Γιώργος Σέτκος: φαρμακοποιός και... μανιταρόφιλος

Ως «παραµύθι που δεν το ακούς αλλά το ζεις» περιγράφει ο Γιώργος Σέτκος, φαρµακοποιός, δηµοτικός σύµβουλος Καστοριάς και προέδρος του Συλλόγου Μανιταρόφιλων Δυτικής Μακεδονίας την πραγµατικά παθιασµένη σχέση που έχει ο ίδιος αλλά και τα υπόλοιπα µέλη του συλλόγου του µε τα µανιτάρια, µια σχέση ζωής που για τον ίδιο ξεπερνά

τα 25 χρόνια, ενώ για το σύλλογο, του οποίου αποτελεί ιδρυτικό µέλος, έχει ήδη ξεπεράσει τη δεκαετία.

Καρπός πραγµατικά «µαγικός» και πολύτιµος τα µανιτάρια, συγκεντρώνουν πάνω τους πολλές και αξιοθαύµαστες ιδιότητες, ενώ αποτελούν ένα πραγµατικό «θησαυρό», σε επίπεδο επιχειρηµατικό αλλά και κοινωνικό, για πολλές περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας και όχι µόνο.

Αξιοποιώντας τις φαρµακευτικές του γνώσεις, ο συνάδελφος Γιώργος Σέτκος αναλύει τη σηµαντικότατη διατροφική αλλά και φαρµακολογική αξία των µανιταριών, χωρίς ωστόσο να παραλείψει και την αναφορά σε όλα όσα πρέπει να προσέχει κάθε «µανιταρόφιλος», εφαρµόζοντας στην πράξη το σύνθηµα του συλλόγου του «Αγαπάµε τα µανιτάρια, περισσότερο όµως αγαπάµε τη ζωή».

Τέλος, παρουσιάζει τις πολλές και ενδιαφέρουσες δραστηριότητες του συλλόγου σε Ελλάδα και εξωτερικό, καταφέρνοντας να µας µεταδώσει κάτι από τη «µαγεία» και την έξαψη που βιώνουν σχεδόν καθηµερινά οι «κυνηγοί µανιταριών», µια µαγεία που θα µπορούσε ίσως να συγκριθεί µόνο µε αυτή των παραµυθιών για «ξωτικά» και πυκνά δάση, όµοια µε αυτά στα οποία αναζητούν οι «µανιταρόφιλοι» της Δυτικής Μακεδονίας τον αγαπηµένο τους καρπό…

Eίσαι φαρµακοποιός και παράλληλα πρόεδρος του Συλλόγου Μανιταρόφιλων Δυτικής Μακεδονίας, ενός συλλόγου ιδιαίτερα δραστήριου σε ό,τι αφορά στο χώρο της «µανιταρογνωσίας». Μίλησέ µας λίγο για το πώς δηµιουργήθηκε ο σύλλογός σας.

Η αρχή έγινε το 1999, όταν µια παρέα Καστοριανών µανιταρόφιλων συγκροτήσαµε τον πρώτο «Σύλλογο Φίλων των Μανιταριών» στην Ελλάδα, µε έδρα την Καστοριά. Εµπνευστής, ιδρυτής αλλά και πρόεδρος του συλλόγου κατά την πρώτη οκταετία του ήταν ο Πάνος Διαµαντόπουλος, ενώ συµµετείχαν ο Γιάννης Συτιλίδης –επαναπατρισθείς από την Τσεχία, γνώστης των µανιταριών και βραβευµένος φωτογράφος– αλλά και οι παθιασµένοι µανιταρόφιλοι Γρηγόρης Πανταζής και Τρύφωνας Στασινόπουλος. Ασφαλώς, στον ίδιο αρχικό πυρήνα συµµετείχα κι εγώ, ενώ είχα την πρώτη µου επαφή µε τα µανιτάρια στην Ιταλία, όπου και σπούδασα φαρµακοποιός. Καταλυτικής σηµασίας ωστόσο ήταν η γνωριµία µας την επόµενη χρονιά µε το Γρεβενιώτη ερασιτέχνη µυκητολόγο Γιώργο Κωνσταντινίδη, η ερευνητική δουλειά του οποίου συνέβαλε τα µέγιστα στη διαµόρφωση, την υποστήριξη αλλά και τη διάδοση σε όλη την Ελλάδα του φαινοµένου της «µανιταρογνωσίας και µανιταροφιλίας», όπως ο ίδιος το χαρακτήρισε. Το 2002 µετονοµαστήκαµε σε «Μανιταρόφιλους Δυτικής Μακεδονίας»... προηγούµενοι κατά µια οκταετία του Σχεδίου «Καλλικράτης», καθώς προβλέψαµε από νωρίς την περιφερειακή προοπτική του συλλόγου µας αλλά και των ζητηµάτων που καλύπτει.

