Η λύση των συστεγάσεων

Η συνεργασία μεταξύ των φαρμακοποιών προτείνεται όλο και περισσότερο ως η λύση που μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο που έχουμε περιέλθει μετά τα απανωτά χτυπήματα στην επιχειρηματικότητά μας κατά την τελευταία διετία. Στο πλαίσιο αυτό, ρωτήσαμε συναδέλφους για το τι πιστεύουν για το ζήτημα της συστέγασης ως διέξοδο από το πρόβλημα βιωσιμότητας που πολλοί από μας ήδη αντιμετωπίζουν ή πρόκειται να αντιμετωπίσουν στο κοντινό μέλλον.

Τάσος Βάμβουκας, φαρμακοποιός (28 χρόνια) | Πρόεδρος του Φ.Σ. Χανίων

Πιστεύω ότι οι συνενώσεις φαρμακείων, εφόσον υπάρξει άμεσα το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο, μπορούν να δημιουργήσουν βιώσιμες επιχειρήσεις και να βοηθήσουν πολύ μεγάλο αριθμό φαρμακείων και φαρμακοποιών να επιβιώσει και σε δεύτερο χρόνο να αναπτυχθεί, κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί αν δεν ακολουθηθεί επειγόντως μια τέτοια πορεία. Σε άλλη περίπτωση, πιστεύω ότι σε ένα χρόνο από σήμερα θα λυγίσουν απ? την κρίση πολλές χιλιάδες φαρμακεία.
Έχω ήδη απευθύνει στον Π.Φ.Σ. την πρότασή μου, που θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση πάνω στην οποία θα χτίσουμε γρήγορα την κλαδική πρόταση, για τη δημιουργία νομοθετικού πλαισίου που θα άρει τα αντικίνητρα, θα θεσπίζει κίνητρα και θα διασφαλίζει τη σωστή λειτουργία των συνεταιριστικών επιχειρήσεων φαρμακείων.
Η πρόταση συνοψίζεται στη δυνατότητα λειτουργίας επιχειρήσεων συνεταιρισμένων φαρμακείων σε επίπεδο ίδιου Δήμου, με τη συμμετοχή απεριόριστου αριθμού δικαιούχων φαρμακοποιών, με τη δοκιμασμένη νομική μορφή ΣΥΝ.Π.Ε., παρόμοια με αυτή των προμηθευτικών συνεταιρισμών, με δυνατότητα διατήρησης από την εταιρεία αριθμού φαρμακείων ίσων με τον αριθμό των συνενωμένων φαρμακείων, με τον αποκλεισμό προσώπων και κεφαλαίων ξένων προς τους φαρμακοποιούς και με την προσαρμογή όλων των σωστών ρυθμίσεων της ισχύουσας νομοθεσίας που αφορά τα μεμονωμένα φαρμακεία.


Λουκάς Τζανής, φαρμακοποιός (21 χρόνια) | Δήμαρχος Κερατσινίου - Δραπετσώνας

Ο φαρμακοποιός για να ανταποκριθεί στον κοινωνικό του ρόλο πρέπει να απολαμβάνει συνθήκες εργασίας ανθρώπινες. Το εξαντλητικό ωράριο και η εκμηδένιση του ποσοστού κέρδους, καθώς και η ανασφάλεια που προκύπτει από την αντιμετώπισή του από την πολιτεία δεν νομίζω ότι συντελούν στη αποτελεσματική άσκηση του λειτουργήματός μας.
Σε ένα καθεστώς υποβάθμισης της παροχής υγείας, ο Έλληνας φαρμακοποιός είναι κοντά στον ασθενή για να τον βοηθήσει και να συνεργήσει σε βασικές πρωτογενείς ανάγκες του που κανονικά είναι υποχρέωση του συστήματος υγείας.
Στις νέες συνθήκες οποιαδήποτε κίνηση από τα συνδικαλιστικά μας όργανα, δηλαδή συστεγάσεις, συνεταιρισμοί, εταιρείες παραγωγής και εισαγωγών θα ήταν καλοδεχούμενη από το σύνολο του κλάδου μας. Αυτά είναι ζητήματα για τα οποία αγωνιζόμουν σαν συνδικαλιστής και μέσα από τον συγκεκριμένο χώρο που συμμετείχα.
Αυτά όλα βέβαια χρειάζονται και ένα νέο νομικό πλαίσιο και αποτελεί πρόκληση και για τις συνδικαλιστικές μας ηγεσίες αφενός μεν να παρέμβουν και αφετέρου να προχωρήσουν στη διαφύλαξη των κεκτημένων δικαιωμάτων.


Απόστολος Παντέρας, φαρμακοποιός (30 χρόνια) | Δήμαρχος Πινδέων

Οι συνενώσεις ασφαλώς και θα έλυναν όχι μόνο το πρόβλημα της επιβίωσης, αλλά θα βελτίωναν και την ποιότητα ζωής των συναδέλφων. Αλλαγή νομοθεσίας και επενδυτικά κίνητρα θα συνέβαλαν ουσιαστικά προς αυτή την κατεύθυνση, δεδομένου ότι δεν διαφαίνεται αυτή τη στιγμή, αλλά ούτε και έχει διαφανεί στο παρελθόν κάποια ουσιαστική διάθεση δημιουργίας τέτοιων μονάδων από τους συναδέλφους.


Γιάννης Χαρίσης, φαρμακοποιός (6 χρόνια) | Mέλος Δ.Σ. του Φ.Σ. Τρικάλων

Καταρχήν, θα ήθελα να αναφέρω ότι είμαι ήδη μέλος των Συστεγασμένων Φαρμακειών Τσιλινίκου Στ. - Χαρίσης Ι., στην πόλη των Τρικάλων. Ο δρόμος των συστεγάσεων είναι ο μοναδικός, αλλά ταυτόχρονα κι ο πιο δύσκολος, για να πετύχουμε τους μοναδικούς στόχους που οφείλει να επιθυμεί ο Έλληνας πολίτης: βελτίωση ποιότητας υπηρεσιών, παρεχόμενη από πιστοποιημένους φαρμακοποιούς, και ταυτόχρονη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης μέσω της μείωσης του λειτουργικού κόστους των φαρμακείων. Η κυβέρνηση, ωστόσο, με αφορμή τα μνημονιακά μέτρα, καταστρέφει το δημόσιο σύστημα υγείας, ενώ ταυτόχρονα νομοθετεί για το συμφέρον —φιλικών προς αυτήν— επιχειρηματιών (βλ. απελευθέρωση ωραρίου, συνταγογράφηση σκευασμάτων με την εμπορική ονομασία). Η σκόπιμη άρνηση του υπουργού για ένα γόνιμο διάλογο, που θα επιλύσει τα όποια «κακώς κείμενα» στο τομέα της υγείας σε συνδυασμό με τις φιλόδοξες βλέψεις ορισμένων «επιχειρηματιών» (γιατρών, φαρμακοποιών, βιομήχανων) αποτελούν εμπόδιο σε οποιαδήποτε προσπάθεια ορθής ανάπτυξης. Οι συστεγάσεις πρέπει να ταυτίζονται με οικοδόμημα Υγείας, και όχι με καταφύγιο στον πόλεμο εξόντωσης των φαρμακείων. Πρέπει να χτίζουμε, κι όχι να παλεύουμε να επιβιώσουμε...