Ιστορία του φυσιολογικού ορρού

Ήθελα να 'ξερα ποιος μου έδωσε ουδέτερο άρθρο. Με εκνευρίζει αφάνταστα όπως με εκνευρίζουν όλες οι λέξεις με ουδέτερο άρθρο. Με παραπέμπουν σε αντικείμενα που η αξία τους προκύπτει από τη χρησιμότητα τους. Να, πάρτε για παράδειγμα τη λέξη παιδί. Το παιδί είναι γένους ουδετέρου, γιατί η χρησιμότητα του έγκειται στο διακαή μας πόθο να μας μοιάσει, άρα είμαστε σωστοί, μεγάλοι, τρανοί, και αξεπέραστοι! Δεν θα τον πετύχω αυτόν που άλλαξε άρθρο στο παιδί και το έκανε ουδέτερο στα νέα Ελληνικά; Θα τον κάνω…του αλατιού!

Να, τώρα μάθατε το όνομα μου. Τουλάχιστον στη γενική έχω ελπίδα κύριε Μπαμπινιώτη; Εκεί το ουδέτερο γίνεται αρσενικό . Το τίμημα βέβαια είναι ότι ως αρσενικό χάνεις λίγη από τη χρησιμότητα σου. Ρωτείστε για παράδειγμα παντρεμένες γυναίκες τι γνώμη έχουν για τους άντρες, και θα σας πουν με μια φωνή ότι είναι όλοι τους άχρηστοι! Ε, κάτι τέτοια ακούω, και προτιμώ να είμαι το ουδέτερο αλάτι, παρά ο άχρηστος κος Αλατοπιπερόπουλος. Γιατί εδώ πού τα λέμε, από χρησιμότητα σκίζω! Ρωτήστε το Μαμαλάκη να σας πει εάν γίνεται νόστιμο, φαγητό χωρίς αλάτι. Ρωτήστε έναν οδηγό, για το πόσο χρήσιμο είναι το να ρίχνουν αλάτι στους δρόμους, όταν έχει χιονίσει. Ρωτήστε έναν χημικό να σας πει πως φτιάχνεται η σόδα. Ρωτήστε έναν παπά να σας πει το ποιος είπε ότι οι χριστιανοί αποτελούν το άλας της ζωής. Ρωτήστε έναν φαρμακοποιό να σας πει πως φτιάχνεται ο φυσιολογικός ορός. Κι αν σας αρέσουν τα τραγούδια της δεκαετίας του 60 τραγουδήστε μαζί μου το Sapore di Sale (Γεύση από αλάτι)! Ρωτείστε το καμάρι σας, που δίνει πανελλαδικές εξετάσεις, τι μας κάνει οξύ και βάση, και θα σας απαντήσει αλάτι και νερό. Κι άμα περάσει στο πανεπιστήμιο, ρωτήστε έναν οικονομολόγο πώς λέγεται η λέξη μισθός στα Αγγλικά και θα σας απαντήσει ότι λέγεται Salary, που είναι παράγωγο της λατινικής λέξης Sal, που σημαίνει αλάτι. Μάλιστα! Ξέρατε ότι κάποτε ήμουνα τόσο σπουδαίο που οι Ρωμαίοι στρατιώτες πληρώνονταν σε αλάτι αντί σε χρήμα; Γι αυτό και τους στρατιώτες παλιά τους λέγανε σολδάτους!

Με τούτα και μ’ εκείνα που σας είπα, μου κότσαραν το ουδέτερο άρθρο. Οι άνθρωποι βλέπετε όταν με βάφτιζαν ασχολήθηκαν με τη χρησιμότητα μου κι όχι με τα πάθη μου. Γιατί εγώ, έχω πάθη και μάλιστα ουκ ολίγα. Οι μεγάλες στιγμές της ιστορίας μου ήταν στιγμές πάθους κι όχι χρησιμότητας. Αλλά μια που βλέπω ότι τουλάχιστον σας αρέσει να με γεύεστε στο στόμα σας παρότι είμαι αλμυρό, θα σας εξομολογηθώ τα πάθη και τις προσωπικές μου αδυναμίες…

