Η μείωση του ποσοστού κέρδους στο 15%

Αν και είναι κάτι που όλοι γνωρίζαμε πως προετοιμαζόταν, μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος τον περασμένο Ιούλιο, η δραστική μείωση του ποσοστού κέρδους του φαρμακείου σε ποσοστό όχι μεγαλύτερο του 15% είναι πια προ των πυλών. Ρωτήσαμε τους συναδέλφους για το πώς πιστεύουν ότι μια τέτοια εξέλιξη θα επηρεάσει τη βιωσιμότητα του φαρμακείου, αλλά και με ποιον τρόπο θα μπορέσει ένα φαρμακείο να επιβιώσει στις νέες αυτές συνθήκες.

• Κωνσταντίνος Κακονίκος, φαρμακoποιός (15 χρόνια) | Αθήνα

Οι δικυκλιστές ξέρουν ότι σχεδόν πάντα η καλύτερη αντίδραση δεν είναι να φρενάρεις με όλη σου τη δύναμη όταν ξαφνιαστείς από ένα εμπόδιο στον δρόμο σου, αλλά να επιταχύνεις με ελιγμό. Αν όμως δεν είσαι καλά εκπαιδευμένος-προετοιμασμένος, ενστικτωδώς πατάς με όλη την δύναμη σου τα φρένα, με δυσάρεστες συνέπειες.
Πιστεύω ότι σε περίπτωση μείωσης του ποσοστού κέρδους στο 15%, κρατώντας άλλες παραμέτρους του ρυθμιζόμενου επαγγέλματος σταθερές, αρκετά φαρμακεία θα επιβιώσουν και θα συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις τοπικές κοινότητες. Το στοίχημα είναι να μπορέσουν τα μέλη της φαρμακευτικής κοινότητας να βρουν τον τρόπο να συνεχίσουν να προσφέρουν εξαιρετικές υπηρεσίες με δραματικά λιγότερα έσοδα. Προβλέποντας το μέλλον και χρησιμοποιώντας αντίστροφη συλλογιστική, εκτιμώ ότι τα πλέον προσαρμοσμένα θα είναι τα φαρμακεία των πολλών φαρμακοποιών με διευρυμένο μείγμα προϊόντων και υπηρεσιών, που θα συνδυάζεται με μικρότερο λειτουργικό και φορολογικό κόστος λειτουργίας.

• Ανδρέας Λάγιος, φαρμακοποιός (2 χρόνια) | Αθήνα

Η αποδοχή μιας τέτοιας πολιτικής μπορεί να τινάξει στον αέρα όλο το σύστημα υγείας, παραδίδοντας χωρίς μάχη τα όπλα στις μεγάλες πολυεθνικές που θα προωθήσουν αλυσίδες φαρμακείων με χαμηλά κόστη εργασίας. Μήπως τελικά θέλουμε κάτι τέτοιο;
Με τις ως τώρα αντιδράσεις μας σε ένα περιβάλλον που αλλάζει κάθε μέρα, σίγουρα ναι. Μένουμε σε ένα απαρχαιωμένο σύστημα φαρμακευτικής νομοθεσίας, που μπορεί να μας αφανίσει. Και μιλάω για τη μειωμένη ευελιξία που δίνει αυτό, ως προς τη δυνατότητα να μας καταστήσει πιο ανταγωνιστικούς όχι ενάντια στο συνάδελφο, αλλά ενάντια στα φαρμακευτικά trust που περιμένουν να υποβαθμίσουν τις γνώσεις, την αξιοπρέπεια, την εργασία μας.
Το φαρμακείο μπορεί να επιβιώσει, αρκεί να αλλάξουμε, να γίνουμε πάλι φαρμακοποιοί και όχι απλοί μεταπωλητές της κάθε μάρκας, είτε φαρμακευτικής είτε παραφαρμακευτικής, που θέλει να επιβληθεί στο χώρο με τη δική μας γνώση και φήμη. Πρέπει εμείς να αποφασίζουμε, όπως μια σωστή οικογένεια παίρνει τις αποφάσεις της και χαράζει μια πορεία ανεξάρτητη από επιρροές τρίτων. Η γνώση είναι η περιουσία μας.