Ποιοι είναι οι βασικοί στόχοι του συλλόγου σας;

Οι βασικοί στόχοι του συλλόγου µας θα µπορούσαν να συνοψιστούν στις εξής γενικές κατευθύνσεις:

• ’µβλυνση της αρνητικής προκατάληψης και της φοβίας που απορρέει από την άγνοια
• Όξυνση της φυσικής αίσθησης του φόβου και του κινδύνου που πηγάζει από τη γνώση και την υπεύθυνη στάση απέναντι στη ζωή, τη δική µας και των άλλων
• Προστασία της µυκητοχλωρίδας
• Προστασία των οικοσυστηµάτων και του περιβάλλοντος γενικότερα, στην κατεύθυνση της αειφόρου ανάπτυξης
• Επαφή µε τη φύση και προσπάθεια αποκωδικοποίησης των νόµων της.

Η Δυτική Μακεδονία χαρακτηρίζεται από πολλούς ως η «µανιταροπεριφέρεια» της Ελλάδας, ενώ τα Γρεβενά έχουν ήδη ανακηρυχθεί σε «πόλη των µανιταριών». Πώς εξηγείται αυτό;

Πράγµατι η περιφέρειά µας, η Δυτική Μακεδονία, είναι µία από τις περιοχές της Ελλάδας όπου η φύση προσφέρει απλόχερα µια σηµαντική ποικιλία ειδών άγριων µανιταριών ενώ, όταν το ευνοούν οι καιρικές συνθήκες, τα µανιτάρια αυτά προσφέρονται σε µεγάλες ποσότητες. Μέχρι σήµερα, περισσότερα από 1200 είδη έχουν καταγραφεί και ταυτοποιηθεί στη περιφέρειά µας από τα µέλη του συλλόγου µας, γεγονός που δικαιολογεί τον παραπάνω χαρακτηρισµό.

Θα µπορούσαµε γενικά να πούµε ότι η «µανιταρογνωσία» είναι διαδεδοµένη και στη χώρα µας στο βαθµό που είναι και σε χώρες µε µεγάλη παράδοση σε αυτό τον τοµέα (π.χ. Ιταλία και Γαλλία);

Κατά την τελευταία δεκαετία, θα λέγαµε ότι σηµειώθηκε µια πρωτοφανής πρόοδος στη χώρα µας σε ό,τι αφορά στη «µανιταρογνωσία» και στη «µανιταροφιλία». Πραγµατικά, µέσα σε λίγα µόλις χρόνια, µελετητές, επαγγελµατίες µυκητολόγοι και ερασιτέχνες συλλέκτες, όλοι καταγράψαµε ένα σηµαντικό αριθµό µυκήτων, καλύπτοντας έτσι κενά αιώνων. Η δράση του συλλόγου µας, ακολουθούµενη και από τη δράση των άλλων «αδερφών» συλλόγων, άλλαξε ραγδαία το σκηνικό. Ωστόσο, εξακολουθούµε να είµαστε πολύ πίσω από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες διέθεταν πανεπιστηµιακές έδρες µυκητολογίας από την εποχή της… Ελληνικής Επανάστασης του 1821!

