Γ. Δαγρές: Αυθαίρετες, καταχρηστικές και κερδοσκοπικές πρακτικές των εταιρειών

Ο Γιάννης Δαγρές, φαρμακοποιός και αντιπρόεδρος του Π.Φ.Σ. και Φ.Σ.Α. καταγγέλλει φαρμακευτικές εταιρείες για πρακτικές που μετέρχονται σε βάρος φαρμακείων και ασθενών εκμεταλλευόμενες τη δεσπόζουσα θέση τους. Η καταγγελία έχει ήδη αποσταλεί προς επίδοση και πρωτοκόλληση στις Αρμόδιες Αρχές.

Η καταγγελία αφορά μια «αυθαίρετη, καταχρηστική και κερδοσκοπική πρακτική, η οποία είναι παράνομη, ή ήταν τουλάχιστον μέχρι πρότινος, και την οποία διαπράττουν καθημερινά και μαζικά οι πολυεθνικές, κατά κανόνα, φαρμακευτικές εταιρείες και Κάτοχοι 'Αδειας Κυκλοφορίας φαρμάκων (Κ.Α.Κ.). Η πρακτική αυτή διαπράττεται σε βάρος όλων των φαρμακείων της Ελλάδας, δηλαδή και κατ΄ επέκταση σε βάρος των Ελλήνων ασθενών/ασφαλισμένων και της πρόσβασής τους στο απαραίτητο φάρμακο, υφέρπει διαχρονικώς εδώ και χρόνια και έχει οδηγήσει σε τιμωρία τους υπαιτίους αρκετές φορές στο παρελθόν, πλην όμως δεν έχει ακόμα ξεριζωθεί τελείως και μάλιστα τους τελευταίους μήνες έχει ξαναδιογκωθεί δραματικά λαμβάνοντας αυτή τη φορά χαρακτήρα πανδημίας.»

Σύμφωνα με το εκτενές κείμενο του κ. Δαγρέ, οι φαρμακευτικές εταιρείες οφείλουν να προμηθεύουν τις φαρμακαποθήκες με τα προϊόντα τους (οι οποίες είναι έχουν θεσμικά το ρόλο του μεσάζοντα με «ετοιμοπαράδοτο απόθεμα από όλα σχεδόν τα φάρμακα όλων σχεδόν των εταιρειών» και οι οποίες «έχουν τη δυνατότητα να προμηθεύουν τα φαρμακεία άμεσα και αυθημερόν και πάνω από μία φορές, αν χρειαστεί»). Ωστόσο, οι εταιρείες λειτουργούν και ένα «δεύτερο κανάλι τροφοδοσίας των φαρμακείων/ασθενών», εκείνο των εμπορικών τμημάτων τους που προμηθεύουν απευθείας τα φαρμακεία με φάρμακα (Direct-To-Pharmacy, D.T.P.), και όπως παρατηρεί ο κ. Δαγρές «φυσικά μόνο τα φάρμακα της εκάστοτε εταιρείας που διατηρεί τέτοιο τμήμα και βέβαια όχι άμεσα αλλά με καθυστέρηση.»

Η ύπαρξή του δικαιολογείται από τις εταιρείες που τα διατηρούν με τον ισχυρισμό ότι καλύπτει τυχόν ελλείψεις φαρμάκων από τις φαρμακαποθήκες, «ισχυρισμός όμως αδύναμος, αίολος και δύσκολα πιστευτός» καθώς δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν ελλείψεις φαρμάκων στις φαρμακαποθήκες χωρίς να τις έχουν προκαλέσει οι ίδιες οι εταιρείες, σημειώνει ο κ. Δαγρές. «Αυτό έχει πολλές φορές καταγγελθεί επισήμως στον παρελθόν από τα Συλλογικά Όργανα των φαρμακοποιών και των φαρμακαποθηκών, έχει αναγνωριστεί από τον Πολιτεία (βλ. ΕΟΦ) και έχει οδηγήσει σε επιβολή μέτρων αντιμετώπισης και προστίμων σε βάρος υπότροπων φαρμακευτικών εταιρειών.»

Όπως αναφέρει ο κ. Δαγρές, υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες οι εταιρείες δικαιολογούν την ύπαρξη των εμπορικών τμημάτων τους, στο σκέλος της απευθείας προμήθειας φαρμάκων στα φαρμακεία, με τον ισχυρισμό ότι επειδή κάποιες (αόριστα) φαρμακαποθήκες επανεξάγουν φάρμακα και έτσι δεν τα διαθέτουν στα φαρμακεία και κατ΄ επέκταση στον κόσμο, επιλέγουν (οι εταιρείες) να στερήσουν οριζόντια, τυφλά και συνολικά τα φάρμακα από όλες τις αποθήκες για προστασία της δικής τους κερδοφορίας.

