Κλειστά επαγγέλματα ή καινούργιες πορείες;

Μέσα στα πολλά μέτωπα που έχει ανοίξει η κυβέρνηση, είναι και το άνοιγμα των «κλειστών επαγγελμάτων», δηλαδή η άρση όλων των περιορισμών σε μερικά από τα επαγγέλματα όπως των φαρμακοποιών, συμβολαιογράφων κ.α.

Σχετικά με το επάγγελμα του φαρμακοποιού, θα ήθελα να τονίσω ότι η όποια περαιτέρω αύξηση του αριθμού των φαρμακειών δεν θα είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα επάνω στα οποία στηρίζει η κυβέρνηση τη συγκεκριμένη απόφαση της. Καλό και αναγκαίο, θα ήταν να ασχοληθεί η κυβέρνηση και να βρει τρόπους στήριξης της βιωσιμότητας των φαρμακειών σε όλη την χώρα, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της πρωτοβάθμιας φαρμακευτικής περίθαλψης στην Ελλάδα.

Η χώρα μας έχει την ιδιαιτερότητα της υπέρ πληθώρας φαρμακειών, που αναπτύσσονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Όπως ο Βουλευτής Επικρατείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Ηλίας Μόσιαλος σε δηλώσεις του τονίζει «το άνοιγμα του επαγγέλματος θα προσθέσει ακόµη περισσότερα φαρµακεία στην ήδη υπερφορτωµένη ελληνική αγορά, στην Ελλάδα αντιστοιχούν 96 φαρµακεία ανά 100.000 κατοίκους, ενώ σε χώρες πολύ πιο προηγµένες, αντιστοιχούν 45 φαρµακεία στους 100.000 κατοίκους στο Βέλγιο, 21 στην Γερµανία και µόλις 7 και 5 σε Δανία και Σουηδία αντίστοιχα. Επιπλέον, οι φαρµακοποιοί δεν δύνανται να µειώσουν τις τιµές στο πλαίσιο ενός υγιούς ανταγωνισµού, αφού αυτές ορίζονται από το υπουργείο Οικονοµίας».

Σε ότι δε αφορά την έννοια του κλειστού επαγγέλματος, σαν κλειστό επάγγελμα, ορίζεται εκείνο το επάγγελμα που έχει συγκεκριμένο αριθμό αδειών χωρίς την δυνατότητα να το ασκήσουν άλλοι. Αντίθετα στην περίπτωση των φαρμακειών δεν υφίσταται τέτοιος περιορισμός , και είναι σε όλους γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει χιλιάδες νέα φαρμακεία σε ολόκληρη τη χώρα. Υπάρχει προγραμματισμός στο θέμα της τοποθεσίας, ιδρύονται στην περιφέρεια, αποτρέποντας τη συγκέντρωση φαρμακείων στα μεγάλα αστικά κέντρα, προς όφελος της υπαίθρου. Για τον λόγο λοιπόν αυτόν υπάρχει φαρμακείο σε νησιά όπως το Καστελόριζο ή οι Λειψοί. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με την κοινοτική οδηγία 123/2006 περί κλειστών επαγγελμάτων, εξαιρεί ρητά και σαφώς τα φαρμακεία από την κατηγορία αυτή. Επιπρόσθετα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με πρόσφατη απόφασή του καθόρισε ότι τα γεωγραφικά και δημογραφικά κριτήρια στην ίδρυση των φαρμακείων είναι συμβατά με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Σήμερα στην Ελλάδα εφαρμόζεται η κοινοτική νομοθεσία που αφορά στις φαρμακευτικές υπηρεσίες, όπως και σε όλες τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες. Οι φαρμακοποιοί είναι λειτουργοί της δημόσιας υγείας. Θα συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον Έλληνα πολίτη, καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο και στις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες, ενώ θα βρεθούν κοντά στην Πολιτεία για όσα μέτρα αποσκοπούν στη βελτίωση της παρεχόμενης φαρμακευτικής περίθαλψης.

Τώρα από την άλλη μεριά, από την μεριά δηλαδή της Πολιτείας, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η Πολιτεία που ορίζει όλες αυτές τις παραμέτρους που αφορούν το επάγγελμα μας, θα πρέπει πρώτη να εφαρμόσει της δικές της υποχρεώσεις προς εμάς τους φαρμακοποιούς, που σημειωτέον είμαστε οι πιο συνεπείς οικονομικά πολίτες αυτής της χώρας, μιας και το 85-90% της εργασίας μας αφορά τα ασφαλιστικά ταμεία και στο τέλος κάθε μήνα με τιμολόγια είσπραξης προς αυτά αξιώνουμε να πληρωθούμε, όπως η ίδια η πολιτεία με νόμους μας ψήφισε για να εφαρμόσει. Όμως δυστυχώς τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά..

Η κυβέρνηση αξιώνει από τις επιχειρήσεις να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές, απειλώντας με κλείσιμο όσες δεν συμμορφωθούν, τα ασφαλιστικά ταμεία οδηγούν στα βάραθρα της οικονομικής απαξίωσης και εν τέλει σε κλείσιμο χιλιάδες φαρμακεία στα οποία χρωστούν εκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα, η καθυστέρηση αποπληρωμής σε πολλές περιπτώσεις ασφαλιστικών ταμείων αγγίζει τους επτά με οκτώ μήνες ενώ υπάρχει οργανισμός που έχει να καταβάλει οποιαδήποτε οφειλή του από το 2008. Την ίδια ώρα, τόσο οι φαρμακοβιομηχανίες και οι φαρμακαποθήκες όσο και η εφορία ζητούν επιτακτικά από τους φαρμακοποιούς να αποπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, ενώ δεν έχουν εισπραχθεί τα χρήματα από την πώληση των φάρμακων σε ασφαλισμένους.