Τι πιστεύετε ότι χρειάζεται λοιπόν για να ενισχυθεί περαιτέρω το «κίνηµα» της «µανιταροφιλίας» και στη χώρα µας και τι κάνει ο σύλλογός σας προς αυτή την κατεύθυνση;

Το «κίνηµα» της «µανιταροφιλίας» και «µανιταρογνωσίας» υποστηρίζεται ήδη από τις δραστηριότητες του συλλόγου, οι οποίες κινούνται σε πολλά επίπεδα, γι’ αυτό κι εµείς θα τις συνοψίζαµε στα εξής:

• Διοργανώσεις σεµιναρίων και εκπαιδευτικών εκδροµών
• Εκδόσεις αφισών, φυλλαδίων, ηµερολογίων, βιβλίων, αλλά και βιντεοταινιών και DVD
• Δηµοσιεύσεις άρθρων σε εφηµερίδες και περιοδικά
• Επαφές µε αντίστοιχους ευρωπαϊκούς συλλόγους.

Αυτό που µας ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η ποιότητα των δράσεών µας, πράγµα που µπορεί να επιτευχθεί µόνο µέσα από τη συλλογική δράση των ανθρώπων που αγαπούν το µανιτάρι, τη φύση και τη ζωή γενικότερα. Επιπλέον, στην προσπάθειά µας αυτή να ενισχύσουµε το κίνηµα της «µανιταροφιλίας», έχουµε θέσει για το άµεσο µέλλον δύο ακόµα στόχους πρώτιστης σηµασίας για µας: τη συγκρότηση µιας Οµοσπονδίας Συλλόγων Μανιταροφιλίας – Μανιταρογνωσίας, αλλά και την έκδοση ενός αντίστοιχου περιοδικού «µανιταροφιλίας – µανιταρογνωσίας».

Πιστεύετε ότι θα µπορούσε, υπό συγκεκριµένες συνθήκες, η οργανωµένη «µανιταροφιλία» να πάρει διαστάσεις τουριστικής δραστηριότητας;

Τα µανιτάρια αποτελούν ήδη πόλο έλξης επισκεπτών στη Δυτική Μακεδονία, η συρροή των οποίων παρουσιάζει µάλιστα µια συνεχώς αυξανόµενη τάση. Σε αυτό συµβάλλουν και οι εταιρείες ορεινού τουρισµού, οι οποίες έχουν συµπεριλάβει τα τελευταία χρόνια και τα µανιτάρια στα προγράµµατά τους, ανταποκρινόµενοι προφανώς στο ενδιαφέρον που δείχνουν οι εκδροµείς. Όλα ή σχεδόν όλα τα αφιερώµατα που έγιναν κατά τα τελευταία έξι χρόνια για τη Δυτική Μακεδονία και ιδιαίτερα βεβαίως για τα Γρεβενά σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθµούς, εφηµερίδες ή περιοδικά, περιελάµβαναν στη θεµατολογία τους και τα µανιτάρια.

Στο καταστατικό του συλλόγου σας αναφέρετε ότι ένας από τους στόχους σας είναι η «άρση της αρνητικής προκατάληψης και της φοβίας που απορρέει από την άγνοια». Ποιες είναι οι προκαταλήψεις στις οποίες αναφέρεστε;

Όπως είναι φυσικό σε όλες τις περιπτώσεις, η άγνοια ενισχύει τη φοβία. Η γνώση ωστόσο είναι το «φάρµακο» τόσο κατά της φοβίας, όσο και κατά της ανεύθυνης έλλειψης φόβου η οποία χαρακτηρίζει τη συµπεριφορά κάποιων που δηλώνουν ότι «τα ξέρουν όλα». Εµείς γνωρίζουµε ότι στην περίπτωσή µας, η ηµιµάθεια µπορεί να µετατραπεί σε εγκληµατική αµέλεια. Γι’ αυτό και το βασικό σύνθηµά µας είναι: «Αγαπάµε τα µανιτάρια, περισσότερο όµως αγαπάµε τη ζωή».

Όσον αφορά σε αυτούς ακριβώς τους «κινδύνους» για τους οποίους κάνετε λόγο στο ίδιο σηµείο του καταστατικού σας, ποιοι είναι ακριβώς αυτοί; Αναφέρεστε στα επικίνδυνα είδη µανιταριών;

Ασφαλώς. Γνωρίζουµε ότι κάποιες δεκάδες µανιταριών είναι τοξικά, ενώ περισσότερα από 15 είδη µπορούν να προκαλέσουν ακόµα και θάνατο.