Καταγγελία πρακτικής

Ο κ. Δαγρές, πέραν των παραπάνω, καταγγέλλει ότι οι φαρμακευτικές εκμεταλλεύονται το περιβάλλον ελλείψεων φαρμάκων που οι ίδιες προκαλούν αλλά και τα φαρμακεία που επιθυμούν και οφείλουν να έχουν διαθέσιμα φάρμακα για να εξυπηρετήσουν τον κόσμο, καθώς «επιδίδονται σε επιβολή υποχρεωτικής συναγοράς έτερων φαρμάκων ή μεγαλύτερων ποσοτήτων των ζητούμενων φαρμάκων με το ζόρι επί ποινή άρνησης προμήθειας φαρμάκων. Ως επιβαλλόμενη υποχρεωτικώς τέτοια πράξη είναι καθόλα καταχρηστική, αυθαίρετη, άκρως κερδοσκοπική για τις ίδιες τις εταιρείες με αντικείμενο κερδοσκοπίας την αρπαγή επιπλέον χρημάτων από τα φαρμακεία.»

[…]

«Η πρακτική αυτή του εκβιασμού προς πειθαναγκαστική συναγορά, όπως είναι λογικό, ήταν ανέκαθεν τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα (εδώ και πάνω από 70 χρόνια) παράνομη και νομικά κολάσιμη και προβλέπονταν νομοθετικώς βαρύτατες ποινές και χρηματικά πρόστιμα στους διαπράττοντες αυτή. […]

Ενώ την ίδια ώρα καμία απολύτως φαρμακευτική εταιρεία δεν έχει πειστικά απαντήσει στο ερώτημα πώς είναι δυνατόν να έχει φάρμακα και να εκβιάζει έτσι τα φαρμακεία για συναγορά και δεν επιλέγει να τα διαθέτει τα ίδια αυτά φάρμακα στις φαρμακαποθήκες, ώστε οι φαρμακοποιοί να αγοράζουν όσα χρειάζονται και μάλιστα να τα έχουν διαθέσιμα και ταχύτατα προς χορήγηση στους ασθενείς. […]

Πλην όμως, παραδόξως και κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, με τον νέο Αγορανομικό Κώδικα που επέβαλε προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης το 2013 (επί ημερών κου. Χατζηδάκη Κωστή) η αήθης αυτή "νταβατζιλίδικη" πρακτική φαίνεται ότι κατέστη...νομότυπη (!!), τουλάχιστον όσον αφορά τον Αγοανομικό Κώδικα αυτόν καθ΄ αυτόν όπως ισχύει σήμερα (!), καθιστώντας όλα τα φαρμακεία ομήρους των ορέξεων των φαρμακευτικών εταιρειών και καθιστώντας τις τελευταίες ατύπως...συνδιαχειριστές και εν μέρει συνιδιοκτήτες στις περιουσίες και στα χρηματικά κεφάλαια των φαρμακείων!

Γίνεται κατανοητό ότι τα φαρμακεία δεν μπορούν να συνεχίζουν να λειτουργούν ομαλά και να έχουν τους πόρους να εξυπηρετούν επαρκώς το κοινό εκτεθιμένα έτσι απροστάτευτα σε τέτοιου είδους λήστρικες μεθόδους από τις φαρμακευτικές εταιρείες που τα αφαιμάζουν σχεδόν καθημερινά.»

Όλα τα παραπάνω ο κ. Δαγρές τα κοινοποιεί στα υπουργεία Υγείας και Οικονομίας-Υποδομών-Ναυτιλίας-Τουρισμού, στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων και στην Περιφέρεια Αττικής (ως περιφέρεια του τόπου κατοικίας και εργασίας του καταγγέλοντα), και ζητά να γίνει γνωστό αν η πρακτική αυτή της συναγοράς από τις φαρμακευτικές εταιρείες σε βάρος των φαρμακείων είναι νόμιμη και βάσει ποιας νομοθεσίας. Αν είναι παράνομη, πού μπορούν να απευθύνονται οι φαρμακοποιοί για προστασία και καταγγελία ή αν κριθεί νόμιμη, πότε και με ποιον τρόπο προτίθενται να αποκαταστήσουν τη νόμιμη προστασία των φαρμακείων, έτσι όπως ισχύει σε όλον τον κόσμο και ίσχυε και στην Ελλάδα αδιαλείπτως μέχρι πρότινος;

Δείτε ολόκληρο το κείμενο της καταγγελίας του κ. Δαγρέ.