Γιατί δεν εμπιστευόμαστε τα γενόσημα;

Η µέχρι σήµερα διείσδυση των γενοσήµων (23% σε όγκο) που φαίνεται να υστερεί σηµαντικά της διείσδυσης των άλλων ευρωπαϊκών χωρών (55-85% σε όγκο), παρά τη σαφή µνηµονιακή υποχρέωση της Ελλάδας για διείσδυση τουλάχιστον 60% σε όγκο, τα τελευταία τρία χρόνια αναδεικνύει 2 θέµατα:

•  Το ατελές νοµοθετικό πλαίσιο που θα επέβαλλε µία τέτοια ρύθµιση.
•  Το έλλειµµα εµπιστοσύνης τόσο των επαγγελµατιών υγείας όσο και του κοινού για τα γενόσηµα προϊόντα.

Στο δεύτερο αυτό άξονα, αυτόν δηλαδή που αφορά το έλλειμμα εμπιστοσύνης για τα γενόσημα φάρμακα, κρύβονται μία σειρά χρόνιες αστοχίες του συστήματος υγείας στην Ελλάδα που επιτείνουν μία τέτοια στάση. Ποιες είναι αυτές οι αστοχίες;

•  Το έλλειμμα εκπαίδευσης των επαγγελματιών υγείας:

- για την τεκμηριωμένη ιατρική φροντίδα μέσα από συμμόρφωση σε πρωτόκολλα και συνταγογραφικές οδηγίες, με παράλληλη ευαισθητοποίηση στα ζητήματα κόστους θεραπείας.

- για τον κομβικό ρόλο των γενοσήμων ως παράγοντα συγκράτησης του κόστους, ελάφρυνσης των επιβαρύνσεων για τους πάσχοντες και απελευθέρωσης πόρων για τη χρηματοδότηση της φαρμακευτικής καινοτομίας.

•  Η χρόνια εκχώρηση της συνεχόμενης ιατρικής εκπαί-δευσης από την Πολιτεία σε ιδιωτικούς φορείς και ιατρικές εταιρείες, που δεν προώθησε τα ζητήματα ευαισθητοποίησης κόστους διότι δεν ήταν αυτός ο ρόλος της.

•  Η μη αντιμετώπιση των οικονομικών απωλειών των φαρμακοποιών που αφορούν τη χρήση γενοσήμων, με το δεδομένο ότι κάθε χορήγηση γενοσήμου αντί του πρωτοτύπου του οδηγεί σε απώλεια εσόδων κατά 35% σε απόλυτες τιμές και υποδιπλασιασμό της ρευστότητας του φαρμακείου.

•  Η παντελής έλλειψη ενημερωτικών εκστρατειών για το κοινό σχετικά με τη διαχείριση του τυχόν νοσήματός του, θίγοντας αντίστοιχα και τα θέματα κινδύνων από την αλόγιστη χρήση φαρμάκων, αλλά και προωθώντας την υψηλή ποιότητα των ελληνικών φαρμάκων, που σε επίπεδο προδιαγραφών και ποιότητας είναι εφάμιλλα με τα αντίστοιχα πρωτότυπα προϊόντα που στοιχίζουν σημαντικά ακριβότερα τόσο στον πάσχοντα όσο και στο σύστημα.

•  Η έως πρότινος ισχνή επικοινωνιακή δραστηριότητα της φαρμακοβιομηχανίας στην ανάδειξη του ρόλου της ως εταίρου στο Σύστημα Υγείας, που υποβαθμίζεται και από την Πολιτεία με ταυτόχρονη δυσφημιστική επικοινωνία από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και επικοινωνίας, επικοινωνία που αφορά αισχροκερδείς πρακτικές και εκμαυλισμό των επαγγελματιών υγείας, γεγονός που οδηγεί σε υποαποτελεσματικότητα και κάθε προσπάθεια για δημιουργία εμπιστοσύνης στο ελληνικό φάρμακο.

Μόνο εάν αναγνωρίσουμε, ότι οι φορείς αυτής της επικοινωνίας μπορούν να είναι κυρίως οι επαγγελματίες υγείας, γιατροί και φαρμακοποιοί, και οι φορείς της Πολιτείας, ΕΟΦ και Υπουργείο Υγείας, και γίνει μία συντονισμένη προσπάθεια με ξεκάθαρα, κοινά, λιτά μηνύματα και στόχους προς τους ίδιους τους επαγγελματίες και κατ' επέκταση και το κοινό με όλα τα κατάλληλα μέσα και καλή επαναληψιμότητα, μπορούμε να προσδοκούμε σε μία αναστροφή αυτής της κατάστασης, από την οποία χάνουμε και ως πάσχοντες και ως πολίτες και ως Πολιτεία που θέλει να στραφεί στην ανάπτυξη.