Θα µπορούσατε να µας δώσετε κάποιες πρακτικές συµβουλές σε σχέση µε το πώς µπορούµε να διακρίνουµε τα βλαβερά από τα ωφέλιµα είδη µανιταριών;

Δυστυχώς, σε ό,τι αφορά στα µανιτάρια, δεν υπάρχει κανένας γενικός κανόνας διάκρισης των φαγώσιµων ειδών από τα δηλητηριώδη. Αντιθέτως υπάρχουν αρκετές λαϊκές δοξασίες, λανθασµένες και άκρως επικίνδυνες. Ακούµε συχνά από ορισµένους εµπειρικούς συλλέκτες τη σύσταση: «Βρήκες “βρακωµένο” µανιτάρι (δηλαδή µε δαχτυλίδι) φα’ το, “αβράκωτο” πέτα το». Αυτός ο «κανόνας» όµως, όπως εξάλλου κι ένας δεύτερος που λέει ότι «τα µανιτάρια που δε µελανιάζουν όταν τα κόψεις, είναι φαγώσιµα», «αθωώνουν» στην ουσία τους θανατηφόρους Αµανίτες, οι οποίοι και δαχτυλίδι έχουν και χρώµα δεν αλλάζει η σάρκα τους όταν τα κόψουµε... Ο µόνος κανόνας λοιπόν που ισχύει γενικά για τη συλλογή µανιταριών, είναι αυτός που λέει ότι: κατά τη συλλογή µανιταριών, µαζεύουµε για τροφή µόνο τα είδη των οποίων τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίζουµε µε απόλυτη βεβαιότητα. Η παραµικρή αµφιβολία είναι λόγος απόρριψής τους.

Ας επικεντρωθούµε τώρα στα ωφέλιµα είδη µανιταριών. Μιλώντας ως φαρµακοποιός, θα λέγατε ότι τα µανιτάρια αποτελούν προϊόντα της φύσης µε «φαρµακευτικές ιδιότητες» κι αν ναι, ποιες είναι αυτές;

Ο Ιπποκράτης προτείνει, περί το 500 π. Χ., τη χρήση πυρωµένου µύκητα (προφανώς αναφέρεται στο µύκητα «Fοmes fοmentarius» που είναι πλέον γνωστός µε τη λαϊκή ονοµασία «Ίσκα») σε περιπτώσεις καυτηριασµών οστών και νεύρων, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Καίειν δε τα µεν σαρκώδεα σιδηρίοισι, τα δε οστώδεα και νευρώδεα µύκησι». Επίσης, οι ψυχοτρόπες ουσίες «ψιλοκυβίνη» και «ψιλοσίνη», οι οποίες περιέχονται σε µανιτάρια των γενών Psilοcybe (Ψιλοκύβη), Panaeοlus (Παναίολος), Gymnοpilus (Γυµνόπιλος), Strοpharia (Στροφάρια), Cοnοcybe (Κωνοκύβη) και Mycena (Μυκήνη), χρησιµοποιούνται στη σύγχρονη ψυχιατρική. Παράλληλα, είναι γνωστό ότι πολλοί µύκητες παράγουν ουσίες (δηλαδή αντιβιοτικά) που σκοτώνουν τα βακτήρια. Ας µη ξεχνάµε ότι από µύκητες παρασκευάζεται η πενικιλίνη (Penicillium chrysοgenum var. chrysogenum, δηλαδή Πενικίλλιο το χρυσογενές, ποικιλία το χρυσογενές), η µουσιδίνη (Οudemansiella mucida, δηλαδή Ουντεµανσιέλλα η γλοιώδης), η κεφαλοσπορίνη (Acremοnium strictum) κ.ά. Είναι γνωστό εξάλλου ότι ήδη από το 1.000 π.Χ. περίπου, οι Κινέζοι χρησιµοποιούσαν τη µούχλα που εµφανιζόταν στη σόγια για την περιποίηση των τραυµάτων. Ανάλογες πρακτικές όµως που βασίζονταν στη δράση της πενικιλίνης εφάρµοζαν και οι Ινδιάνοι.

