Κανείς δεν ακούει...

Γιατί, αλήθεια, δεν ακούμε; Από μια άποψη, ίσως, γιατί σε αυτήν τη δύσκολη ζωή έχουμε ανάγκη να αφεθούμε στην ευκολία που δείχνουν κάποιες στιγμές τα πράγματα, να ξαποστάσουμε σε νίκες πρόσκαιρες ή να αφεθούμε στο επουσιώδες, δίνοντας στην ψυχή μας μικρές ανάσες.

Από μια άποψη, ίσως, γιατί σε αυτήν τη δύσκολη ζωή έχουμε ανάγκη να αφεθούμε στην ευκολία που δείχνουν κάποιες στιγμές τα πράγματα, να ξαποστάσουμε σε νίκες πρόσκαιρες ή να αφεθούμε στο επουσιώδες, δίνοντας στην ψυχή μας μικρές ανάσες.

Αν τα πράγματα έχουν έτσι, στην επαγγελματική νίκη από την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν πρέπει για πολύ να ακουμπήσουμε. Ναι, το Δικαστήριο τάχθηκε σαφώς υπέρ της διατήρησης μιας εύλογης και απολύτως τεκμηριωμένης «προστασίας» του φαρμακείου, ναι, δέχτηκε ότι τα φαρμακεία πρέπει να παραμένουν στα χέρια επιστημόνων φαρμακοποιών για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας. Όμως, όπως τονίσαμε και στο προηγούμενο σημείωμά μας, αυτή η απόφαση δεν δεσμεύει τις κυβερνήσεις των χωρών-μελών της Ε.Ε. και είναι κυρίως το σκεπτικό της που έχει αξία και συνιστά μια σημαντική δεοντολογική παρακαταθήκη στην επαγγελματική προοπτική.

Όμως, το καλοκαιράκι είναι εδώ χαλαρό, αλαφρύ κι αναποφάσιστο. Κι αν «κανείς δεν ακούει», ας σηκώσουμε το βάρος του «πρέπει». Πρέπει να ξαναπούμε τα πράγματα που έχουν ήδη ειπωθεί, να ξαναβρούμε τους μεγάλους μας στόχους. Σύμφωνοι, ας αφήσουμε τη δράση για το φθινόπωρο. Ωστόσο, τα μεγάλα θέματα για το μέλλον μας, σκεφθείτε, είναι εδώ:

• Ο επαγγελματικός πληθωρισμός.

• Τα προβλήματα στη σχέση μας με την κοινωνική ασφάλιση, τον κυριότερο πελάτη των φαρμακείων μας.

• Οι αλλαγές στο φάρμακο, στη μεγαλύτερη και σημαντικότερη μερίδα της επαγγελματικής μας ύλης.

Σκεφθείτε τα ένα προς ένα. Ο επαγγελματικός πληθωρισμός καταρχήν μοιάζει αναπόφευκτος. Όλες οι έρευνες απεικονίζουν (της Hellas Stat η τελευταία) διαχρονική αύξηση του αριθμού των φαρμακείων. Οι μάχες που πέρασαν και οι νέες που έρχονται (στις 27 Οκτώβρη, στο Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνεται η συνταγματικότητα των πληθυσμιακών περιορισμών) δόθηκαν και θα δοθούν για να κερδίσουμε χρόνο. Όχι για να τον σπαταλήσουμε, όπως κάναμε μέχρι τώρα, αλλά για να τον χρησιμοποιήσουμε ώστε να διαχειριστούμε και να επιλέξουμε νέες μορφές οργάνωσης των φαρμακείων μας, τέτοιες που θα ελαχιστοποιήσουν τους κραδασμούς από τον αυξανόμενο ενδοκλαδικό ανταγωνισμό, αλλά και από την προσπάθεια διείσδυσης στο χώρο μας των μεγάλων ιδιωτικών κεφαλαίων.

Όσο για τα προβλήματα στη σχέση μας με την κοινωνική ασφάλιση, ήδη υπαρκτά (καθυστέρηση πληρωμών, περικοπές συνταγών κτλ.), θα οξύνονται όλο και περισσότερο σε ευθεία και άμεση συνάρτηση με τη διαχρονική αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης. Ο αγώνας που δίνεται μέχρι σήμερα αναλώνεται σε μάχες εκ του συστάδην με τα ασφαλιστικά ταμεία, για την ανακούφιση των συμπτωμάτων μιας κρίσης που σοβεί και απειλεί στο μέλλον με δραματική μείωση του τζίρου μας. Χωρίς να σταματάμε να διεκδικούμε αυτά που δικαιούμαστε, θα πρέπει παράλληλα να επεξεργαστούμε θέσεις και προτάσεις με στόχο τη στήριξη και διαφύλαξη των ουσιωδών και σημαντικών μιας απαραίτητης και για τα δύο μέρη συνεργασίας.

Τέλος, σε μόλις 5 χρόνια από τώρα, το 2014, τα 6 πρώτα φάρμακα, από άποψη αριθμού πωλήσεων παγκοσμίως, θα είναι βιολογικής προέλευσης. Επιπρόσθετα, τα μισά τουλάχιστον (50%) από τα 100 πιο «ευπώλητα» φάρμακα θα είναι βιοτεχνολογικά, επισημαίνει εκτίμηση, στην οποία οδηγεί ανάλυση της Evaluate Pharma. Σε 5 χρόνια θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε στις αυξημένες απαιτήσεις συντήρησης, φύλαξης, διαχείρισης των βιοτεχνολογικών φαρμάκων. Να κάνουμε μέχρι τότε τις αλλαγές που θα απαιτηθούν στη δομή και στη λειτουργία των φαρμακείων μας. Και πρώτα από όλα στην επιστημονική μας κατάρτιση και επιμόρφωση.

Έρχονται μέρες δύσκολες, απαιτητικές. Με ερωτήματα που δεν έχουν βρει ακόμα την απάντησή τους και αναζητούν τη λύση τους σε ένα σχέδιο δράσης που είναι ανάγκη αδήριτη να εκπονήσει η ανώτερη συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Ένα μακρόπνοο σχέδιο στρατηγικής που η προγραμματική του αρχή θα ’χει μία και μόνο προτροπή: Μελετήστε σε βάθος τα προβλήματα, προτείνετε λύσεις, δοκιμάστε τις, διαπραγματευτείτε, δείξτε θέληση και ικανότητα για την εφαρμογή τους. Ξεφύγετε από το μονοδιάστατο μοντέλο καθοδήγησης, δώστε χώρο στις νέες δημιουργικές δυνάμεις του κλάδου, αφήστε να εκφραστούν όλες οι επαγγελματικές και ιδεολογικοπολιτικές συνιστώσες, αφήστε στην άκρη τα μικροσυμφέροντα και τις μικροπολιτικές. Δώστε όραμα και έμπνευση στους νέους.