Η πολιτεία αναγνωρίζει τον καταλυτικό ρόλο των φαρμακείων στην ΠΦΥ

Η αναγνώριση του ρόλου επαγγελματιών υγείας, που εδώ και χρόνια προσφέρουν άτυπα υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, συνιστά ισχυρή πολιτική βούληση αλλά και ουσιαστική αναγκαιότητα. Με το νέο νομοσχέδιο, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας επιχειρεί το αυτονόητο, δηλαδή τη θεσμική αναγνώριση και την ανάδειξη των επαγγελματιών, οι οποίοι, αν και δεν ανήκουν αμιγώς στο δημόσιο σύστημα υγείας, συμμετέχουν ενεργά και συνεργάζονται για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας.

Περισσότερα από 10.000 φαρμακεία σε όλη τη χώρα, πολλά από αυτά ως οικογενειακές επιχειρήσεις που απασχολούν επιπλέον προσωπικό, συναποτελούν με τις λοιπές δομές της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας την αιχμή του δόρατος της υγείας και συχνά συνιστούν το πρώτο σημείο επαφής του πολίτη με τις υπηρεσίες υγείας.

Η αναφορά του επαγγελματικού κλάδου των φαρμακοποιών στο νομοσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας ενισχύει τον επιστημονικό τους ρόλο, ο οποίος διαχρονικά επισκιαζόταν από τον εμπορικό χαρακτήρα του επαγγέλματος.

Ο ρόλος τους μπορεί να ειδωθεί μέσα από το πρίσμα της προαγωγής υγείας και της πρόληψης, καθώς, έχοντας εδραία ακαδημαϊκή γνώση, είναι σε θέση να παρέχουν προληπτικές συμβουλές στον πολίτη, προλαμβάνοντας και αντιμετωπίζοντας σε πρώτο βαθμό περιστατικά χαμηλού κινδύνου και περιορισμένης επεμβατικότητας, προτού αυτά οδηγηθούν σε μονάδα του δημόσιου συστήματος. Ουσιαστικά πρόκειται για μια πρώτη φροντίδα, συχνά μέσα στο πλαίσιο παροχής των Πρώτων Βοηθειών.

Παράλληλα, η υποστήριξη των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας, σε επίπεδο αυτοφροντίδας, αλλά και η συμμετοχή του κλάδου στην προσπάθεια ελέγχου της προκλητής φαρμακευτικής ζήτησης είναι δύο σημεία που ο ρόλος του φαρμακείου της γειτονιάς μπορεί να είναι καταλυτικός.

Ο ρόλος του φαρμακοποιού αποκτά μεγαλύτερο βάρος και αξία ειδικά σε απομακρυσμένες περιοχές της περιφέρειας, αλλά και σε τουριστικά σημεία της χώρας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Η αυξημένη προσέλευση επισκεπτών σε περιοχές, που παρουσιάζουν ενδημικές ιδιαιτερότητες, συνήθως επιφέρει και μια αύξηση σε περιστατικά, όπως τσιμπήματα και ήπιες αλλεργικές αντιδράσεις, ερυθήματα και κνησμούς, τα οποία μπορεί εν πρώτοις να εκτιμήσει ο φαρμακοποιός και να παραπέμψει στο πλησιέστερο Κέντρο Υγείας. Το ίδιο ισχύει και σε περιπτώσεις επιφανειακών τραυμάτων μικρής έκτασης μετά από πτώσεις και μικρά τροχαία ατυχήματα, τα οποία αντιμετωπίζονται στα φαρμακεία της υπαίθρου.

Η μη αναγνώριση αυτής της συμβολής ήταν παράλειψη που οφείλαμε να αποκαταστήσουμε.

Θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι εμείς βλέπουμε την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας ως υπόθεση όλης της κοινότητας. Στον πυρήνα της άλλωστε βρίσκεται αφενός η οικογενειακή ιατρική και αφετέρου η πρόληψη και η αγωγή υγείας. Προφανώς λοιπόν η συνειδητή επένδυση του υπουργείου Υγείας και της κυβέρνησης συνολικά στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας συνεπάγεται την αναβάθμιση του ρόλου όλων των εμπλεκόμενων μερών.

ΠΗΓΗ: ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, ΤΕΥΧΟΣ 163