Συνεπώς, θα λέγαµε ότι στην ουσία τα µανιτάρια αποτελούν πραγµατικό «θησαυρό» από φαρµακευτικής άποψης, σωστά;

Ασφαλώς. Είναι ενδεικτικό ότι στα µανιτάρια «Bοletus edulis» (Βωλίτης ο εδώδιµος), «Flammulina velutipes» (Φλαµµουλίνη η βελουδόποδη) και «Calvatia gigantea» (Καλβάτια η γιγάντια) αποδίδονται ικανότητες αναχαίτισης των καρκινικών όγκων. Επίσης, στα είδη «Calοcybe gambοsa» (Καλοκύβη η οιδίποδη), «Cοprinus cοmatus» (Κόπρινος ο κοµήτης), «Psathyrella pilulifοrmis» (Ψαθυρίσκη η σφαιριδιόµορφη) και «Craterellus cοrnucοpiοides» (Κρατηρίσκος ο αµαλθοκερατοειδής) αποδίδονται αντιδιαβητικές ιδιότητες, στη «Lentinula edοdes» (Λεντινίσκη η εδώδιµη) αποδίδονται ικανότητες ελάττωσης της χοληστερίνης και στο «Lactarius piperatus» (Λακτάριος ο πιπεράτος) αποδίδονται ικανότητες δράσης κατά των γονόκοκκων και της βλεννόρροιας.

Τι θα είχατε να πείτε και για τη θρεπτική αξία των µανιταριών; Είναι αναλόγως ωφέλιµα και σ’ αυτόν τον τοµέα;

Τα άγρια, αυτοφυή µανιτάρια θεωρούνται ιδανική τροφή. Πέρα από την εξαιρετική γεύση και το µοναδικό άρωµά τους, τα ελληνικά µανιτάρια έχουν το πλεονέκτηµα να είναι απαλλαγµένα από χηµικά λιπάσµατα, ορµόνες και φυτοφάρµακα. Επιπλέον, θεωρούνται κατάλληλα και για το διαιτολόγιο ατόµων που προσπαθούν να αδυνατίσουν, καθώς περιέχουν ινώδεις ουσίες (κυτταρίνη και µυκοχιτίνη) σε σηµαντικό ποσοστό (0,8 -7%), ελάχιστα λίπη (0,2 - 0,5%) και λίγα σάκχαρα (1 - 1,5%). Γενικά τα µανιτάρια περιέχουν νερό σε µεγάλο ποσοστό (80 - 90% περίπου), πρωτεΐνες (1,5 - 5,5 %), µεταλλικά άλατα και ιχνοστοιχεία (0,5 - 1,5 %), βιταµίνες και ένζυµα.

Κατά την 3η Πανελλήνια Εαρινή Συνάντηση Μανιταρόφιλων πραγµατοποιήσατε, µεταξύ άλλων, το 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισµό «Τρουφόσκυλων». Μιλήστε µας γι’ αυτή ακριβώς τη σχέση που µπορούν να έχουν τα σκυλιά µε τη συλλογή τρούφας.

Κατά τα τέσσερα τελευταία χρόνια η κατάσταση στον τοµέα της συλλογής και εκµετάλλευσης τρούφας άλλαξε ραγδαία, καθώς στην αναζήτηση των υπόγειων µανιταριών άρχισαν πλέον να χρησιµοποιούνται και ειδικά εκπαιδευµένοι σκύλοι. Μπορώ πλέον να πω ότι ήµουν ο πρώτος που έφερε «τρουφόσκυλο» στην Ελλάδα από την Ιταλία, πριν από 9 χρόνια (δηλαδή το 2001). Το Μάρτιο του 2006 πήγα στην Ιταλία µαζί µε τον Πάνο Διαµαντόπουλο για «κυνήγι τρούφας», από κοινού µε επαγγελµατίες τρουφοσυλλέκτες και εκπαιδευτές σκύλων. Από το ταξίδι αυτό επιστρέψαµε µε 60 περίπου τρούφες και τη Ντόλυ, ένα ακόµη εκπαιδευµένο «τρουφόσκυλο».

