Από το 2008, πάνω από ένα εκατομμύριο χρήστες του διαδικτύου, οι περισσότεροι ελάχιστα εξοικειωμένοι με τη βιοχημεία, έχουν πειραματιστεί με την αναδίπλωση πρωτεϊνών, στο πλαίσιο ενός παιχνιδιού στον υπολογιστή τους. Οι παίκτες έρχονται αντιμέτωποι με τρισδιάστατα μοντέλα πρωτεϊνών, τα οποία μπορούν να διπλώσουν με διάφορους τρόπους, χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα εργαλεία και βαθμολογούνται ανάλογα με την ποιότητα του έργου τους.
Αρχικά, στο στόχαστρο βρέθηκαν πρωτεΐνες και ένζυμα σχετιζόμενα με ιούς όπως ο Εμπολα και ο HIV, ενώ το πιο πρόσφατο πρότζεκτ της ομάδας του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον αφορά τις αφλατοξίνες, καρκινογόνες ουσίες που εκτιμάται ότι επιμολύνουν έως και το ένα τέταρτο των καλλιεργειών του πλανήτη. Ο πρώτος κύκλος ολοκληρώνεται αυτή την εβδομάδα και στην επόμενη φάση οι ερευνητές θα δοκιμάσουν να αναδημιουργήσουν στο εργαστήριο τα πλέον υποσχόμενα μοντέλα, ενώ σύντομα θα ακολουθήσει το δεύτερο παζλ της σειράς.
Η μακροβιότητα του «παιχνιδιού» οφείλεται στην αποτελεσματικότητά του: Τα τρισδιάστατα μοντέλα δυσκολεύουν ακόμα και τους πιο σύγχρονους υπολογιστές, που στερούνται τη φαντασία και την επινοητικότητα των ανθρώπινων χρηστών και κατά συνέπεια κινούνται με πολύ πιο αργούς ρυθμούς.
Πριν από μερικά χρόνια, οι παίκτες κατάφεραν να ανακαλύψουν τη δομή ενός ενζύμου του HIV, η οποία διέφευγε από τους επιστήμονες για πάνω από μία δεκαετία. Η ανταμοιβή τους ήταν ότι συμπεριλήφθηκαν στη λίστα με τους συγγραφείς του σχετικού άρθρου, που δημοσιεύθηκε στο Nature (για πρώτη φορά, το έγκριτο επιστημονικό περιοδικό δημοσίευσε κείμενο με 57.000 υπογραφές).