Κατ αρχάς, μάθετε ότι ζηλεύω πολύ. Ζηλεύω τα κρύσταλλα. Το ξέρατε ότι ανήκω στην κατηγορία των κρυστάλλων; Αυτοί που με βρίσκουν στα ορυχεία και τις αλυκές το ξέρουν. Ο υπόλοιπος κόσμος, δυστυχώς όχι. Έτσι κι αλλιώς δεν αλλάζει τίποτε. Δηλαδή τώρα που το μάθατε τι θα πείτε, ότι εσείς δεν θα ξαναβάλετε κρύσταλλο Σβαρόφσκι στο φαγητό σας; Κατάρα στη χρησιμότητα! Το Σβαρόφσκι δεν τρώγεται, ενώ εγώ… είμαι το αντικείμενο του πόθου στις συνταγές του Μαμαλάκη!

Κάτι άλλο που σίγουρα πρέπει να ξέρετε για μένα είναι ότι πληγώνομαι εύκολα από τους ανθρώπους γιατί ενώ στην αρχή με θαυμάζουν, στη συνέχεια απλώς με χρησιμοποιούν. Θυμάμαι ένα περιστατικό στην ιστορία μου, που συνέβη γύρω στα 1770. Ήταν ένας φαρμακοποιός, ο G. Rouelle, που κόντεψε να χωρίσει τη γυναίκα του εξαιτίας μου, γιατί αρνούταν να με πετάξει από το κομοδίνο της κρεβατοκάμαρας τους. Φυσικά και τον είπε άχρηστο! ’τιμο Σβαρόφσκι! Τι σας έλεγα πριν; Ο G. Rouelle με πήρε στο φαρμακείο του και με παρατηρούσε καθημερινά. Ο πόθος του για μένα φούντωνε μέρα με τη μέρα, κι εγώ με τη σειρά μου καμάρωνα γι αυτό. Ώσπου , μετά από καιρό, ο φαρμακοποιός άρχισε να ανακατεύει μπουκάλια κοιτώντας με το γνωστό φλογερό του βλέμμα. Θα είμαι η μούσα του, σκέφτηκα. Ωπ! να σου και η λέξη με το άρθρο γένους θηλυκού! Ώσπου μια μέρα, μου φέρνει δίπλα μου δέκα μπουκάλια με κρυστάλλους που…διάβολε! Μου μοιάζουν καταπληκτικά! 'Αρχισε να με πιάνει η ζήλια μου γιατί ο Rouelle τα αποκαλούσε όλα άλατα! Τόσοι φαρμακοποιοί υπήρχαν στο Παρίσι, ήταν ανάγκη να πέσω σε αυτόν που ανακάλυψε ότι ένα οξύ σαν το ακουαφόρτε, και μια βάση σαν την ποτάσα μας δίνουν εάν τα ανακατέψουμε αλάτι και νερό; Μα με το μυστικό που ανακάλυψε αυτός ο καταραμένος φαρμακοποιός, οι άνθρωποι ανακάλυψαν πώς να φτιάχνουν τα άλατα στο εργαστήριο! Από τη φαρμακευτική θα ξεπεταχτεί η χημεία, θα έρθει το νάιλον, τα πλαστικά, τα Σόδομα, το Γόμορρα! Δεν άκουσε τίποτα από όλα αυτά. Ο μύθος μου ως πολύτιμο κρύσταλλο, κατέρρευσε όταν ο φαρμακοποιός αυτός έμαθε στους ανθρώπους πώς να με φτιάχνουν κατά βούληση.