Κατά πόσο βοηθά τις δραστηριότητές σας, αλλά και τη γενικότερη δράση σας, ειδικά όταν συνεργάζεστε µε τους υπόλοιπους «αδελφούς» συλλόγους το ηλεκτρονικό Forum «µανιταρογνωσίας» που λειτουργεί στο πλαίσιο της ιστοσελίδας www.manitari.gr;

Το Μάιο του 2005, οι Γ. Κωνσταντινίδης και Ν. Παπανίκος «έστησαν» την ιστοσελίδα www.manitari.gr. Πρόκειται για ένα µοναδικό σηµείο ηλεκτρονικής «συνάντησης» των µανιταρόφιλων της Ελλάδας και της Κύπρου, το οποίο αποτελεί ταυτόχρονα «πηγή γνώσης» αλλά και βάση δεδοµένων για οτιδήποτε αφορά στα µανιτάρια. Επίσης, στην ίδια ηλεκτρονική διεύθυνση δηµοσιεύονται χρηστικές πληροφορίες για τη δράση των συλλόγων µανιταρόφιλων, ενώ είναι ταυτόχρονα και ένα ηλεκτρονικό αρχείο στο οποίο καταγράφονται καθηµερινά οι καρποφορίες µανιταριών από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.

Όπως πληροφορούµαστε από την ίδια ιστοσελίδα, πέρα από τις δράσεις σας στην Ελλάδα, αρκετά συχνά ταξιδεύετε στο εξωτερικό και συµµετέχετε σε ανάλογες δράσεις συλλόγων άλλων χωρών. Αναφέρετέ µας µερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις από αυτές τις επαφές σας µε τους «αδελφούς» συλλόγους του εξωτερικού.

Μπορώ να πω ότι «σταθµός» υπήρξε για µας η επίσκεψή µας στο Ticino της Ελβετίας το 2004, επίσκεψη που πραγµατοποιήθηκε έπειτα από τιµητική πρόσκληση του συλλόγου «Carlo Benzoni». Αφορµή υπήρξε βεβαίως η σειρά των DVD µε θέµα τα άγρια µανιτάρια που παρήγαγε και σκηνοθέτησε ο Γιάννης Χριστογιάννης, µια σειρά που υλοποίησαν µέλη του συλλόγου µας, µε επικεφαλής και επιστηµονικό σύµβουλο τον Γ. Κωνσταντινίδη. Οι Ελβετοί συνάδελφοί µας έκριναν τη συγκεκριµένη σειρά ως την καλύτερη σε παγκόσµιο επίπεδο και έτσι µας κάλεσαν να γνωριστούµε από κοντά.

Η δεύτερη σηµαντική επίσκεψη που πραγµατοποιήσαµε ήταν το 2008 στην Ιταλία, όπου και µεταβήκαµε προσκεκληµένοι ξανά, αυτή τη φορά από τους «Γραικάνους» µανιταρόφιλους της «Grecia Salentina», στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Τρούφας του Corigliano d’Otranto, που δεν είναι άλλο από την αρχαία Υδρούντα. Σε αυτή την περίπτωση, αφορµή υπήρξε ο ενθουσιασµός που έδειξαν οι «Γραικάνοι» µανιταρόφιλοι όταν περιηγήθηκαν στην προαναφερθείσα ιστοσελίδα µας και είδαν τον όγκο και το υψηλό επίπεδο των καταγραφών µανιταριών, αλλά και των εκδηλώσεων του συλλόγου µας.

Ωστόσο, η κορυφαία ίσως στιγµή του συλλόγου µας σε ό,τι αφορά στις επαφές µας στο εξωτερικό ήταν η πρόσκλησή µας στην Κύπρο το 2009, επίσκεψη κατά την οποία ο Γ. Κωνσταντινίδης πραγµατοποίησε διάλεξη µε θέµα «Η µανιταροφιλία και η µανιταρογνωσία στην Ελλάδα». Οι συγκεκριµένες επισκέψεις µας σε Ιταλία και Κύπρο εγκαινίασαν µια γόνιµη συνεργασία σε πολλά επίπεδα µε τους «Γραικάνους» και τους Κύπριους αδερφούς µας.

