Χαρούμενο κι ευτυχισμένο το...!

Πρέπει να ευχηθούμε! Να ελπίζουμε! Κι ας βάλουμε αποσιωπητικά στη θέση που άλλοτε βάζαμε το νέο χρόνο. Κι ας δεχθούμε ότι τα αποσιωπητικά κρατούν αυτή τη θέση για το μέλλον. Αυτό που κάποτε δεν μπορεί, θα έρθει! Και θα είναι έτσι, χαρούμενο κι ευτυχισμένο!

Κι έτσι να δούμε και τα πράγματα με την ανατολή του νέου χρόνου. Γιατί πρέπει πρώτα απ? όλα να κρατήσουμε την ψυχική μας υγεία. Κι αυτή ας είναι η εγκάρδια ευχή μας για το 2012: Με υγεία!

Αν έχουμε υγεία θα μπορούμε να έχουμε κι αντοχή, δύναμη και κουράγιο να κρατηθούμε στα δύσκολα. Θα χρειαστούν κι άλλα: υπομονή και ψυχραιμία, χιούμορ κι αισιοδοξία, θάρρος κι ό,τι άλλο μπορέσει να επιστρατεύσει ο καθένας μας από το φυσικό του, την ιδιοσυγκρασία, το χαρακτήρα του.

Γιατί τα πρώτα πατήματα του 2012 θα είναι ολισθηρά κι επικίνδυνα. Υπό τον μανδύα της διακομματικής συνεργασίας, οι πολιτικοί υπεύθυνοι του υπουργείου Υγείας, που έχουν αναλάβει την εργολαβία της αποδιοργάνωσης του δικτύου των φαρμακείων, θα συνεχίσουν να οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια αυτόν το βασικό πυλώνα του συστήματος πρωτοβάθμιας περίθαλψης της χώρας σε σταδιακή κατάρρευση.

Οι προσωπικές επιλογές διάσωσης είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Τα αποτελέσματα από τη συγκράτηση των δαπανών, την ελαχιστοποίηση των αναγκών, ακόμα και την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων αναμένεται να είναι το ίδιο φτωχά όσο και οι προσπάθειες για την αντικατάσταση των χαμένων προστιθέμενων αξιών με νέες, σε συνθήκες πρωτοφανούς ύφεσης, παντελούς έλλειψης επενδυτικής δραστηριότητας, και κυρίως –της στοχευόμενης– παραπέρα μείωσης των φαρμακευτικών δαπανών σε επίπεδα κάτω από το 1,5% του Α.Ε.Π.

Τι μένει; Να κάνουμε ο καθένας από εμάς ό,τι μπορέσουμε. Το καλύτερο δυνατό σε ατομικό-επιχειρηματικό και παράλληλα σε συλλογικό-διεκδικητικό επίπεδο.

Ελπίζοντας, παράλληλα, για μιαν αλλαγή που ίσως να έρθει στις επικείμενες εκλογές ή ίσως να προκύψει σαν αποτέλεσμα μιας άλλης διαδικασίας, μιας άλλης κοινωνικής δυναμικής που θα αναδυθεί πάνω από το χάος και τα ερείπια της μεταπολιτευτικής οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας του τόπου μας.

Ελπίζοντας, ακόμα, πως μια τέτοια αλλαγή θα οδηγήσει στην επιβίωση του κλάδου μας μέσα από μιαν άλλη νοοτροπία και τρόπο να αντιλαμβανόμαστε εμείς και οι άλλοι τη δουλειά, την επιστήμη, την κοινωνική αποστολή μας.

Κι έχω στο νου μου λόγια-αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Καθηγητή των Οικονομικών της Υγείας και Κοσμήτορα στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης Γιάννη Κυριόπουλου, ενός σοβαρού, διακεκριμένου επιστήμονα, που δημοσιεύεται σε αυτό το τεύχος του περιοδικού μας:

«...Η φαρμακευτική τεχνολογία είναι η βάση στην κλινική θεραπευτική ιατρική, στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας... Εάν δεν προσεγγίσει κανείς τα πράγματα με βάση τα εργαλεία της οικονομικής επιστήμης και όχι της ρητορικής λογιστικής δεν μπορεί να βγάλει ένα ασφαλές συμπέρασμα. Γι? αυτό συχνά οδηγούμαστε σε παγιδεύσεις, εγκλωβισμούς και προκρούστειες πολιτικές... Αυτό το οποίο ξεχνούμε συχνά είναι ότι υπάρχει ένας μεγάλος βαθμός υποκατάστασης μεταξύ φαρμακευτικής και νοσοκομειακής φροντίδας, με τρόπο που η φαρμακευτική μπορεί να αποσύρει από τα νοσοκομεία μεγάλο αριθμό ασθενών και να παράσχει εξίσου ή και καλύτερη φροντίδα με πολύ λιγότερα χρήματα... Πρέπει να επανέλθουμε στη λογική, ψύχραιμη αντιμετώπιση των πραγμάτων».

Συνάδελφοι, χαρούμενο κι ευτυχισμένο το ...! Με υγεία το 2012!