Θα πέθαινα από το κακό μου εάν δεν με περιμάζευε ένας άλλος άσημος φαρμακοποιός που έμελλα εγώ να τον κάνω διάσημο: Ο Nicolas Leblanc. Με έβαλε στο φαρμακείο του και μου είπε ιστορίες από τα παιδικά μου χρόνια που τις είχα ξεχάσει: Ο Ιπποκράτης, ο Διοσκουρίδης , και ο Γαληνός, με χρησιμοποιούσαν σαν αποχρεμπτικό, αποσυμφορητικό και καθαρτικό. Όλα με μένα τα ξεβουλώνανε δηλαδή! Τον μεσαίωνα, με βρήκε αυτός ο αλχημιστής , ο Παράκελσος στα ούρα και αμέσως , σαν καλός φαρμακοποιός έφτιαξε πέντε έξι συνταγές που κάνανε τον κόσμο να κατουριέται στην κυριολεξία μόλις με έπινε διαλυμένο σε νερό! Α, ήταν κι ένας παλαβός φαρμακοποιός ο Βenini….. όχι, όχι Paulini λεγότανε. Αυτός, δημοσίευσε ένα βιβλίο στο οποίο με σύστηνε, μαζί με ό,τι φαρμακία του κατέβαινε στο κεφάλι, αλλά τον πήρανε με τις πέτρες τελικά.. Εκεί όμως που έδειξα την αξία μου ήτανε με τον Ναπολέοντα, τον Βοναπάρτη, που ηττήθηκε στη Ρωσία, επειδή έλειπα από το την τροφή και άρα από το αίμα των στρατιωτών του, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να κλείσουν οι πληγές τους . Γι αυτό και πέθαιναν…

Θάμπωθηκα τόσο πολύ με τη διήγηση του Leblanc που τον βοήθησα να συνθέσει σόδα με πρώτη ύλη εμένα. Ο Nicolas Leblanc έγινε τόσο πλούσιος και διάσημος, που έκλεισε το φαρμακείο του κι άνοιξε βιομηχανία παραγωγής σόδας. Οι χημικοί ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ με μένα, που με μελέτησαν από την αρχή, και ανακάλυψαν τα ιόντα, ενώ οι φαρμακολόγοι ανακάλυψαν την ομοιόσταση. Αυτοί πάλι, το είπαν σε δυο ’γγλους Ιατρούς τους Lewis και Latte που με τη βοήθεια του αγνώστου φαρμακοποιού ανακάλυψαν το ισοτονικό μου διάλυμα . Και έτσι απέκτησα κι εγώ, το ουδέτερο αλάτι, ένα αρσενικό άρθρο και όνομα: Φυσιολογικός ορρός. Με απλά λόγια, ο φυσιολογικός ορρός είναι διάλυμα 0.9% αλατιού σε νερό.

Και μια που το ρίξαμε στα φαρμακευτικά, να σας εξομολογηθώ και το τελευταίο πάθος μου. Τσιμπάω! Ναι, καλά διαβάζετε. Τσιμπάω! Τσιμπάω την πίεση σας όταν με τρώτε χωρίς σεβασμό. Τι περιμένατε δηλαδή να μην τσιμπάω; Δε φτάνει που δεν με θεωρείτε κρύσταλλο, έτσι θα σας αφήσω, να με τρώτε ανεξέλεγκτα; Γι αυτό εάν με σέβεστε πραγματικά, μη με τρώτε πολύ. Μη με τρώτε καθόλου εάν έχετε υπέρταση, ή εάν ο ιατρός σας, σάς έχει συστήσει κορτιζόνη.

Αποχαιρετώντας σας φίλοι μου, θα σας συμβούλευα να κοιτάξτε να μάθετε κάτι από εμένα, το ταπεινό αλάτι που κατάφερε να γίνει ο φυσιολογικός ορρός: Στη ζωή, υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: Οι ακραίοι και οι μεσαίοι. Οι πρώτοι, λέγονται έτσι γιατί κάνουν ακραία πράγματα. Εάν κερδίσουν, γίνονται ήρωες. Και τότε έρχονται οι μεσαίοι και τους ζητωκραυγάζουν, και τους επευφημούν, και τους αντιγράφουν. Εάν όμως χάσουν, τότε λέγονται τυχοδιώκτες η τρελοί, η απροσάρμοστοι. Και τότε έρχονται πάλι οι μεσαίοι και τους λοιδορούν. Γι αυτό, σας εύχομαι όχι μόνο να βάζετε πάντα λίγο αλάτι στο πιάτο σας, αλλά και να βάζετε πάντα λίγο αλάτι στη ζωή σας. Πιστέψτε με! Εάν δεν βάλετε, δεν θα καταφέρετε ποτέ να αλλάξετε τη σημασία του αρσενικού ή θηλυκού άρθρου σας.

Καλό και αλμυρό καλοκαίρι