Γιατί η φαρμακοβιομηχανία χρειάζεται τον επιστήμονα φαρμακοποιό;

Στην Ελλάδα της κρίσης αλλά και του υποστελεχωµένου δηµόσιου συστήµατος υγείας που υποφέρει από έλλειψη πόρων, αυξηµένο φόρτο δουλειάς και χαµηλή παραγωγικότητα (στη λογική του πόσο κοστίζει το αποτέλεσµα που παράγεται), το σωστά οργανωµένο ιδιωτικό φαρµακείο αποτελεί µια µέθοδο «outsourcing» υπηρεσιών υγείας για την πολιτεία χωρίς επιπλέον κόστος, µια µέθοδο η οποία παράγει και µπορεί να παράξει ακόµη πιο ουσιαστικό αποτέλεσµα.

Βέβαια η πολιτεία δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται με αυτόν τον τρόπο την ύπαρξη του ιδιωτικού φαρμακείου και σε καμία περίπτωση δεν προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη θέση που αυτό έχει στο σημερινό ιστό παροχής φροντίδας υγείας.

Πώς αντιλαμβάνεται αντίστοιχα η φαρμακοβιομηχανία το ρόλο του ιδιωτικού φαρμακείου σήμερα; Ευτυχώς πολύ διαφορετικά από την πολιτεία. Ο επιστήμονας φαρμακοποιός, φύσει και θέσει, είναι ο άνθρωπος που θα ασχοληθεί με το φαρμακευτικό προϊόν που επιλέγει ο θεράπων ιατρός για τον ασθενή του, σημαντικά περισσότερο από εκείνον.

Ο φαρμακοποιός θα κληθεί να απαντήσει στα πρακτικά ερωτήματα που θα τεθούν από τον ασθενή, θα ενημερώσει για τυχόν ιδιαίτερες οδηγίες λήψης και πολύ περισσότερο είναι εκείνος που θα συμβάλλει στη δημιουργία εμπιστοσύνης του ασθενή προς την αγωγή του, σε καλύτερη συμμόρφωση προς αυτήν, ειδικά μάλιστα στα χρόνια νοσήματα.

Η φαρμακοβιομηχανία επιδιώκει σήμερα συστηματική αλληλεπίδραση με το φαρμακοποιό, είτε μέσω των στελεχών της, είτε μέσω προωθητικών ενεργειών είτε μέσω δράσεων ενημέρωσης των φαρμακοποιών και μέσω αυτών των ασθενών. Ακόμη και προγράμματα υποστήριξης ασθενών υλοποιούνται μέσω του φαρμακείου. Ο σωστός επιστήμονας φαρμακοποιός απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του πελάτη του και η καλή κατάρτιση και ενημέρωσή του διαμορφώνει ακόμη πιο στέρεα σχέση μεταξύ τους. Έτσι μπορεί να υποστηρίξει τις οδηγίες του θεράποντα ιατρού, το θεραπευτικό σχήμα που έχει επιλεγεί ενώ, ανάλογα και με το νόσημα, μπορεί να παρέχει απλές πρακτικές οδηγίες. Ο διαφαινόμενος κίνδυνος παρέμβασης στο έργο του γιατρού είναι εύκολα διαχειρίσιμος, καταρχήν με την επίγνωση των ορίων του ρόλου του καθενός αλλά πέραν αυτού και με την επιδίωξη τακτικής επικοινωνίας μεταξύ τους.

Πρακτικά ο επιστήμονας φαρμακοποιός είναι σε θέση να μεγιστοποιήσει την αξία μιας θεραπείας και από αυτό θα ωφεληθούν οι πάντες: οι ασθενείς, οι γιατροί, το σύστημα υγείας, οι φαρμακευτικές εταιρείες και φυσικά οι ίδιοι οι φαρμακοποιοί.

O Ολύµπιος Παπαδηµητρίου είναι Γενικός Διευθυντής της Novo Nordisk Ελλάς