Το φθινόπωρο η κυβέρνηση θα πρέπει να αντιμετωπίσει άλλο ένα μέτωπο.. Το μέτωπο των κινητοποιήσεων του κλάδου μας, μιας και η δημιουργηθείσα κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο. Δεν πάει άλλο. Όταν οι φαρμακευτικές εταιρείες και αποθήκες ζητούν την αποπληρωμή των φαρμάκων από 1 έως 30 ημέρες για να τους χορηγήσουν νέα, ενώ άλλες φαρμακευτικές εταιρείες απαιτούν πληρωμή τοις μετρητοίς ώστε να αποστείλουν τα φάρμακα. Και από την άλλη, τα ασφαλιστικά ταμεία καθυστερούν υπερβολικά (για πρώτη φορά η καθυστέρηση αγγίζει τα σημερινό δεδομένα) να εξοφλήσουν τους λογαριασμούς. Κάτι πρέπει να γίνει.

Σημειώνεται ότι το 52% των φαρμακοποιών σήμερα έχει αποταθεί στην Τράπεζα που εξοφλούνται οι λογαριασμοί του ΟΠΑΔ εκχωρώντας τα τιμολόγια, ώστε να πληρώνονται από αυτήν, καταβάλλοντος τον ανάλογο τόκο. Πολλοί φαρμακοποιοί, δηλαδή, ειδικά για το Δημόσιο (ΟΠΑΔ) έχουν εκχωρήσει τα τιμολόγια τους -από τον Ιανουάριο μέχρι και σήμερα- στην τράπεζα, έχουν πάρει τα χρήματα και πληρώνουν συνέχεια τόκους, μέχρις ότου το Δημόσιο πληρώσει τις τράπεζες.

Οι οφειλές των ταμείων προς τα φαρμακεία σε ολόκληρη την χώρα φτάνουν τα 117.833.033,38 ευρώ, με το Δημόσιο να κατακτά για άλλη μια φορά την πρώτη θέση οφείλοντας 100 εκατ. ευρώ από τις αρχές του έτους έως τον Μάιο, και ακολουθούν το ταμείο των εργαζομένων στον ΟΤΕ (ΤΑΥΤΕΚΩ-ΤΑΠΟΤΕ) με 5,3 εκατ. ευρώ, ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών με 2,9 εκατ. ευρώ, το ταμείο των γιατρών (ΕΤΑΑ-ΤΣΑΥ) με 1,9 εκατ. ευρώ, το ταμείο των εργαζομένων της ΔΕΗ (ΤΑΥΤΕΚΩ-ΔΕΗ) με 1,4 εκατ. ευρώ, ο Τομέας Υγείας Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων με 1,29 εκατ. ευρώ, το ταμείο των εργαζομένων της Εμπορικής Τράπεζας (ΤΑΥΤΕΚΩ-ΤΑΠΕΤΕ) με 1,2 εκατ. ευρώ, καθώς και άλλοι εννέα οργανισμοί, των οποίων οι οφειλές φτάνουν τα 3,75 εκατ. ευρώ.

Κλείνοντας θέλω να συμφωνήσω με τον συμπολίτη μας ο κ. Ν.Θ.Σωτηρίου ο οποίος σε άρθρο του σε τοπική εφημερίδα του Βόλου στις 30 Ιουλίου 2010, αναφέρει ότι τα κλειστά επαγγέλματα είναι το τελευταίο οχυρό άμυνας της μικρομεσαίας ελληνικής επιχείρησης, και ότι θα πρέπει να αντισταθούμε στην προσπάθεια που γίνεται για την απαξίωση σειράς επιστημονικών και παραγωγικών κλάδων της ελληνικής κοινωνίας, γιατί έτσι οδηγείται σε αδιέξοδα.

Ο φαρμακοποιός δεν ευθύνεται για την ακρίβεια στην αγορά, για την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων και τέλος για τις οποίες πιθανές βλέψεις μεγαλοεπιχειρηματιών, φαρμακέμπορων για την αγορά και τη διακίνηση του φάρμακου στην χώρα μας. Όμως με τα μέτρα που βάζει η κυβέρνηση ο φαρμακοποιός πλήττεται ανεπανόρθωτα, συρρικνώνεται, και το ελληνικό φαρμακείο, το φαρμακείο της ελληνικής γειτονιάς, της διπλανής πόρτας αφανίζεται. Και αυτό δεν θα το δεχθούμε.

Πρόσφατα, στις αρχές Μαΐου, δείξαμε τον τρόπο με τον οποίο ξέρουμε να αντιστεκόμαστε.. Ας ελπίσουμε ότι την τελευταία ώρα η κυβέρνηση θα ξαναμελετήσει της θέσεις της και θα διαφοροποίησει τις προθέσεις της για το καλό όλων μας, και κυρίως της Ελληνικής Κοινωνίας.