Μπορεί το φαρμακείο να παίζει μουσική;

Κενό φαίνεται πως υπάρχει στη νομοθεσία σχετικά με το αν τα φαρμακεία οφείλουν να πληρώνουν τέλη πνευματικών δικαιωμάτων των καλλιτεχνών, όταν έχουν ανοιχτό το ραδιόφωνο στο χώρο. Αν και υπάρχουν κάποιες νομικές διατάξεις που ενδεχομένως να απαλλάσσουν τους φαρμακοποιούς από μια τέτοια υποχρέωση, το τοπίο δείχνει να είναι θολό. 

Ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε μια εκπρόσωπο οργανισμού που διαχειρίζεται τα δικαιώματα των μουσικών, ερμηνευτών και παραγωγών εικόνας και ήχου να ζητήσει από εναν φαρμακοποιό στο κέντρο της Αθήνας, αναδρομικά τέλη ύψους περίπου 700 ευρώ, αφού διαπίστωσε ότι στο φαρμακείο ακουγόταν μουσική από ραδιόφωνο. Όπως αναφέρει ο ίδιος στο f.daily:

«Χτύπησε το τηλέφωνο και μια εκπρόσωπος ενός σχετικού οργανισμού με ενημέρωσε ότι άλλος υπάλληλος του οργανισμού επισκέφτηκε ως πελάτης το φαρμακείο και διαπίστωσε ότι ακούγεται η μουσική. Αυτό υπόκειται στο νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων, όπως ανέφερε, λέγοντάς μου ότι αν δεν πληρώσω το τέλος θα μου επιβληθεί πρόστιμο. Τη ρώτησα αν υπάρχει αρχείο του ήχου, αν ο υπάλληλος ήταν εν υπηρεσία και γιατί δεν με ενημέρωσε ότι έγινε καταγραφή του συμβάντος. Οι απαντήσεις της ήταν ασαφείς». 

Σύμφωνα με το σχετικό νόμο 2121/1993 (δείτε εδώ ) «επιτρέπεται, χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή στο μέτρο που δικαιολογείται από τον επιδιωκόμενο σκοπό: α) η αναπαραγωγή και η διάδοση στο κοινό, για λόγους περιγραφής επίκαιρων γεγονότων με μέσα μαζικής επικοινωνίας έργων, που βλέπονται ή ακούγονται κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου γεγονότος». 

Επιπλέον υπάρχει η απόφαση ευρωπαϊκού δικαστηρίου από το 2012 (δείτε τη εδώ) σχετικά με αντίστοιχη υπόθεση ενός οδοντιάτρου στην Ιταλία, ο οποίος αθωώθηκε διότι αποδείχθηκε ότι η μουσική που ακουγόταν στο οδοντιατρείο δεν θεωρήθηκε «παρουσίαση στο κοινό» και δεν είχε κερδοσκοπικό χαρακτήρα. 

Η δικαστική απόφαση είχε επισημάνει χαρακτηριστικά: «Ο οδοντίατρος, ο οποίος προβαίνει σε δωρεάν μετάδοση φωνογραφηµάτων στο οδοντιατρείο του, από την οποία επωφελούνται οι πελάτες του ανεξαρτήτως της βουλήσεώς τους, δεν πραγματοποιεί παρουσίαση στο κοινό κατά την έννοια του δικαίου της Ένωσης».

Κατέληγε δε ότι: «η εν λόγω μετάδοση δεν γεννά δικαίωμα εισπράξεως αμοιβής εκ μέρους των παραγωγών φωνογραφημάτων».