Φαρμακεία των υπηρεσιών: πίσω από τη βιτρίνα

... Μισό λεπτό!
Υπάρχουν και φαρμακεία των μη-υπηρεσιών;
Όπως λέμε π.χ. εστιατόρια της μη-εστίασης ή σχολεία της μη-διδασκαλίας;
Χμ... Τι τους έπιασε άραγε όλους και ξαναφέρνουν στη μόδα... το αυτονόητο;

Σε κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες διαφημίζονται υπηρεσίες στα εκεί φαρμακεία, όπως π.χ. μέτρηση πίεσης-σακχάρου-χοληστερίνης, τεστ αλλεργιών-τροφικής δυσανεξίας, διακοπής καπνίσματος, ελέγχου σωματικού βάρους και πολλά άλλα, μαζί με το γνωστό MUR (Medicine Use Review), δηλαδή παρακολούθηση της χρήσης φαρμάκων, σαν πακέτο προσφοράς.

Πολλά λοιπόν πράγματα μπορούν να γίνουν στα φαρμακεία, κάποια χάρη στο φαρμακείο σαν θεσμό, και άλλα χάρη στην ύπαρξη του φαρμακοποιού και μόνο.

Δεν έχουμε, όμως, στην Ελλάδα υπηρεσίες στα φαρμακεία; Προφανώς και έχουμε πολλές από αυτές, αλλά και κάποιες άλλες που δεν συναντάμε πουθενά αλλού [όπως π.χ. υποκατάσταση εξυπηρέτησης ασθενών και απορρόφηση δυσλειτουργιών στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (Π.Φ.Υ)].

Δεν μπορούμε να προσαρμοζόμαστε και να εξελισσόμαστε συνεχώς; Φυσικά και μπορούμε και το κάνουμε. Η ιστορία της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης το απέδειξε.

Αφού όμως είναι έτσι, γιατί ξαναήρθε στη μόδα η έννοια των, έτσι κι αλλιώς, προσφερομένων υπηρεσιών στα φαρμακεία; Και αν είναι τόσο δημοφιλείς και χρήσιμες για το κοινωνικό σύνολο –που είναι–, πώς γίνεται σε δύο ολόκληρα μνημονιακά κείμενα (131 σελίδες το τρίτο και 139 το τέταρτο) να μην αναφέρεται τίποτα για αυτές;
Και γιατί κανείς από την Πολιτεία δεν έχει δημοσίως μιλήσει για πρόβλεψη ενίσχυσης και διεύρυνσης αυτών;
Να μιλήσει π.χ. για στήριξη της δια βίου εκπαίδευσης, για αλλαγή του προπτυχιακού προγράμματος σπουδών, για κίνητρα και στήριξη στην ενσωμάτωση και στον εμπλουτισμό υπηρεσιών, για αναγνώρισή τους και προβολή τους, για εισαγωγή της έννοιας της φαρμακευτικής φροντίδας και για ενθάρρυνση του κόσμου να τις αναζητά ή —πιο καίρια— για απλοποίηση της ψυχεδελικής γραφειοκρατίας που εμποδίζει οτιδήποτε άλλο.

Αυτό θα ήταν μία πολύ θετική νομοθετική πρωτοβουλία. Θα εκσυγχρόνιζε τα φαρμακεία και θα τα εξέλισσε σε πανίσχυρες δομές προσφοράς υγείας, με σημαντικά ωφέλη τόσο για τον πληθυσμό όσο και για τα οικονομικά του ασφαλιστικού συστήματος.

Μία νομοθετική πρωτοβουλία που δεν βλέπουμε όμως από πουθενά, ενώ στη θέση της βλέπουμε τόσα άλλα παράδοξα και επιπόλαια: «απελευθερώσεις», μειώσεις εισοδήματος και ποσοστών κέρδους κλπ.

Μπορεί λοιπόν διάφοροι μεγασχήμονες πολιτικοί και «σοφοί» να μιλούν με στόμφο δημοσίως για υπηρεσίες στα φαρμακεία, αλλά οι πράξεις τους δείχνουν ότι αυτά που λένε δεν τα εννοούν. Καθόλου μάλιστα.

«Φαρμακεία των υπηρεσιών» λοιπόν. Ή μήπως αυτό που πραγματικά θέλουμε να πούμε είναι «φαρμακεία του μειωμένου ποσοστού κέρδους με πρόσχημα τις υπηρεσίες», αλλά, με πλεόνασμα υποκρισίας και με κακές προθέσεις, αποφεύγουμε να το πούμε δημοσίως;