Σε ό,τι αφορά στις δραστηριότητές σας εντός των συνόρων, έχετε την υποστήριξη κάποιων φορέων της επίσηµης Πολιτείας, σε τοπικό ή πανελλαδικό επίπεδο;

Οι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι αυτοί που στηρίζουν και χρηµατοδοτούν τις εκδηλώσεις των συλλόγων µας σε όλη την Ελλάδα. Προηγούνται βεβαίως µε διαφορά η Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση Γρεβενών αλλά και η Δηµοτική Αρχή της πόλης, ενώ ακολουθούν η Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καστοριάς, ο Δήµος Νεστορίου και η Τοπική Ένωση Δήµων και Κοινοτήτων Καστοριάς.

Η επόµενη σηµαντική εκδήλωση που έχετε προγραµµατίσει είναι η 8η Πανελλήνια Γιορτή Μανιταριού που θα πραγµατοποιηθεί από τις 19 έως και τις 22 Αυγούστου, στους Φιλιππαίους των Γρεβενών. Τι ακριβώς πρόκειται να συµβεί εκεί;

Η εφετινή, 8η Πανελλήνια Γιορτή Μανιταριού, το πρόγραµµα της οποίας ήδη σχεδιάζουµε, έχει ως σύνθηµα τη φράση: «Καταµεσής στην κρίση, επιστροφή στη φύση!». Στη συγκεκριµένη γιορτή, για 8η συνεχόµενη χρονιά, οι µανιταρόφιλοι από την Ελλάδα, τις ελληνόφωνες περιοχές της Grecia Salentina (Ιταλία), την Κύπρο και άλλες χώρες της Ευρώπης θα συγκεντρωθούµε στα Γρεβενά, συγκεκριµένα στις κατασκηνώσεις «Κουρούνας», στους Φιλιππαίους Γρεβενών, προκειµένου να ανταλλάξουµε γνώσεις και εµπειρίες, να δοκιµάσουµε νέες «µανιταρογεύσεις», αλλά και να απολαύσουµε τα δάση και τις φυσικές οµορφιές της Πίνδου. Πρόκειται ασφαλώς για το κορυφαίο γεγονός «µανιταροφιλίας» και «µανιταρογνωσίας» στη χώρα µας, ενώ αποτελεί, κατά κοινή οµολογία και σύµφωνα µε τη µέχρι τώρα εµπειρία, ένα τετραήµερο εκδηλώσεων µε µοναδικό χρώµα. Η γιορτή χρηµατοδοτείται από τη Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση Γρεβενών, ενώ υλοποιείται µε την εθελοντική προσφορά εργασίας των µανιταρόφιλων, άλλα και των πολιτών της κοινότητας Φιλιππαίων.

Ολοκληρώνοντας εδώ, έχετε αναφέρει ότι «οι Μανιταρόφιλοι της Δυτικής Μακεδονίας γράφουν το δικό τους κοµµάτι στην ιστορία της ελληνικής µυκητοφιλίας, ανάγοντας την αγάπη για τα µανιτάρια σε συστατικό της σύγχρονης κουλτούρας, σε µια παραµυθένια διάσταση της ζωής µας.». Έχει λοιπόν για σας η «µανιταροφιλία» κάτι από τη «µαγεία» του παραµυθιού;

’ντρες και γυναίκες, παιδιά και έφηβοι, όλοι όσοι συµµετέχουµε στις δραστηριότητες του συλλόγου µας, νιώθουµε και συµπεριφερόµαστε σαν «ξωτικά» ή « νεράιδες» όταν βρισκόµαστε µέσα στα δάση. Το δείχνουν τα πρόσωπά µας, η διάθεσή µας, οι αφίσες και τα µπλουζάκια µας, ακόµη και οι διακοσµητικές κολοκύθες -φαναράκια που ανάβουµε στις υπαίθριες εκδηλώσεις µας. Εξάλλου, το πώς αισθανόµαστε το γράφουν και τα πανό που υποδέχονται τους επισκέπτες µας: «Καλώς ήρθατε στο παραµύθι. Αυτό το παραµύθι δεν το ακούµε, το ζούµε»!