόμη και αν δεν τα θέλουν προκειμένου αυτά να προβληθούν περισσότερο και να αυξήσουν τις πωλήσεις τους.