Μελαγχολία στο Βόσπορο

Φθινόπωρο στον Βόσπορο. Φθινόπωρο και στις ψυχές µας.
Φύσα αεράκι το συννεφάκι να ξεπροβάλει η Αγια-Σοφιά.
Στο Φανάρι, στο Πατριαρχείο, τα πλακόστρωτα σοκάκια θυµίζουν εµάς.
Κεράκι στη θεία λειτουργία.
Συγκίνηση µεγάλη, αλλά ο Μουεζίνης µάς θυµίζει πού βρισκόµαστε.

Instabul. Εις την Πόλη! Ελλάδα κι όµως Τουρκία!
Μεγάλη του Γένους Σχολή! Τα λόγια περιττεύουν! Οι οµιλίες επιβλητικές σαν το περιβάλλον! Συγκίνηση σε µια κατανυκτική ατµόσφαιρα βαριά!
Κεµάλ Ατατούρκ δεξιά. Δάσκαλοι της Μεγάλης του Γένους Σχολής αριστερά.
Ελλάδα κι όµως Τουρκία! Δάκρυ βουβό και µέσα του οι χαµένες πατρίδες.
Ξεκίνα, καραβάκι µου, για τα µαγευτικά ερωτικά στενά του Βοσπόρου.
Μιναρέδες αριστερά, µπλε τζαµί δεξιά, Αγια-Σοφιά µπροστά.
Σπίτια πολύχρωµα σαν τους πίνακες του Picasso, όλα µέσα στα ιστορικά νερά του Βοσπόρου!
Στα Πριγκιπόννησα η µαγεία της φύσης σε όλο της το µεγαλείο!
Νησιά για να µας θυµίζουν τους εξόριστους Πρίγκιπες, το µοναστήρι του Αϊ-Γιώργη του στρατηλάτη και τις παλιές ξύλινες καλοκαιρινές επαύλεις των Ελλήνων πριν από τον ξεριζωµό.

Σχολή της Χάλκης. Κατάθεση ψυχής και ονείρων. Στα µαύρα παλιά θρανία θαρρείς πως ξεπροβάλλουν οι µαθητικές ποδιές µε τους δασκάλους της εποχής και το καµπανάκι του Σχολαρχείου να χτυπά για διάλειµµα. Όλα εκεί, αλλά άδεια. Μόνον τα θρανία και οι αίθουσες αλλά χωρίς παιδικές φωνές.
Κωνσταντινούπολη. Η πόλη της ιστορίας και του µύθου. Όνειρο των εθνικών ελπίδων, στέκεται εκεί αρχοντικά, πανέµορφη, για να µας θυµίζει πικρά την κάποτε Βασιλεύουσα και το χαµένο βυζαντινό µεγαλείο.
Γλυκιά µελαγχολική επιστροφή από την Κωνσταντινούπολη, την Πόλη των Πόλεων, στην Αθήνα, όπως γλυκός και µελαγχολικός ο Βόσπορος!

[ Κωνσταντίνος Σ. Κοντός ]
φαρµακοποιός
Πλάτωνος 127, Καλλιθέα