• Κυριάκοs Παπαλαζάρου, φαρμακοποιός (14 χρόνια) | Ρόδος

Πιστεύω ότι, μετά την εφαρμογή του rebate και την απώλεια των εκπτώσεων από τις φαρμακαποθήκες, δουλεύουμε ήδη μ? ένα ποσοστό πολύ κοντά στο 15% και, αν συνυπολογίσουμε μάλιστα και τη ζημιά από τη μείωση των τιμών των αποθεμάτων μας, μπορεί και παρακάτω. Απλά είναι τόσο γρήγορες και απότομες οι αλλαγές που έχουν συμβεί τον τελευταίο χρόνο στην καθημερινότητά μας στο φαρμακείο, που αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε πλήρως τις απώλειες.
Σ? ένα ασταθές και ρευστό περιβάλλον, είμαστε σε θέση άμυνας μέχρι να υπάρξει ξεκάθαρο νομοθετικό πλαίσιο που να κατοχυρώνει τις συνενώσεις των φαρμακείων και μέχρι να αναλάβουν ηγετικό ρόλο οι ΣΥ.ΦΑ. Αυτό που μπορεί να κάνει μεμονωμένα κάθε φαρμακοποιός είναι να βάλει όλα τα όπλα του στην υπηρεσία των πελατών του και του φαρμακείου του, τις γνώσεις τoυ, τις οποίες πρέπει να διευρύνει μέσω διαρκούς εκπαίδευσης και να επιδιώξει την καθολική εκμετάλλευση των προγραμμάτων διαχείρισης φαρμακείων, ούτως ώστε να πετύχει καλύτερη ταχύτητα ανακύκλωσης αποθεμάτων και να συνειδητοποιήσει ότι τα ράφια του δεν ανήκουν στις διάφορες εταιρείες.

• Χρυσούλα Τουρλούκη, φαρμακοποιός (28 χρόνια) | Λυγουριό Αργολίδας

Με πολύ πρόχειρους υπολογισμούς, βρίσκουμε ότι το μέσο λειτουργικό κόστος ενός φαρμακείου είναι 6-7% (μισθοί, Ι.Κ.Α. υπαλλήλων, ενοίκιο και άλλες λειτουργικές δαπάνες) και ο συντελεστής φορολογίας του
7-9%. Κατά μια «σύμπτωση» το άθροισμα είναι 15%! Ίσο ακριβώς με το ποσοστό κέρδους που επικρέμαται ως απειλή πάνω από τα κεφάλια μας, και θα καταλήξει ως ταφόπλακα του ιδιωτικού φαρμακείου.
Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ ποια θα είναι η σανίδα σωτηρίας μας. Δυσκολεύομαι να δω το φαρμακείο μου σούπερ μάρκετ και τον εαυτό μου με αποκλειστικό ρόλο την προώθηση παραφαρμακευτικών και καλλυντικών προϊόντων. Σίγουρα θα πρέπει να μελετήσω πάλι, αυτή τη φορά την ομοιοπαθητική επιστήμη.
Ποιος όμως θα είναι ο αγοραστής των παραφαρμακευτικών και καλλυντικών προϊόντων, που σίγουρα είναι ακριβότερα και δεν αποζημιώνονται από τα ταμεία; Εξάλλου τελευταία παρακολουθούμε τη σταδιακή αλλά συστηματική προσπάθεια οικειοποίησης και αυτών από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες…
Και σίγουρα δεν μπορώ να εμπιστευτώ ούτε το ελάχιστο από αυτά τα «ωραία και μεγάλα» που ευαγγελίζονται.