Ασθενείς έπειτα από έμφραγμα που δεν θα είχαν πάνω από δύο χρόνια ζωής κατάφεραν και επιβίωσαν χάρις μια νέα μέθοδο έκχυσης βλαστοκυττάρων που ανέπτυξαν Έλληνες και Βρετανοί.
Τα εύσημα ανήκουν στον νομπελίστα και επιβλέποντα ιατρό Sir Martin Evans, τους Έλληνες ερευνητές Κυριάκο Αναστασιάδη και Πολυχρόνη Αντωνίτση, στην καριδιοθωρακοχειρουργική κλινική του ΑΠΘ και τον καθηγητή χειρουργικής Steve Westaby από το νοσοκομείο John Radcliffe της Οξφόρδης.
Η θεραπεία έγινε τον Νοέμβριο του 2012 και τον Σεπτέμβριο του 2013 σε ασθενείς που η ζωή τους δεν θα ήταν πάνω από 24 μήνες. Η θεραπεία αφορούσε την έκχυση βλαστοκυττάρων στον ουλώδη ιστό που είχε δημιουργηθεί στον καρδιακό μυ ύστερα από το έμφραγμα όπου μειώθηκε μέχρι και 40%. Οι συμβατικές μέθοδοι με τα φάρμακα καταφέρνουν να βελτιώνουν αυτό το ποσοστό μόλις στο 10%.
Οι ασθενείς όχι μόνο έζησαν, αλλά είναι και πιο ενεργοί από πριν σύμφωνα με την επιθεώρηση του Journal of Cardiovascular Translational Research.
Ύστερα από ένα έμφραγμα ο καρδιακός μυς νεκρώνει και δημιουργείται ουλώδης ιστός. Αυτή η περίπτωση μέχρι σήμερα θεωρούταν μη αναστρέψιμη. Οι ειδικοί έκαναν έκχυση βλαστοκυττάρων κοντά στα σημεία του ουλώδους ιστού κατά την εγχείρηση στεφανιαίας παράκαμψης, το γνωστό by pass.
Ένα εξάμηνο μετά την εφαρμογή της θεραπείας η κατάσταση των ασθενών είχε ήδη βελτιωθεί, ενώ στους 12 είχε μειωθεί ο ουλώδης ιστός στην αριστερή κοιλία της καρδιάς. Στους 24 μήνες που προοριζόταν και το τέλος τους κανονικά, η καρδιακή λειτουργία των ασθενών είχε βελτιωθεί κατά 30% ενώ στους 36 μήνες κανένας δεν είχε υποστεί κάποιο νέο καρδιαγγειακό επεισόδιο.